آتاتورک بعد از اینکه رئیس جمهور شد پایتخت را از استانبول به آنکارا تغییر داد و برای رسیدن به اهداف شوم خویش تدابیر شدیدی اتخاذ نمود؛ مقابله با دین و فعالیت های مذهبی، تلاش برای ترویج افکار ضد دینی (لائیکی) و بازگرداندن ملت ترکیه به هویت قومی (تورانی) و تعصب بر آن به جای تاثر از عرب و فرهنگ اسلامی را می توان از جمله اهداف آتاتورک برشمرد.
روز سوم مارس سال 1924م روزی بود که خلافت عثمانی سقوط کرد. بعد از اینکه مصطفی کمال جمهوریت را به عنوان سیستم حکومتی ترکیه معرفی کرد پارلمان ترکیه با رأی خود خلافت را لغو کرد. به این ترتیب پرونده حکومت اسلامی بسته شد، حکومتی که رسول اکرم صلی الله علیه وسلم با ورود به مدینه منوره آنرا پایگزاری کرده بودند تا بعد از وفات ایشان به نام خلافت اسلامی رمز وحدت امت و گرداننده امور مسلمین باشد. تا زمانیکه خلافت پابرجا بود در بین مسلمانان خبری از تعصبات قومی نبوده و هیچ گاه زیر پرچم قومیت های جاهلی گرد نیامدند، تا اینکه غربی ها بیشتر قلمروی اسلامی را اشغال کرده شروع به متزلزل نمودن خلافت عثمانی نمودند، خلافتی که حتی در سالهای پایانی و دوران ضعف خود هنوز هم رمز وحدت مسلمانان بود.
بالاخره آنچه را که مسلمانان تصورش را هم نمی کردند اتفاق افتاد. کمال آتاتورک مسئولیت الغاء خلافت اسلامی را به عهده گرفت تا به این وسیله راه را برای تغییر ریشه ای نظام ترکیه هموار سازد.
آتاتورک بعد از اینکه رئیس جمهور شد پایتخت را از استانبول به آنکارا تغییر داد و برای رسیدن به اهداف شوم خویش تدابیر شدیدی اتخاذ نمود؛ مقابله با دین و فعالیت های مذهبی، تلاش برای ترویج افکار ضد دینی (لائیکی) و بازگرداندن ملت ترکیه به هویت قومی (تورانی) و تعصب بر آن به جای تاثر از عرب و فرهنگ اسلامی را می توان از جمله اهداف آتاتورک برشمرد.
در سال 1925 پوشیدن کلاه شاپو (غربی) را به جای کلاه محلی به عنوان رمزی برای آزادی از رسوم اسلامی و گرایش به سوی فرهنگ غرب برای مردان الزامی و قانونی شد.
او در ظاهر این قانون را با شعار احترام به حقوق شخصی افراد به تصویب رساند، اما در واقع می خواست با این شعار ماهیت استبدادی و ضد دینی و اسلامی حکومت خویش را بپوشاند.
کمال آتاتورک حجاب را ممنوع اعلام کرده و مردان و زنان را از پوشیدن لباسهای محلی منع می نمود؛ اذان گفتن را آزاد گذاشت اما به زبان ترکی! او به شدت از لفظ شهادتین در اذان ناراحت گشته وچهره اش متغیر می گشت و می پنداشت که نام او (العیاذ بالله) به جای نام مبارک آن حضرت صلی الله علیه وسلم گفته شود. مسجد ایاصوفیه را تبدیل به موزه کرد و تاریخ هجری را به تاریخ میلادی بر گرداند.
او سعی نمود فرهنگ تورنی را بار دیگر در ترکیه زنده کند، همچنین حروف الفبا را از عربی به لاتین برگردانده و یکشنبه را به جای جمعه تعطیل اعلام کرد. قوانین اسلامی مربوط به زنان را لغو نموده تا آنان در تمام امور بدون درنظر گرفتن طبیعت و تفاوتهای جنسی با مردان مساوی باشند.
آتاتورک همه این کارها را انجام داد تا به گمان خویش ترکیه را از تاریکی ها به سوی نور رهنمون سازد. نوری که در نزد او عبارت بود از: از بین بردن شخصیت اسلامی و ذوب شدن در فرهنگ غرب و اعتماد به آنچه را که از خوبی و بدی و تلخی و شیرینی، زشتی و زیبایی دربر دارد.
او برای رسیدن به اهداف شوم خود تمامی قوانین اسلامی را لغو و به جای آن قوانین دست نوشته بشر (غرب) را جایگزین آن نمود، قانون اجتماعی سویس، قانون جنایی ایتالیا و قانون تجارت آلمان را جایگزین قوانین و شریعت اسلامی کرد.
این اولین بار بود که مسلمانان مجبور بودند به جای قوانین اسلامی به قانون غیر شرعی و اجنبی تن در دهند.
کمال آتاتورک برای محو آثار اسلام دست به کشتارهایی زد. در درجه اول علما و هر کس که در مقابل تصمیمات او ایستادگی یا اعتراض می کرد قربانی این جنایات بودند. در کنار آن زندانی کردن، تبعید واز طرفی دیگر به مسخره گرفتن احکام شریعت و تعرض به آزادی شخصی، همه وهمه با نام و در لوای دمکراسی انجام می گرفت. جالب تر اینکه کشورهای غربی و عرب های غرب زده همواره آتاتورک را به خاطر این که ترکیه را از تاریکی های قرون وسطایی نجات داده و به نور تمدن و ترقی آشنا ساخته تعریف و ستایش می کردند و نظام لائیکی و آزادی زن از قید و بندهای شریعت را از جمله کارنامه های درخشان او بر می شمردند.
با این وجود همه کسانی که کمال را تمجید وتعریف می کردند به درستی می دانستند که ملت ترکیه آتاتورک را برای از بین بردن دین و تغییر نظام انتخاب ننموده، بلکه او در واقع مستبدانه بدون اینکه به رأی کسی اهمیت
دهد بر کرسی ریاست نشسته بود.
آتاتورک بعد از اینکه خلافت اسلامی را از بین برد و ترکیه را از گذشته اسلامی و پرعظمت خویش منقطع ساخته و آنرا تبدیل به دولتی کوچک و ضعیفی که جیره خوار غرب و یهود بوده، و بعد از نظامی کردن کشور و تغییر نظام اسلامی به لائیک و سپردن پستهای کلیدی کشور به همفکرانش، و درست هنگامی که فکر می کرد اسلام را در ترکیه کاملاً ازبین برده در روز10/11/1938م بر اثر ناراحتی کبد که بر اثر زیاده روی و افراط در نوشیدن مشروبات الکلی به آن مبتلا شده بود، درگذشت.
برخی از نویسندگان ومورخین اینگونه وانمود کرده اند ملت ترکیه لقب آتاتورک (پدرترک) را به نشان احترام و تعظیم به کمال داده اند اما در حقیقت فقط گروهی از هوادارانش او را به این لقب خوانده اند.
اینگونه بود که خلافت اسلامی بعد از گذشت 1292سال سقوط کرد و امت انسجام خود را از دست داده و در معرض تهاجم و خطر بیگانگان قرار گرفت، آما آرزوی باز گشت خلافت اسلامی همواره در قلوب مسلمین موج می زند. اکنون که ترکیه باز به اسلام باز گشته سوال این است آیا که در تحولات اخیر امیدی به باز گشت دوباره خلافت وجود دارد؟
بالاخره آنچه را که مسلمانان تصورش را هم نمی کردند اتفاق افتاد. کمال آتاتورک مسئولیت الغاء خلافت اسلامی را به عهده گرفت تا به این وسیله راه را برای تغییر ریشه ای نظام ترکیه هموار سازد.
آتاتورک بعد از اینکه رئیس جمهور شد پایتخت را از استانبول به آنکارا تغییر داد و برای رسیدن به اهداف شوم خویش تدابیر شدیدی اتخاذ نمود؛ مقابله با دین و فعالیت های مذهبی، تلاش برای ترویج افکار ضد دینی (لائیکی) و بازگرداندن ملت ترکیه به هویت قومی (تورانی) و تعصب بر آن به جای تاثر از عرب و فرهنگ اسلامی را می توان از جمله اهداف آتاتورک برشمرد.
در سال 1925 پوشیدن کلاه شاپو (غربی) را به جای کلاه محلی به عنوان رمزی برای آزادی از رسوم اسلامی و گرایش به سوی فرهنگ غرب برای مردان الزامی و قانونی شد.
او در ظاهر این قانون را با شعار احترام به حقوق شخصی افراد به تصویب رساند، اما در واقع می خواست با این شعار ماهیت استبدادی و ضد دینی و اسلامی حکومت خویش را بپوشاند.
کمال آتاتورک حجاب را ممنوع اعلام کرده و مردان و زنان را از پوشیدن لباسهای محلی منع می نمود؛ اذان گفتن را آزاد گذاشت اما به زبان ترکی! او به شدت از لفظ شهادتین در اذان ناراحت گشته وچهره اش متغیر می گشت و می پنداشت که نام او (العیاذ بالله) به جای نام مبارک آن حضرت صلی الله علیه وسلم گفته شود. مسجد ایاصوفیه را تبدیل به موزه کرد و تاریخ هجری را به تاریخ میلادی بر گرداند.
او سعی نمود فرهنگ تورنی را بار دیگر در ترکیه زنده کند، همچنین حروف الفبا را از عربی به لاتین برگردانده و یکشنبه را به جای جمعه تعطیل اعلام کرد. قوانین اسلامی مربوط به زنان را لغو نموده تا آنان در تمام امور بدون درنظر گرفتن طبیعت و تفاوتهای جنسی با مردان مساوی باشند.
آتاتورک همه این کارها را انجام داد تا به گمان خویش ترکیه را از تاریکی ها به سوی نور رهنمون سازد. نوری که در نزد او عبارت بود از: از بین بردن شخصیت اسلامی و ذوب شدن در فرهنگ غرب و اعتماد به آنچه را که از خوبی و بدی و تلخی و شیرینی، زشتی و زیبایی دربر دارد.
او برای رسیدن به اهداف شوم خود تمامی قوانین اسلامی را لغو و به جای آن قوانین دست نوشته بشر (غرب) را جایگزین آن نمود، قانون اجتماعی سویس، قانون جنایی ایتالیا و قانون تجارت آلمان را جایگزین قوانین و شریعت اسلامی کرد.
این اولین بار بود که مسلمانان مجبور بودند به جای قوانین اسلامی به قانون غیر شرعی و اجنبی تن در دهند.
کمال آتاتورک برای محو آثار اسلام دست به کشتارهایی زد. در درجه اول علما و هر کس که در مقابل تصمیمات او ایستادگی یا اعتراض می کرد قربانی این جنایات بودند. در کنار آن زندانی کردن، تبعید واز طرفی دیگر به مسخره گرفتن احکام شریعت و تعرض به آزادی شخصی، همه وهمه با نام و در لوای دمکراسی انجام می گرفت. جالب تر اینکه کشورهای غربی و عرب های غرب زده همواره آتاتورک را به خاطر این که ترکیه را از تاریکی های قرون وسطایی نجات داده و به نور تمدن و ترقی آشنا ساخته تعریف و ستایش می کردند و نظام لائیکی و آزادی زن از قید و بندهای شریعت را از جمله کارنامه های درخشان او بر می شمردند.
با این وجود همه کسانی که کمال را تمجید وتعریف می کردند به درستی می دانستند که ملت ترکیه آتاتورک را برای از بین بردن دین و تغییر نظام انتخاب ننموده، بلکه او در واقع مستبدانه بدون اینکه به رأی کسی اهمیت
دهد بر کرسی ریاست نشسته بود.
آتاتورک بعد از اینکه خلافت اسلامی را از بین برد و ترکیه را از گذشته اسلامی و پرعظمت خویش منقطع ساخته و آنرا تبدیل به دولتی کوچک و ضعیفی که جیره خوار غرب و یهود بوده، و بعد از نظامی کردن کشور و تغییر نظام اسلامی به لائیک و سپردن پستهای کلیدی کشور به همفکرانش، و درست هنگامی که فکر می کرد اسلام را در ترکیه کاملاً ازبین برده در روز10/11/1938م بر اثر ناراحتی کبد که بر اثر زیاده روی و افراط در نوشیدن مشروبات الکلی به آن مبتلا شده بود، درگذشت.
برخی از نویسندگان ومورخین اینگونه وانمود کرده اند ملت ترکیه لقب آتاتورک (پدرترک) را به نشان احترام و تعظیم به کمال داده اند اما در حقیقت فقط گروهی از هوادارانش او را به این لقب خوانده اند.
اینگونه بود که خلافت اسلامی بعد از گذشت 1292سال سقوط کرد و امت انسجام خود را از دست داده و در معرض تهاجم و خطر بیگانگان قرار گرفت، آما آرزوی باز گشت خلافت اسلامی همواره در قلوب مسلمین موج می زند. اکنون که ترکیه باز به اسلام باز گشته سوال این است آیا که در تحولات اخیر امیدی به باز گشت دوباره خلافت وجود دارد؟
دیدگاههای کاربران