امروز :پنجشنبه, ۹ فروردین , ۱۴۰۳

گزارش مراسم دستاربندی دارالعلوم هرات

گزارش مراسم دستاربندی دارالعلوم هرات

محفل دستاربندی حافظان قرآن و تجلیل از خواهران فاضله روز یکشنبه 21 ثور (اردیبهشت 1393/ 11 رجب 1435) پس از اقامه نماز ظهر آغاز و پیش از نماز عصر به کار خود پایان داد.

این جلسه که 4 ساعت به طول انجامید، شاهد حضور جمعی پرشور از مردم هرات؛ اعم از علما، فرهیختگان، دانشگاهیان و عموم مردم؛ و نیز شاهد حضور مهمانانی از ولایات مختلف کشور همچون کابل، قندهار، بغلان، فراه و نیمروز و ولسوالی‎های (شهرستان‎های) دور و نزدیک هرات، و همچنین مهمانان ویژه‎ ای از ایران همچون “مفتی عبدالحلیم قاضی”، استاد دارالعلوم زاهدان و استاد پوهنتون مذاهب اسلامی و حافظ محمد کریم صالح، یکی از پیش‎کسوتان و بزرگمردان راه دعوت و تبلیغ در ایران و مترجم کتاب‎های گرانسنگ فضایل اعمال و فضایل صدقات، و همچنین شاهد سخنرانی عده‎ ای از علما و دانشمندان اسلامی بود.
در این محفل که با تجلیل از 35 حافظ قرآن کریم و 13 خواهر فاضله همراه بود، چندتن تن از علما به ایراد سخن پرداختند که مختصرا به بعضی از نکاتی که در این جلسه عنوان شد می‎پردازیم.

سخنرانی مولوی عبدالسلام عابد
مولوی عبدالسلام عابد، خطیب مسجد جامع حاجی عبدالرحمن کابل و مدیر مسئول سایت “الإصابة” که یکی از اشتراک‎کنندگان و سخنرانان این محفل بودند. در بخشی از سخنان خود به اهمیت و جایگاه وحدت و همبستگی اشاره نموده و فرمودند: دین ما دین وحدت است؛ دینی که در آن ترک، تاتار، تاجیک و پشتو همه یکی هستند. هیچ یک از این اختلافات لسانی و نژادی ما مسلمانان را از هم جدا کرده نمی تواند؛ چرا که مشترکات دینی زیادی داریم که ما را به هم پیوند داده و ناگسستنی کرده است.
ایشان در ادامه افزودند: تنها عاملی که باعث فروپاشی وحدت امت اسلام و ایجاد تفرقه و اختلاف بین مسلمانان می شود، زبان پرستی، نژادپرستی و قوم پرستی است؛ و دشمنان اسلام خوب به این نکته پی برده اند که این عوامل باعث تفرقه بین مسلمانان می شود. لذا در راستای ایجاد اختلاف و برهم زدن اتحاد ما از همین کانال‎ها وارد شده و با پروگرام‎ها و نقشه های برنامه ریزی شده وارد عمل شده و تا حد وسیعی بین امت اسلام اختلاف و تفرقه ایجا کرده اند.
ایشان در ادامه افزودند: چرا ما می کوشیم دنبال نکات اختلافی خود باشیم و آنها را سبب بقای خود قرار دهیم؟ بیاییم و اسباب اتحاد را در بین خود پررنگ تر کرده و سبب بقای خود بگردانیم.
ایشان در ادامه اسباب اتحاد مسلمانان را اینگونه عنوان کردند: یکی از بزرگترین عواملی که باعث اتحاد مسلمانان و از بین رفتن تفرقه و اختلاف می شود، احترام گذاشتن به علما می باشد؛ چرا که احترام [به] علمای دین در واقع احترام به دین اسلام و در نتیجه احترام به هویت اسلامی خودمان است. پس اگر ما می خواهیم تحقیر نشویم، باید احترام علمای خود را حفظ کرده و در برگزاری همچون محافلی و ایجاد مدارس دینی و خدمات اسلامی دیگری دوشادوش علمای خود حرکت کرده و آنان را حمایت نماییم، تا افغانستان بار دیگر مصدر علم و علمای برجسته ای شود که همانند گذشته شاهد حضور بزرگانی همچون: خواجه عبدالله انصار، امام فخر رازی، شیخ الاسلام احمد جامی، مولانا هروی و بزرگان دیگری شویم که در عرصه دین علمدار و پیشتاز همه بودند.
نکته دیگری که ایشان خطاب به طلاب علوم دینی عنوان کردند این بود که طلاب علوم دینی باید به دو امر، بسیار توجه داشته باشند که آن دو امر عبارت‎اند از: خدمت صادقانه در راستای پیشبرد دین و رعایت آداب اسلامی در فراگیری علوم دینی؛ زیرا همین خدمت صادقانه علمای پیشین بود که افغانستان را به قطبی از اقطاب دینی مبدل کرده بود، و این امر زمانی میسر می شود که در دوران فراگیری علوم دین باید نسبت به علما و آلات علم و موارد دیگری که با علوم دینی ارتباط دارند، احترام ویژه ای قائل شد و آداب آن را رعایت نمود.
ایشان در پایان سخنان خود از تمام حاضرین در جلسه خواستند تا برای ایجاد اتحاد و همبستگی بیشتر بین مسلمانان در بارگاه الهی دعا نموده و از خداوند متعال بخواهند تا رهبران دروغین و کسانی که در جهت اختلاف و تفرقه تلاش می کنند را از بین بردارد و بار دیگر افغانستان را با بزرگمردانی که پیش از این در افغانستان خدمت نموده اند، منور گرداند.

سخنرانی استاد پوهنتون (دانشگاه) هرات
استاد عبیدالله، {استاد پوهنتون هرات} سخنران دیگر این محفل بودند.
ایشان در ابتدا با تلاوت آیه {فَلَوْلَا نَفَرَ مِنْ كُلِّ فِرْقَةٍ مِنْهُمْ طَائِفَةٌ لِيَتَفَقَّهُوا فِي الدِّين} موضوع سخنرانی خود را در رابطه با اهمیت و جایگاه مدارس علوم دینی آغاز کرده و خاطرنشان کرد: تاریخ شروع مدارس علوم دینی در حقیقت برمی‎گردد به اوایل اسلام، زمانی که تعدادی از اصحاب رسول اکرم صلی الله علیه و سلم در مکانی مخصوص و با عنوان اصحاب الصفة مشغول به فراگیری قرآن و حدیث بودند که با گذشت زمان و پیدایش علوم و فنون جدید، و با گشترش مرزهای اسلامی این مدارس شکل گسترده‎تری به خود گرفتند و به شکلی که امروزه مشاهده می کنید در آمده اند.
ایشان در ادامه افزودند: علمای قرون اول نه تنها به علوم دینی اکتفا نموده بلکه یک عالم در آن زمان طبیب هم بود، یک عالم در آن زمان علاوه بر یادگیری علوم اسلامی علوم عصری آن زمان را نیز فراگرفته و از این طریق زعامت و رهبری امت را بر عهده می گرفتند. اما متأسفانه با گذشت زمان و نشستن نااهلان بر اریکه قدرت، و ایجاد موانعی که آنها بر سر راه تعلیم اسلامی می گستراندند، نقش مدارس علوم دینی رفته رفته در میان مردم کمرنگ و کمرنگ تر شد، تا اینکه به کلی مدارس علوم دینی را از اجتماع منزوی کردند. اما در عصر حاضر، چه در شبه قاره هند و چه در کشورهای عربی، مدارس دینی دوباره جایگاه خود را بازیافته و فعالیت خود را به صورت گسترده ای آغاز نموده اند.
ایشان تلاش‎های اخیر مردم در راستای رشد مدارس دینی را نشان دهنده بیداری اسلامی بین مردم دانسته و افزودند: من امیدوارم که در چند سال اخیر شاهد تغییرات اساسی و رشد بی سابقۀ مدارس علوم دینی باشیم، اما با درنظرداشت اینکه: {هرکه بامش بیش، برفش بیشتر} علمای علوم دینی باید بدانند که با گسترش دین در جامعه، توطئه های دشمنان نیز به مراتب افزایش پیدا خواهد کرد. زمانی که مدارس علوم دینی کم بودند، توطئه ها هم کم بود؛ اما حالا توطئه های جدید و زیادی از کانال‎های مختلف همچون رسانه ها که تمویل کنندگان آنها یهودی‎ها و دشمنان دین‎اند بر سر راه مدارس علوم دینی قرار گرفته است. پس به همان اندازه که توطئه ها بیشتر شده، تلاش و همت بیشتری نیز نیاز دارد تا در مقابل این حربه ها ایستادگی کرده و از مدارس علوم دینی، که مراکز دین گستری‎اند، دفاع کنند.
 ایشان در قسمت آخر سخنان خود با اشاره به چالش‎های پیش روی مدارس دینی خطاب به مردم گفتند: امتیاز این مدارس این است که از دختر و پسر ما و از برادر و خواهر و خویشاوندان خود ما تشکیل شده اند که در واقع می توان گفت این مدارس متشکل از رگ‎رگ ما و جامعه ما بوده که هر یک از ما در هر زمینه ای که برای ما مساعد است با این مدارس همکار و همنوا شویم. و تمام حربه های دشمنان را همه تن و یک جا با همکاری علمای خود ریشه کن کنیم.

سخنرانی مفتی عبدالحلیم قاضی
مفتی عبدالحلیم قاضی، یکی از سخنرانان دیگر این محفل و یکی از مهمانان ویژه این جلسه بودند. ایشان سخنان خود را پس تلاوت آیه {هُوَ الَّذِي بَعَثَ فِي الْأُمِّيِّينَ رَسُولًا مِنْهُمْ….} آغاز نموده و نکاتی پیرامون عصر جاهلیت و ظهور اسلام عرض داشته و فرمودند: خداوند متعال در آیه مذکور دو فضای بسیار متفاوت و متناقض را ترسیم نموده که عبارت‎اند از: عصر جاهلیت، و دوران ظهور اسلام، و برای شناخت هر یک از این دو دوران باید توضیح مختصری داد؛ چرا که هرچیز با ضد و نقیض خود شناخته می شود. مثلاً: ایمان، با بی‎ایمانی، نور با تاریکی و ارمغان اسلام با ظلمات جاهلیت است که شناخته می شود؛ به همین خاطر خوب است شناخت مختصری از دوران جاهلیت داشته باشیم تا دوران طلایی اسلام را بهتر بشناسیم.
ایشان در توضیح سخنان خود ادامه دادند: بعد از حضرت عیسی، تا بعثت پیامبر صلی الله علیه و سلم را دوران و عصر فترت می نامند، عصری که در آن هیچ پیامبری از جانب خداوند متعال برای انسانها مبعوث نشده است. و همچنین این دوران معروف به عصر جاهلیت نیز است. سؤال اینجاست که چرا این دوران معروف به عصر و دوران جاهلیت است؟ به این خاطر این دوران را دوران جاهلیت می نامند که تمام خصلتها و اعمال زشتی که می توان تصور کرد را در این دوران به وضوح می شود مشاهده نمود؛ از قبیل: ظلم، دزدی، زنا، زنده به گور کردن دختران، اهمیت ندادن به زنان، جنگ‎های چندین ساله قبیله ای و…. که اگر همۀ این‎ها را تحت عنوان یک نام جمع کنیم این عصر و دوران را می توانیم به دوران جاهلیت تعبیر کنیم. چون سرچشمه همه این اوصاف و رذایل اخلاقی، نبود علم و گسترش جهالت بین مردم بود. اما وقتی که اسلام آمد، کاملا این اوضاع را دگرگون کرده و ارتباط مخلوق را با خالق پیوند داد و مستحکم نمود. و این ارتباط جز با علم و معرفت با چیز دیگری قابل دسترس نبوده و حاصل نمی شود. وقتی که دنیای کفر برای زن هیچ ارزشی قائل نبود، قرآن برای او جایگاهی بس والا داد و برای حفظ جایگاه و حرمت زن آیه های متعددی از قبیل ادای حقوق زن در ادوار مختلف زندگی او و احکام مختص بانوان نازل شد. زمانی که دنیای کفر زن را به عنوان یک کالا معرفی کرده بود که همۀ مردم به انواع مختلفی از او استفاده های سوء می کردند، قرآن در حق او می گوید: {وَلَقَدْ كَرَّمْنَا بَنِي آدَمَ وَحَمَلْنَاهُمْ فِي الْبَرِّ وَالْبَحْرِ وَرَزَقْنَاهُمْ مِنَ الطَّيِّبَاتِ وَفَضَّلْنَاهُمْ عَلَى كَثِيرٍ مِمَّنْ خَلَقْنَا تَفْضِيلًا} “ما به انسانها شرافت و بزرگی دادیم و آنها را بر رفتن در دریا و خشکی قدرت داده و از خوراکی های پاکیزه آنها را رزق دادیم و بر بسیاری از مخلوقات خود برتری دادیم”. اینجاست که با شناختی مختصر از دنیای کفر، به اهمیت و ارزش والای اسلام عزیز پی می بریم.
ایشان در ادامه با تشریح آیه دوم سوره جمعه در ضمن {يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِهِ} پیامهایی را که این آیه برای انسانیت آورده را یادآورشده و فرمودند: اولین دستوری که خداوند در این آیه به پیامبر خود نسبت به ابلاغ دین می دهد این است که آیات قرآن را برای امت خود تلاوت نماید؛ و این امر، اهمیت و جایگاه تعلیم و یادگیری قرآن را می رساند که ما قبل از هرچیز باید به یادگیری و تعلیم قرآن اهمیت داده و آن را با جدیت هرچه تمام تر فرابگیریم.
مفتی عبدالحلیم قاضی در ادامه تشریح آیه افزودند: {وَيُزَكِّيهِمْ} خداوند در این قسمت از آیه به رسول الله صلی الله علیه و سلم دستور میدهد تا دلها و مغزهای مؤمنان را اصلاح و تزکیه نموده تا از تمام رذایل دوری گزیده و به فضایل مزین گردند تا درنتیجه اعضا و جوارح نیز به پیروی از آن اصلاح گردند. {وَيُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ} در این قسمت از آیه خداوند یکی دیگر از وظایف پیامبر صلی الله علیه و سلم را که همانا تعلیم و تفهیم معانی و مقاصد قرآن، و ارشادات و راهنمایی های خود پیامبر که در غالب حدیث و درواقع تشریح و توضیح قرآن است را بیان می فرمایند که این خود جایگاه ویژۀ تعلیم و تربیت دینی که امروزه در غالب مدارس دینی درآمده اند را می رساند.
 ایشان در بخشی دیگر از سخنان خود با بیان اینکه “علوم دینی هیچ تضادی با علوم و فنون عصری ندارند” فرمودند: امروزه غربیان به خود می نازند که ما توانسته ایم به کره ماه برویم و این را یکی از افتخارات خود برشمرده اند؛ درحالی‎که قرآن 14 قرن پیش این صعود آسمانی را که نه تنها مثل این صعود انسانهای امروزی محدود و در فضایی بسیار کوچک از این جهان صورت گرفته، بلکه با سرعتی سرسام آور و غیرقابل تصور در شب معراج با عروج پیامبر صلی الله علیه و سلم به آسمان هفتم صورت گرفت، بیان می دارد. این درحالی است که در آن زمان که هیچ‎کس تصورش را هم نمی کرد که به فضا برود، خداوند با قدرت خود به وسیله رفرف که فضاپیماهای امروزی اصلا قابل مقایسه با او نیستند، پیامبر صلی الله علیه و سلم را از 7 آسمان عبور داد و به عرش معلی رساند. و خداوند متعال این واقعه را در مطلع سوره اسرا به وضوح به تصویر کشیده است؛ {سُبْحَانَ الَّذِي أَسْرَى بِعَبْدِهِ لَيْلًا مِنَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ إِلَى الْمَسْجِدِ الْأَقْصَى الَّذِي بَارَكْنَا حَوْلَهُ لِنُرِيَهُ مِنْ آيَاتِنَا إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْبَصِيرُ}.
ایشان در بخش پایانی سخنان خود خطاب به مردم افغانستان خاطرنشان کردند: همانگونه که در طول تاریخ علمای افغانستان در فقه و علوم دینی یکه‎تاز و پیش‎تاز میدان بوده اند، حالا هم نباید در این میدان از دیگران عقب بمانند؛ بلکه با توفیق و یاری خداوند در این عرصه تلاش و کوشش بیشتری نمایند تا دوباره افغانستان مأوای بزرگانی همچون: علامه قاری هروی و امثال آن قرار گیرد.

سخنرانی حافظ محمدکریم صالح
در لحظات پایانی جلسه، زمام سخن به دعوتگر بزرگ خطه ایران، حافظ محمد کریم صالح سپرده شد. ایشان با بیان اهمیت این گردهمایی‎های قرآنی، ابراز داشتند: این تجمع و گردهمایی ما به خاطر ختم قرآن کریم و فراغت حافظان قرآن از حفظ قرآن کریم است؛ اما این بدان معنا نیست که حافظ قرآن از قرآن فارغ شده است، بلکه او فقط از حفظ الفاظ قرآن فارغ شده اما از طرفی بار سنگین رسالت و دعوت اسلامی بر دوش اوست.
ایشان در ادامه سخنان خود فرمودند: همه نعمتهای خداوند را باید شکر کرد. ما هم امروز بخاطر شکر نعمتی از بهترین نعمتهای خداوند که قرآن است در اینجا جمع شده ایم؛ نعمتی که در قیامت به صاحب و حافظ آن گفته می شود: {إقرأ وارتقِ} “بخوان و از درجات جنت بالا برو”، نعمتی که در روز قیامت تاجی بر سر پدر و مادر حامل و حافظ آن داده می شود؛ و آن روزی است که پدر از فرزند، برادر از برادر، زن و شوهر از همدیگر، دوستان و نزدیکان همه از یکدیگر خود را دور می کنند تا مبادا از اعمال نیک یکدیگر جهت جبران اعمال زشت خود در دنیا سؤال کنند. در آن روز است که اهمیت و جایگاه حافظ قرآن برای ما معلوم می شود که به او گفته می شود: ای حافظ قرآن! برای 10 نفر از کسانی که مستحق عذاب و آتش جهنم هستند شفاعت کن!
ایشان ضمن بیان حالات هولناک روز قیامت، تنها راه نجات همه امت از این روز سخت را، دعوت همگانی و همه‎جانبۀ تمام مردم به‎سوی توحید و یگانه‎پرستی و دین اسلام  عنوان کردند و افزودند: امروزه متأسفانه خلأ بسیار بزرگی در امت اسلامی دیده می شود که پر کردن آن خلأ نه تنها سبب نجات امت اسلام، بلکه سبب فلاح و رستگاری تمام انسانها در دنیا و آخرت می گردد که آن خلأ بسیار بزرگ چیزی نیست جز فریضه دعوت الی الله.
ایشان ضمن تلاوت آیه {كُنْتُمْ خَيْرَ أُمَّةٍ أُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ…}، فرمودند: ما امتی هستیم که خداوند ما را برای راهنمایی، دعوت و ارشاد مردم برگزیده و این افتخار بس بزرگ و عظیم را به ما داده تا با ادامه دادن راه انبیاء، که همانا راه دعوت الی الله است، بهترین و برگزیده ترین امت بین تمام امتیان گذشته باشیم.
ایشان سخنان خود را با تلاوت قسمتی از آیه 31 سوره نور {تُوبُوا إِلَى اللَّهِ جَمِيعًا أَيُّهَ الْمُؤْمِنُونَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُون}َ “همگی بسوی الله رجوع کنید ای مؤمنان، باشد که رستگار شوید” به پایان رساند.

پس از آن نوبت به اعطای جوایز و بستن دستار فضیلت بر سر حافظان قرآن توسط تنی چند از علما و اندیمشندان اسلامیِ حاضر در مجلس، و همچنین اهدای چادر عفاف به خواهران فاضله توسط اساتید خواهر رسید؛ و بعد از آن، جلسه با مراسم دعائیه ای که توسط مولانا محمد کریم صالح صورت گرفت، به پایان رسید.

منبع: امت آنلاین (پایگاه رسمی اطلاع‎رسانی حوزه علمیه دارالعلوم هرات)


دیدگاههای کاربران

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

همچنین بخوانید