آری،
ـ اهانت از سوی هر کس که صادر شود، بزرگ‌ترین درد و کاری‌ترین زخمی است که قلب و ضمیر هر صاحب خردی را نشانه می‌رود!
ـاهانت سخت‌ترین و سنگین‌ترین جمله‌ای است که نخست دل و وجدان آدمی را می‌آزارد و آنگهی امنیت انسانی را به چالش می‌کشد!
ـاهانت آنقدر سخت و سنگین است که حتا خداوند پرمهر هم آن را برنمی‌تابد و از فراز آسمان‌ها برای تسلای خاطر رسول‌خدا ﷺ می‌گوید: «ﻭَﻟَﻘَﺪْ ﻧَﻌْﻠَﻢُ ﺃَﻧَّﻚَ ﻳَﻀِﻴﻖُ ﺻَﺪْﺭُﻙَ ﺑِﻤَﺎ ﻳَﻘُﻮﻟُﻮﻥَ» و به راستی نیک می‌دانیم که سخت دل‌گیر می‌شوی از آنچه می‌گویند و برمی‌بافند.
ـاهانت به اخگری افروخته، تیری کشنده و بمبی ویرانگر می‌ماند!
ـاهانت اندکش هم هرگز و هزار هرگز، از انسان‌های نرم‌خو، رقیق‌القلب، اخلاق‌مدار و باعاطفه درز نمی‌کند!
ـاهانت از ناانسان‌های بی‌احساس، بی‌شعور، بی‌خرد و کوردل برمی‌خیزد! اهانت‌کنندگان در وجودشان قلب ندارند بلْ حمّال صخره‌ای آتش‌ناک، نفرت‌زا و کینه‌ور هستند!
ـاهانت‌کنندگان در واقع انسان نیستند، بل صورتی زشت از شحم و لحم و پوست هستند!
روی سخنم با دل‌هایی است که سال‌هاست زخم اهانت می‌خورند و دریاوار کف‌های اهانت را به ساحل می‌‌سپارند:
ای دل! صبوری کن و از اهانت‌ها متاثر مشو و مشنو از این افسرده‌دلان و غمگین مباش که این اهانت‌ها از ناانسان‌هایی بی‌انصاف نه از جنس تو سر می‌زنند.
ای دل غم‌دیده! به خودت بقبولان آنان‌که اهانت می‌کنند، تیشه به ریشه‌های درختان عقیم خود می‌زنند که سال‌هاست در خاک‌های هرزگی مستورند و قادر به رویاندن یک جوانه هم نیستند و چنان چرکینْ‌برگ و چرکینْ‌تار و گَردآلودند که هیچ بارانی آنها را شُست نتْواند!
ای دل! شاد باش و قرص بایست که آن بالا دست‌های قادر توانایی هست که خود نیک می‌داند که دل دوستانش از آنچه این سنگ‌دلان می‌گویند، سخت تنگ می‌شود و خود با اهانت‌کنندگانِ ستم‌پیشه به دوستانش، اعلان جنگ کرده است.
و هیچ کاری بر آن قادرِ توانا دشوار نیست.
دیدگاههای کاربران