سنی‌آنلاین/ سخن گفتن از وضعیت نامناسب بیمارستان‌ها و درمانگاه‌های دولتی و حتی خصوصی در سیستان‌وبلوچستان دیگر کلیشه‌ای شده است؛ کمتر کسی در این استان از اوضاع اسف‌بار مراکز درمانی موجود بی‌خبر مانده است. شکی در این نیست که در سال‌های اخیر، مراکز درمانی استان- به تبع دیگر نقاط کشور- از نظر کمّی و کیفی رشد چشمگیری داشته‌اند. با وجود این، کمبود امکانات درمانی، پزشکان متخصص و کادر درمانی زبده که تکریم و اعزاز بیماران مراجعه‌کننده را وظیفه خود بداند از جمله گلایه‌هایی است که ورد زبان عوام و خواص است. در مورد مشکلات این مراکز درمانی زیاد گفته و نوشته شده است، اما نتیجه‌ای مطلوب تاکنون حاصل نشده است.
برای واکاوی بیشتر این قضیه سراغ یکی از کارمندان یک بیمارستان دولتی رفتیم که روزانه سر و کارش با ده‌ها بیمار می‌افتد و شاهد عینی بسیاری از اتفاقاتی است که مردم عادی روایت‌گر آن هستند؛ شاید همین امر باعث کم‌توجهی مسئولان مربوطه به این طرف قضیه شده است. باشد که مسئولان عنایت ویژه‌ای به مطالبات و انتظارات مردم عادی داشته باشند.
حرمت بیماران و همراهان‌شان باید حفظ شود
وقتی از برخوردهای ناشایست برخی از کارمندان، پرستاران و بالاخص نگهبانان در مراکز درمانی دولتی می‌پرسیم، ضمن تائید این امر تاکید می‌کند: «به جرأت می‌توان گفت بیشتر بیماران پس از مراجعه به مراکز درمانی دولتی احساس پشیمانی می‌کنند. آن دسته از بیمارانی که توانایی مالی بهتری دارند، اصلا به مراکز درمانی دولتی مراجعه نمی‌کنند.»
این کارمند بیمارستان دولتی که نخواست هویتش فاش شود، تاکید می‌کند: «حرمت بیماران و همراهان‌شان در هر صورت باید حفظ شود. برخورد ناشایست عموما با افراد کم‌سواد و با ظاهر روستایی صورت می‌گیرد. متاسفانه از این نوع برخوردها زیاد دیدم. یک مرتبه شاهد بودم که یکی از خدمه بیمارستان با یک فرد مسنّ و متشخص برخورد غیرمحترمانه‌ای داشت و آن فرد می‌گفت انتظار چنین برخوردی را در بیمارستانی که شهرت سراسری دارد، نداشته است.»
«البته جدیت نگهبانان در کنترل رفت‌و‌آمدها از سر ناچاری است و در ساعاتی مشخص مردم می‌توانند وارد بیمارستان‌ها شوند. اما جدیت همراه با احترام تاثیرگذار است و نگهبانان محترم باید این نکته را مدنظر قرار دهند. نباید برای همراهان بیمار سختگیری کرد یا افرادی را که به دلایلی نمی‌توانند در ساعات معین برای ملاقات بیایند، اجازه نداد.»
مراجعه‌کنندگان همکاری کنند
کارمند باسابقه‌ی بیمارستان‌های دولتی اشاره‌ای به توجیه همکارانش می‌کند و می‌گوید: «بعضا همکاران ما علت بدرفتاری‌شان با مراجعه‌کنندگان را خستگی زیاد، صف طولانی بیماران و بی‌نظمی بیان می‌کنند. اما این اصلا درست نیست و می‌توان این مشکلات را از راه‌های دیگر حل کرد نه از طریق بی‌احترامی به بیماران. در این مورد اگر مردم با خونسردی بیشتر رفتار کنند، قطعا همکاران ما تحریک نخواهند شد و زودتر کارشان راه می‌افتد.»
می‌پرسیم دیده می‌شود بعضا صندوق‌هایی برای دریافت شکایت‌ها، انتقادها و… در بیمارستان‌ها نصب شده و یا شماره‌هایی برای تماس یا ارسال پیامک ارائه شده است، بسیاری از مردم می‌گویند نتیجه‌ای از شکایت‌ها و پیگیری‌های خود نگرفته‌اند؛ علت چیست؟ پاسخ می‌دهد: «اگر مراجعه‌کننده‌ای شکایتی داشت، حتما ثبت کند. در صورت پیگیری جدی بیماران، موارد به مسئول هر بخش، مدیر و رئیس بیمارستان گزارش می‌شود. اما باید اذعان کرد که رسیدگی به این شکایات بستگی به شدت پیگیری فرد شاکی دارد و البته اینکه فرد شاکی از چه قشری باشد هم بی‌تاثیر نیست. برای مثال مواردی را دیدم که شکایت یکی از کارمندان بازنشسته بیمارستان که با رئیس بیمارستان آشنایی داشت، باعث جابه‌جایی پست آن کارمند به بخشی دیگر شد. اما شکایات عموم مردم تا این حد جدی گرفته نمی‌شود، ولی بی‌تاثیر هم نیست.»
مجازات فقط برای مردم نیست
شاید برای شما خوانندگان عزیز پیش آمده که به بیمارستانی مراجعه می‌کنید و در قسمت‌های مختلف با پوسترهایی تهدیدآمیز مواجه می‌شوید که شما را نسبت به پیامدهای احتمالی توهین و هتاکی به پرسنل بیمارستان هشدار می‌دهد؛ سؤال اینجاست که اگر قضیه برعکس شد و یک کارمند با ارباب‌رجوع بدرفتاری کرد، چه می‌شود؟! از کارمند بیمارستان دولتی می‌پرسیم آیا همکاران‌تان مطلع هستند مطابق ماده 608 قانون مجازات اسلامی هرکس به دیگری اهانت کند- برابر است پشت میز باشد یا مقابل آن- مشمول مجازات قانونی از قبیل حبس و جریمه نقدی می‌شود؟ می‌گوید: «اکثرا به غیرقانونی بودن رفتارهای ناشایست آگاه هستند، اما به‌علت عدم پیگیری مردم و یا بی‌اطلاعی آنان از حقوق‌شان در باب تکریم ارباب‌رجوع، این رویه ادامه یافته است. اگر مردم نسبت به حقوق خود آگاه باشند و مایوس نشوند قطعا شکایت‌های آنان باعث خواهد شد مراکز درمانی دولتی سروسامانی بگیرند و شکاف بین مراجعه‌کنندگان و کارمندان ترمیم یابد.»
دیدگاههای کاربران