مولانا محمدقاسم طی سخنانی در مراسم نماز جمعه اهل‌سنت زاهدان از “قیامت” به‌عنوان بزرگترین حادثه زندگی انسانها یاد کرد و بر لزوم آمادگی برای این روز بزرگ، به‌وسیله انجام اعمال نیک تاکید کرد.
مفتی محمدقاسم، رئیس دارالافتای دارالعلوم زاهدان در خطبه‌های نماز جمعه (28 آذر 1393) پس از تلاوت آیه «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَلْتَنظُرْ نَفْسٌ مَّا قَدَّمَتْ لِغَدٍ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ خَبِيرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ*وَلَا تَكُونُوا كَالَّذِينَ نَسُوا اللَّهَ فَأَنسَاهُمْ أَنفُسَهُمْ أُوْلَئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ» [حشر: 18-19] به تشریح قیامت در پرتو آیات و احادیث پرداخت و اظهار داشت: رسول اکرم صلی الله علیه وسلم علائم و نشانه‌های قیامت را بیان فرمودند تا مردم در غفلت به سر نبرند. بیان این علائم در واقع نوعی هشدار و آماده‌باش به امت و در راستای این فرموده خداوند متعال است که «اقْتَرَبَ لِلنَّاسِ حِسَابُهُمْ وَهُمْ فِي غَفْلَةٍ مَّعْرِضُونَ» [أنبیاء:1]
ایشان در ادامه خاطرنشان کرد: انسانها از بزرگترین واقعه و اتفاق زندگی یعنی قیامت غافل هستند. بزرگترین حادثه‌ای که ما با آن مواجه می‌شویم وقوع قیامت است. الله تعالی به شیوه‌ها و تعابیر متعدد انسانها را نسبت به واقعه عظیم قیامت هشدار می‌دهد. در قرآن مجید، قیامت با نام‌های مختلف یاد شده است که هر نام حاوی پیامی ویژه است. یکی از نام‌هایی که خداوند در توصیف قیامت به‌کار بده است «یوم الحسرة» است. خداوند متعال در جایی می‌فرماید: «وَيَوْمَ يَعَضُّ الظَّالِمُ عَلَى يَدَيْهِ يَقُولُ يَا لَيْتَنِي اتَّخَذْتُ مَعَ الرَّسُولِ سَبِيلًا* يَا وَيْلَتَى لَيْتَنِي لَمْ أَتَّخِذْ فُلَانًا خَلِيلًا* لَقَدْ أَضَلَّنِي عَنِ الذِّكْرِ بَعْدَ إِذْ جَاءنِي وَكَانَ الشَّيْطَانُ لِلْإِنسَانِ خَذُولًا» آن‌روز که انسان ظالم و کسی که در دنیا از یاد الله تعالی غافل بوده است، از فرط افسوس و حسرت دست‌های خود را می‌گزد و می‌گوید ای کاش راه پیامبر را ادامه می‌دادم. ای کاش فلانی را دوست نمی‌گرفتم، زیرا مرا از یاد خدا غافل کرد.
استاد حدیث دارالعلوم زاهدان در ادامه‌ی تشریح صحنه قیامت گفت: همچنین قرآن مجید می‌فرماید: «وَأَنذِرْهُمْ يَوْمَ الْآزِفَةِ إِذِ الْقُلُوبُ لَدَى الْحَنَاجِرِ كَاظِمِينَ مَا لِلظَّالِمِينَ مِنْ حَمِيمٍ وَلَا شَفِيعٍ يُطَاعُ» آن‌روزی که فرا رسیده است و نزدیک است که دل‌ها از حلقوم‌ها بیرون بیایند. «یوما تتقلب فیه القلوب والحناجر» روزی که چشم‌ها و دل‌ها واژگون می‌شوند. قیامت روزی است که همه از آن روز ترسیده‌اند؛ رسول خدا صلی الله علیه وسلم و تمام انبیای الهی- علیهم السلام- از آن روز می‌ترسیدند. حضرت ابراهیم علیه‌السلام عاجزانه و خاشعانه دست به درگاه الله تعالی بلند کرده و می‌گوید: «وَلَا تُخْزِنِي يَوْمَ يُبْعَثُونَ*يَوْمَ لَا يَنفَعُ مَالٌ وَلَا بَنُونَ*إِلَّا مَنْ أَتَى اللَّهَ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ» پروردگارا مرا رسوا مگردان. حضرت ابراهیم، که تمام زندگی‌اش فداکاری، خستگی و قربانی است، دست به دعا برمی‌دارد و از الله تعالی می‌‌خواهد که بارالها، مرا در روز قیامت رسوا مگردان؛ آن روزی که ثروت و فرزندان به‌کار نمی‌آیند مگر آنکه با دلی سالم به بارگاه الهی آمده باشد.
مولانا قاسمی در تشریح قلب سالم گفت: قلب سالم، قلبی است که در آن وحدانیت الله تعالی موجود بوده و با الله تعالی ارتباط داشته باشد. با الله تعالی محبت داشته و همواره در فکر آخرت باشد. اما قلبی که در آن کفر و نفاق و حبّ گناه وجود داشته باشد آن قلب بیمار و مرده است. در چنین قلبی هیچ نصیحتی تاثیر نمی‌گذارد. لذا همه ما باید مواظب قلوب خودمان باشیم و ببینیم که چقدر در آنها فکر آخرت و محبت خدا و رسول و شوق اتباع از شریعت و عمل به سنت‌های آن‌حضرت صلی الله علیه وسلم موجود است.
ایشان از “غفلت” به‌عنوان یکی از بیماری‌های قلب نام بردند و اظهار داشتند: غفلت یک بیماری قلبی است که عوارض خطرناکی را برای فرد غافل در پی دارد. غفلت اراده انسان را ضعیف می‌کند و مانع ترقی و پیشرفت انسان شده و او را از رسیدن به خدا باز می‌دارد. آن‌حضرت صلی الله علیه وسلم در حدیثی می‌فرماید: «بادروا بالأعمال» بشتابید به سوی اعمال نیک. لذا همه ما باید غفلت را کنار بگذاریم.
مفتی محمدقاسم در ادامه افزود: امروزه مردم به “تسویف” و کار امروز را به فردا گذاشتن مبتلا هستند و در انجام اعمال نیک و اصلاح و خودسازی تأخیر می‌کنند. رسول اکرم صلی الله علیه وسلم خطاب به کسانی که مبتلا به تسویف هستند می‌فرماید: «مَا يَنْتَظِرُ أَحَدُكُمْ إِلَّا غِنًى مُطْغِيًا، أَوْ فَقْرًا مُنْسِيًا، أَوْ مَرَضًا مُفْسِدًا، أَوْ هَرَمًا مُفَنِّدًا، أَوْ مَوْتًا مُجْهِزًا، أَوِ الدَّجَّالَ وَالدَّجَّالُ شَرُّ غَائِبٍ يُنْتَظَرُ، أَوِ السَّاعَةَ وَالسَّاعَةُ أَدْهَى وَأَمَرُّ» آیا انسانها برای توبه منتظر چه چیزی هستند؟ منتظر ثروت و سرمایه‌‌ای هستند که گرفتار طغیان و سرکشی شوند؟ یا فقیر شده و خودشان را هم فراموش نمایند؟ یا مبتلا به مریضی و بیماری‌ای شوند که بدن را ضعیف کند و فرد قدرت انجام نیکی و عبادت را نداشته باشد؟ یا اینکه منتظر پیری و سال‌خوردگی است؟ و یا منتظر مرگ، یا فتنه دجال بوده و یا اینکه منتظر وقوع قیامت هستند؟
ریاست دارالافتای دارالعلوم زاهدان “مدنظر قرار دادن مرگ”، “ارتباط با قرآن مجید”، “تلاوت قرآن و توصیه فرزندان به این عمل” ، “مجالست با صالحین و افراد نیک” و “دعا” را برای دوری از غفلت توصیه کردند.
مفتی محمدقاسم در پایان سخنان‌شان به توصیه شیخ‌الاسلام مولانا عبدالحمید، دو مورد را به نمازگزاران تذکر دادند و گفتند: حضرت مولانا [عبدالحمید] که به سفر عمره تشریف برده‌اند، دو توصیه فرمودند که بنده آنها را خدمت شما بیان کنم: اول اینکه در مورد شناسنامه‌ها تلاش‌هایی صورت گرفته است تا کسانی که ایرانی‌الاصل بوده ولی به هر دلیلی تاکنون موفق به دریافت شناسنامه نشده‌اند، استشهاد محلی تشکیل بدهند و موضوع تهیه و دریافت شناسنامه را از طریق صحیح پیگیری نمایند. مسأله دوم اینکه حضرت مولانا [عبدالحمید] نسبت به استفاده افراد از رسانه‌های جمعی، به‌ویژه واتساپ، نگران بودند که افراد در قالب پیامک‌هایی مرتکب غیبت یا توهین و تهمت می‌شوند و از این طریق با آبروی مردم بازی می‌کنند. درحالی‌که این کارها بر خلاف اخلاق و مروت و بر خلاف دین و ایمان هستند. چنین افرادی باید از خدا و روز قیامت بترسند. الله تعالی می‌فرماید: «مَا يَلْفِظُ مِن قَوْلٍ إِلَّا لَدَيْهِ رَقِيبٌ عَتِيدٌ» هر کلمه‌ای که انسان بر زبان می‌آورد فرشته‌ای آن را ثبت و ضبط می‌کند.
دیدگاههای کاربران