مولوی محمود میرسروی- خطیب نماز جمعه خیرآباد- بعد از تلاوت سوره مبارکه «تکاثر»، ضمن تقبیح افزون خواهی در دنیا، حاضرین را به رقابت در دین و امور خیر تشویق و ترغیب نمود.
استاد حوزه علمیه انوارالعلوم خیرآباد در سخنان مراسم نماز جمعه (11 بهمن 1392) گفت: به انسان باید گفت، ای انسان! دنیا برای توست، خداوند تمام امکانات را در اختیار تو قرار داده است؛ ابر، باد، حیوانات، جمادات، نباتات و… که تو از اینها بهره ببری، باید اینها را به تسخیر خود درآوری، اما نباید از عبادت خالق خود غفلت ورزی. ولی متاسفانه انسان پا را فراتر می گذارد و از یاد خداوند غافل می شود.
مولوی میرسروری افزود: در وجود انسان حب مال، فرزند، جاه و مقام است، و این فطری است؛ امام قابل تعدیل است. این محبت باید به حدی باشد که او را از خدا غافل نکند و از عبادات نماند و اگر کسی از این حد گذشت، او تجاوز کرده است.
استاد حدیث انوارالعلوم ادامه داد: پیامبر- صلی الله علیه و سلم- در میان قومی مبعوث شد که در دنیا افزون طلب بودند، به صورتی که اموال خود را به رخ هم می کشیدند، و نیز اولاد خود را، و کار به جایی رسید که حتی اموات خود را می شمردند و به آنان تفاخر می کردند! و این تفاخر و تکاثر است که انسان را به غفلت می کشاند.
ایشان افزود: بسیار بد است که انسان به خاطر مال از خدا، نماز، قرآن، ذکر و دیگر عبادات غافل شود. آری! محبت دنیا و مشغول شدن به ظواهر آن، انسان را از دین غافل می سازد. مگر انسان چقدر به دنیا نیاز دارد؟! من و تو اگر صد سال زنده باشیم چقدر نیاز داریم؟ خواهشات نفسانی انسان حد و مرزی ندارد، باید در جایی خودمان توقف کنیم و بگوییم: ای نفس! بس است. نفس هرگز نمی گوید بس است. حتی در ارضای غرائز جنسی، امروز کشورهای غربی در چه لجنزاری از شهوات نفسانی قرار گرفته اند؟! حتی همجنس بازی را قانونی می کنند!! چقدر پیرو خواهشات نفسانی شده اند؟!. پس هرچه انسان نفس را رها کند، تنوع بیشتری می طلبد. رسول الله- صلی الله علیه و سلم- می فرماید: «لو كان لابن آدم واديان من مال لابتغى واديا ثالثا، ولا يملأ جوف ابن آدم إلا التراب» اگر انسان دو دره پُر از مال داشته باشد، باز هم آروز می کند که کاش سومی را داشته باشم! کسی که یک میلیارد دارد، آرزو می کند دو میلیارد داشته باشد و آنکه دو میلیارد دارد، آرزوی سه میلیارد را در سر دارد و…. سعدی- علیه الرحمه- چه زیبا می گوید: گفت چشم تنگ دنیادوست را/ یا قناعت پر کند یا خاک گور.
مولوی محمود خاطرنشان کرد: محبت دنیا اگر در دل آمد، مهلک است؛ «وَلَا تَمُدَّنَّ عَيْنَيْكَ إِلَى مَا مَتَّعْنَا بِهِ أَزْوَاجًا مِّنْهُمْ زَهْرَ‌ةَ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا لِنَفْتِنَهُمْ فِيهِ وَرِ‌زْقُ رَ‌بِّكَ خَيْرٌ وَأَبْقَى »، (چشم خود را مدوز به نعمتهای مادی ای که به گروههایی از کافران داده ایم. این نعمتهای مادی که زینت زندگی دنیاست، بدیشان داده ایم تا آنان را بدان بیازمائیم. داده‌ی (اخروی جاویدان و سرمدی) پروردگارت بهتر و پایدارتر (از این نعمتهای موقّت و زودگذر جهان فانی) است.) ای انسان ماندگار! به ماندگار بچسب. انسان موجودی است ماندگار، از یک عالم به عالمی دیگر می رود، از شکم مادر به دنیا، و از دنیا به برزخ و از آنجا به نزد پروردگار و بهشت و یا دوزخ. پس کسی که ماندگار است نباید به فانی دل بندد و به ماندگار دل ببندد؛ «وَرِ‌زْقُ رَ‌بِّكَ خَيْرٌ وَأَبْقَى»
استاد حدیث حوزه علمیه انوارالعلوم یادآور شد: رسول الله- صلی الله علیه وسلم- می فرماید: «يَقُولُ ابْنُ آدَمَ: مَالِي مَالِي، وَهَلْ لَكَ مِنْ مَالِكَ إِلا مَا أَكَلْتَ فَأَفْنَيْتَ، أَوْ تَصَدَّقْتَ فَأَمْضَيْتَ، أَوْ لَبِسْتَ فَأَبْلَيْتَ. (آدمیزاد همواره می گوید: مال من، مال من و آیا مال تو مگر جز آن چیزیست که خورده ای و ازبین برده ای، یا صدقه داده و پس انداز آخرتت کرده ای و پوشیده و کهنه کرده ای؟) مابقی مال وارثین است، چرا آدمیزاد دل به چیزی ببندد که مال او نیست؟! [روزی] رسول الله- صلی الله علیه و سلم- [از صحابه] سوال کردند: آیا می دانید بعضی مال دیگران را از مال خود بیشتر دوست دارند؟ صحابه سوال کردند: چطوری یا رسول الله؟ فرمودند: آنچه نگه داشته مال دیگران است، آنچه استفاده کرده مال خودش. برخی مال دیگران را محکم می گیرند، از خواب و راحتی گذشته اند تا مال برای میراث خوران خود جمع کنند، در حالی که رزق و روزی فرزند بر خداست؛ «نَّحْنُ نَرْ‌زُقُكُمْ وَإِيَّاهُمْ» (ما، شما و آنها (فرزندانتان) را روزی می دهیم.) مسئولیت ما این است که بفهمیم و دغدغه داشته باشیم که آیا فرزند ما قرآن بلد است یا نه؟ روزه می گیرد؟ نماز می خواند؟ دنیای فرزندان به دست خداست، ما مسئول امور دینی آنها هستیم. هدف این است که چشم به دنیا ندوزیم. اگر می خواهیم رقابت کنیم، باید رقابت ما در دین باشد. خدا می فرماید: «و فی ذالک فلیتنافس المتنافسون» در کار آخرت باید رقابت کرد.
مولوی میرسروری [در پایان خطاب به اهالی روستای خیرآباد] افزود: خداوند زمینه رقابت را برای شما مردم خیرآباد به وجود آورده است. وجود حوزه علمیه، سراسر خیر و برکت است، این نعمتی است که خداوند به شما داده است، وجود علماء، حوزه، حافظان قرآن، اینها نعمت هستند. چقدر در خیرآباد قال الله و قال الرسول خوانده می شود و قرآن خوانده می شود؟ به اندازه ای که در این روستا قرآن تلاوت می شود، در هیچ جایی دیگر در این منطقه تلاوت نمی شود. در این کار سبقت بگیرید. ثروت تنها پول نیست، وجود حوزه علمیه، علما، طلاب، حفاظ کلام الله اینها ثروت است که باید قدرشان را بدانیم. خدا به پیامبر می گوید: تو قرآن را داری، خیلی ثروتمندی؛ «وَلَقَدْ آتَيْنَاكَ سَبْعًا مِّنَ الْمَثَانِي وَالْقُرْ‌آنَ الْعَظِيمَ لَا تَمُدَّنَّ عَيْنَيْكَ إِلَى مَا مَتَّعْنَا بِهِ أَزْوَاجًا مِّنْهُمْ» لذا از این موقعیتی که برای ما به وجود آمده است باید استفاده کنیم. در رقابت در آبادانی حوزه علمیه حضور یابیم و متولیان حوزه را مساعدت مالی و فکری کنیم. حضور شما در حوزه علمیه باعث قوت قلب است، همه دارند خدمت می کنند، ما هم با حضور مان در حوزه باعث قوت شویم. خیرآباد ثروتمند است، نه ثروت مادی، بلکه ثروت معنوی، چون حوزه علمیه دارد. لذا هر کدام از ما باید خود را برای خدمت دین آماده کند.
منبع: انوار وب
دیدگاههای کاربران