بعضی انسانها وقتی به قدرت میرسند، خدا را فراموش میکنند، اما خداوند به آنها نشان میدهد که من هستم و شما نباید فریب قدرت و مقام و امکانات خود را بخورید.
——————————————————
امامجمعه اهلسنت زاهدان:
پرویز مشرف دچار مرض تمامیتخواهی بود و همین امر موجب سرنگونی او شد
مولانا عبدالحمید در خطبههای جمعه این هفته در بخش دوم سخنانش با اشاره به استعفای پرویز مشرف از پست رئیسجمهوری پاکستان گفت: بعضی انسانها وقتی به قدرت میرسند، خدا را فراموش میکنند، اما خداوند به آنها نشان میدهد که من هستم و شما نباید فریب قدرت و مقام و امکانات خود را بخورید.
وی ادامه داد: پرویز مشرف نمونهای از این انسانها است که زمانی در لباس نظامی و بر پست ریاستجمهوری در نهایت غرور و تکبر قرار داشت و گمان میکرد که سیاه و سفید مملکت در دست اوست و در آن حالت به طلاب دختر و پسر رحم نکرد و فرمان کشتار دستهجمعی آنها را صادر کرد، اما اکنون به حالتی گرفتار شده است که حتی برای نجات خودش در جستجوی مکان امنی پریشان است.
امامجمعه اهلسنت زاهدان در ادامه گفت: پرویز مشرف دچار مرض تمامیتخواهی بود و توقع داشت همه چیز در اختیار او باشد؛ او میخواست حوزهها و مدارس دینی پاکستان و مساجد را محدود کند و برنامهها و اختیار کامل آنها را در دست بگیرد، اما او از خدا و از آه و ناله سحرگاهی مظلومان غافل بود که همین غفلت باعث شد تا یکباره از تخت قدرت سرنگون شده و به پایین سقوط کند.
مولانا عبدالحمید سرنوشت پرویز مشرف را درس عبرتی برای حکومتگران و صاحبان پست و قدرت عنوان کرد و به این گونه افراد هشدار داد که به هنگام در دست داشتن قدرت، عدالت را رعایت نمایند و به زیردستان ظلم نکنند و از این گونه حوادث درس بگیرند.
امامجمعه اهلسنت زاهدان در آغاز خطبههای جمعه و در بخش اول سخنانش آیاتی از سوره مبارکه الذاریات را قرائت کرد، آنجا که الله تعالی میفرماید:«وما خلقت الجن والإنس إلا لیعبدون * ما أرید منهم من رزق و ما أرید أن یطعمون * إن الله هو الرزاق ذو القوة المتین».
ایشان با اشاره به اینکه ماه شعبان در حال اتمام و ماه مبارک رمضان در حال فرارسیدن است، نسبت به آمادگی برای ماه رمضان تاکید نمود.
مولانا عبدالحمید در ادامه به تشریح آیه تلاوت شده پرداخت و گفت: الله تعالی هدف اصلی خلقت تمام انسانها و جنها را عبادت و بندگی بیان فرموده است. عبادت تنها به نماز و روزه و تسبیح نیست بلکه عبادت معنای وسیعی دارد. اطاعت از الله و اطاعت از انبیا علیهم السلام، که الله تعالی بر ما واجب کرده است، در واقع اطاعت از پروردگار بوده و عبادت محسوب میشود.
ایشان با اشاره به انواع عبادات به عبادتهای مالی اشاره کرد و افزود: دادن زکات و خیرات، رسیدگی به ایتام و افراد مستمند و فقیر و معلول، کمک به کسی که در زندگی دچار مشکلات است، همه اینها انواع عبادت هستند که رضامندی پروردگار در این عبادتها است و خداوند متعال از اینکه بندهاش سخاوتمند باشد و حریص مال نباشد، خوشحال میشود.
خطیب مسجد جامع مکی خاطر نشان کرد: اخلاق نیک، جهاد فی سبیل الله، ادای حج بیت الله نیز جزو عبادات هستند اما بزرگترین عبادت، ترک گناه و معصیت است که انسان نفس خود را کنترل کرده و دنبال هواهای نفسانی نرود.
ایشان همچنین با استناد به آیه مبارکه «و لا تمدن عینیک الی ما متعنا به أزواجا منهم زهرة الحیاة الدنیا لنفتنهم فیه و رزق ربک خیر و ابقی» دل نبستن به مال دنیا را یکی دیگر از انواع عبادات عنوان کرد زیرا خداوند در این آیه مبارکه بهترین بنده خود- حضرت محمد صلیاللهعلیهوسلم ـ را دستور به این کار میدهد.
امامجمعه اهلسنت زاهدان در موضوع عبادات، به اهمیت نوافل بعد از ادای فرایض نیز اشاره کرد و اظهار داشت: عبادت تنها اختصاص به فرایض و واجبات و سنتهای مؤکده ندارد، بلکه مستحبات و نوافل هم عبادتاند.
وی در ادامه افزود: ما همانطور که باید به فکر کیفیت اعمال باشیم و بکوشیم تا اعمال ما با روح ادا شوند، باید کمیت در عبادات را نیز مدنظر قرار دهیم و این چیز با پرداختن به نوافل بعد از ادای فرایض حاصل میشود. کسانی را که به نوافل بیتوجهی میکنند و هیچ اهمیتی برای نوافل قایل نیستند نمیتوان انسانهای دانا و زیرکی دانست. قیمت و ارزش نوافل در صحرای محشر مشخص خواهد شد آنگاه که مقام و درجه افرادی که در کنار فرایض به نوافل نیز پرداختهاند مشاهده گردد.
مولوی عبدالحمید در ادامه خطاب به نمازگزاران گفت: انسان باید از تمام فرصتها و لحظات زندگی خود به نحو احسن استفاده نماید، و همه اوقات خود را صرف خوردن و خوابیدن نکند. با زن و فرزند بنشیند و با آنها صحبت کند که این کار هم بنابر نیت آن شخص، عبادت محسوب میشود، اما هر چیز باید به اندازه باشد. حضرت عبدالله بن مسعود رضیاللهعنه که از بزرگان صحابه و جزو فقها و اساتید مدینه بودند، با وجود علو شأن و مرتبه خود با اعضای خانواده مینشستند و وقتی آنها میخوابیدند بلند میشدند و به عبادت و نماز شب مشغول میشدند. در بین تابعین نیز انسانهای عابد بسیاری بودند که امام ابوحنیفه رحمه الله یکی از آنان است. واقعه ایشان مشهور است که روزی از کوچهای در حال عبور بودند که پیرزنی به طرف ایشان اشاره کرد و گفت: این همان شخصی است که نماز صبح را با وضوی عشاء میخواند. امام با شنیدن این حرف، به خود گفت: ببین که مردم در مورد تو چگونه فکر میکنند! لذا ایشان بعد از آن، روزها مقداری استراحت میکردند و تمام شب را به عبادت مشغول میشدند.
خطیب مسجد مکی زاهدان آیه « و کانوا قلیلاً من اللیل ما یهجعون و بالأسحار هم یستغفرون» را تلاوت کرد و حضرت علی رضی الله عنه را یکی از مصادیق این آیه عنوان کرد و گفت: امروز از شجاعت و شهامت حضرت علی زیاد گفته میشود ولی از عبادت ایشان کمتر سخن به میان میآید، در حالی که ایشان شبها بسیار کم میخوابیدند و به عبادت و راز و نیاز با پروردگار مشغول بودند.
ایشان در بیان اهمیت نوافل در کنار فرایض گفت: فرایض از ترس و خوف الله انجام میگیرد اما نوافل در اثر محبت شخص با الله تعالی انجام میگیرد.
وی ادامه داد: زندگی دنیا بسیار زندگی مختصری است که انسان نباید آن را به غفلت بگذراند بلکه باید در دنیا اعمال نیک انجام دهد تا در قبر و حشر و قیامت باعث نجات او بشوند زیرا الله تعالی با افراد نیست، بلکه با اعمال است و کسی در آن روز از عذاب الهی نجات پیدا میکند که در دنیا به عبادت خدا مشغول بوده و رضایت خداوند را حاصل کند.
(خطبه جمعه 20 شعبان / 1 شهریور 87)
دیدگاههای کاربران