این دومین بار بود که بهعنوان سخنران در جشن فارغالتحصیلی طلاب دارالعلوم زاهدان شرکت میکردم؛ بار اول پارسال بود و بار دوم هم امسال. البته حدود پانزده سال پیش هم یکبار در این مراسم بهعنوان میهمان شرکت کرده بودم.
سابقه آشنایی من با شهر زاهدان و مسجد مکی و دارالعلوم زاهدان به سالهای شصتوشش برمیگردد، در آن زمان که تازه از مدرسه دینی فارغالتحصیل شده بودم، شوق پیوستن به برادران جماعت تبلیغ برای تشکیل، مرا به زاهدان کشاند، در آن زمان در معیت عدهای از برادران جماعت تبلیغ، برای اولین بار به خدمت مرحوم مولانا عبدالعزیز ملازاده رسیدیم و با ایشان دیدار داشتیم؛ یاد دارم دیدار ما با دعای مولانا خاتمه یافت، دعایی که آنقدر روحانی و جانسوز بود که همهی اهل مجلس را بهگریه انداخت. خداوند او را قرین و غریق رحمت خود بگرداند.
زاهدان، چه در زمان مولانا عبدالعزیز رحمهالله و چه در زمان مولانا عبدالحمید حفظهالله، مورد توجه ویژه اهلسنت بوده است، این توجه با ابتکار مراسم “ختم بخاری” یا جشن فارغالتحصیلی طلاب دارالعلوم توسط مولانا عبدالحمید به اوج خود رسید و دلهای مشتاقی را از سراسر ایران به زاهدان کشاند.
آنچه بیش از هر چیز در مراسم ختم بخاری (همایش دانشآموختگی) برای هر تازه واردی خودنمایی میکند، استقبال خودجوش و بینظیری است که این مردم خونگرم از میهمانان میکنند و همه مردم شهر در یک حرکت خودجوش و انسانی خانههای خود را تخلیه کرده و در اختیار میهمانان ختم بخاری قرار میدهند، حرکتی زیبا و عظیمی که مهماننوازی انصار مدینه در مقابل مهاجرین را در ذهن انسان تداعی میکند و اگر نبود این حرکت خودجوش مردمی در استقبال مهمانان، تمام هتلها ومسافرخانههای شهر زاهدان پاسخگوی میزبانی از این همه مسافر نبودند.
برگزاری خود مراسم هم داستان دیگری دارد، صدها نفر داوطلبانه برای پختوپز، نگهبانی، پذیرایی، هدایت مهمانان وانتظامات، خود را بسیج کردهاند، کسی برای این خدمات اگر پولی پرداخت نکند، اما مزد و اجرتی دریافت نمیکند، گویی همه خود را وقف مراسم کردهاند.
استقبال گرم وصمیمی میزبانان و بهویژه جناب مولانا عبدالحمید از تکتک میهمانان ستودنی و فراموش نشدنی است، انسان هر چقدر هم که خستهی سفر باشد، با این استقبال گرم و صمیمی، خستگی راه را فراموش میکند، و در آن جمع معنوی به آرامش دست مییابد.
در اینجا یادی هم از مولوی عبدالغنی بدری حفظهالله داشته باشم، مردی که پارسال از میهمانان خانهاش بودیم و امسال هم میهماناش در دارالعلوم، مرد بزرگ ودر عین حال متواضع و خوش مشربی که محبتهایش همواره در خاطراتام باقی مانده و خواهد ماند.
واقعیت آن است که اجتماع زاهدان فرصت بزرگی برای دیدار علمای اهلسنت سراسر کشور با همدیگر و طرح دیدگاههایشان در این همایش بزرگ ایمانی است، کما اینکه فرصتی برای عموم مردم، جهت استفاده از بیانات سخنرانان و جو ایمانی حاکم بر آن است، اجتماعی که بهطور طبیعی کمتر اتفاق میافتد.
در پایان جا دارد از بانی و مبتکر این همایش بزرگ، مولانا عبدالحمید اسماعیلزهی، رمز وفاق و همبستگی وانسجام ملی در استان و کشور و همینطور از مردم متدین، خونگرم، میهماننواز و مؤمن زاهدان، صمیمانه تشکر کنم و برای آنان از خداوند بزرگ توفیق روز افزون را مسئلت نمایم.
دیدگاههای کاربران