شیخ‌الاسلام مولانا عبدالحمید، ماں زاهدان ءِ ٹوهێن ائید ءِ نماز ءِ دیوان ءَ (8 تیرماه 1402) گۆں اشاره به «آمیدگس ءِ هپتگ ءَ»، گوشت ئِے که آمیدگس نبائد شه هچ ارگان ءُ کارگس ءِ ترس ایت ءُ بائد وت‌واجه ءُ بےدۆزواه بیت.
🔹 قاضی حکومت ءِ ساتۆک نه انت، آمید ءِ ساتۆک انت
په سنی‌آنلاین ءِ سرهال ءَ مولانا عبدالحمید درشان کرت: اے هپتگ، آمیدگس ءِ هپتگ انت ءُ عدلیه ءُ آمیدگس ٹوهێن ءُ هژدری ئێں جاگه ءِ دار ایت که ماں تیوگێن دۆدءُربێدگ ءُ انسانی رسماں بوتگ. بیت‌کنت که ماں لهتێں حکومتاں آمیدگس حکومت ءِ چێردست ءَ بیت، بلێن ماں دموکراتیکێں حکومتاں آمیدگس وت‌واجه انت.
واجه ءَ گێش کرت: ماں دین اسلام ءَ که په دنیا ءَ یک نۆکێں رسمءُرواجے آورت ئِے، واجه رسول الله صلّی‌الله‌علیه‌وسلّم ءِ زمانگ ءَ فیصله ءُ قضاوت بوتگ ءُ واجه رسول الله ءُ صحابه ئاں فیصله کرتگ. روایتانی تها هست که واجه رسول الله ءَ قضاوت ءَ را به صحابه ئاں یات داتگ که قاضی نبائد یکے ءِ دۆزواه بیت، بلکه بےدۆزواهی ءَ فیصله کنت.
واجه ءَ سکّ سۆگه کرت: آمید بزان حاکم ءُ آیی لۆگمان ءُ کارمستراں ءُ لس مردمانی میانجین ءَ قضاوت ءِ وهد ءَ هچ دگری ءِ مه بیت ءُ بےدۆزواهی ءَ فیصله بیت. قاضی حکومت ءِ ساتۆک نه انت، بلکه آمید ءِ ساتۆک انت. آمیدگس وهدے توانت که مردمانی پناهگاه بیت که بےدۆزواهی ءَ قضاوت کنت ءُ سیاست ءُ زۆر ءُ زر آیی دلگۆش ءَ مه گردێن ایت، تهنا آمید ءَ دلگۆش کنت. ارمان که لهتے شه قاضیاں لهتے شه ارگانانی دێم ءَ سرجهلَ کن انت که اے چیز رد انت. قاضی وهدے توانت وت‌واجه بیت که شه هچ کس ءَ، راجکماش ءُ حتا مزن‌رهشۆن ءَ متأثر مه بیت، هما رنگ که وهدے مهتر علی رهشۆن ات، وتی جندے قاضی ءِ فیصله ءَ را وتی باروا منّ ات ئِے.
🔹 امێتدار ات اێں که زهرشانیانی درگت ءَ آمیدگس وت‌واجه ءُ بےدۆزواه بوتێں
مولانا عبدالحمید گوشت: مئے ءُ مچێن ایران ءِ مردمانی واهگ همێش انت که آمیدگس وت‌واجه بیت. ما امێتدار ات اێں که زهرشانیانی درگت ءَ آمیدگس وت‌واجه بیت. اگاں جائے امنیتی واکے کشگ بوتگ آیی کۆشکار سزا دیگ بیت، بلێن اگه کسے ایرادے گپتگ ءُ توارے چست ئِے کرتگ، گڑا آیی حق نه انت که کشگ بیت، ادا هم قاضی ءِ بےدۆزواهی باز هژدری انت. زۆرێن استه گرگ ءَ هم ماں شریعت ءُ کانود ءَ هچ جاگه ءِ نێست. ما شه آشۆپ ءَ پله‌مرزیَ نه کن اێں ءُ شه آیی مکنَ کن اێں، بلێن ایرادگیری مردمانی کانودی حق انت.
واجه ءَ گێش کرت: چنکه ماه شه زاهدان ءِ هۆنیگێن آدێنگ ءِ پێشامد ءَ گوستگ، شهیدانی لۆگمان ءُ پهکێن مردمانی لۆٹ همێش ات که قاضیاں بےدۆزواهی ءَ فیصله کن انت ءُ آ واکانَ که مردمان اش جتگ، سزا دے انت. البت که ابید شه زاهدان ءُ خواش ءِ پێشامد ءَ بازێن پێشامد ءِ ملک ءِ تها بوتگ که زهرشانی کنۆکانی چم کۆر بوتگ انت یا دستءُپاد اش جتا بوتگ انت یا کشگ بوتگ انت، وهدےکه حق اش اے نه ات، بائد آمید اێر دارگ بوتێں تاں حق اش پادمالی مه بیت.
زاهدان ءِ آدێنگ ءِ امام ءَ درشان کرت: بندیگاں ماں بندیجاهاں گۆں گرانێن کردار ءُ لٹءُشاپ ءَ آماچ بوتگ انت. آوان که شه بندیجاهاں آزات بوتگ انت شه دل‌برێجۆکێں کرداراں گپَ جن انت که مرد ءُ جنانی سر ءَ بوتگ. امێتدار ات اێں که آمیدگس چشێن واکانَ که کانود ءِ بگیر ءَ کرد کن انت، سک سزا دنت، ملک ءِ بندیجاهانی تها کانود ءُ شریعت ءِ بگیر ءَ کردار بیت، آمیدگس بائد چشێن بن‌گپانَ رندگیری کنت.
🔹 مردم شه گچێنکاری ءُ ووٹ ءَ ناامێت بوتگ انت
مولانا عبدالحمید ماں دگه بهرے شه وتی هبراں به پارلمان ءِ گچێنکاری ءَ اشاره کرت ءُ گوشت ئِے: اے رۆچاں هبر شه گچێنکاری ءَ انت ءُ اشکن اێں که بازێنے گوانک جن انت ءُ لۆٹ انت که وت را په گچێنکاری ءَ تیار کن انت. بلێن مرۆچی ایران ءِ مردماں گۆں ناداری ءُ بازێن مشکلاں آماچ انت که آیی سبب نابودێن کارمستر انت. ارمان که مئے ملک ءِ تها شه وسی ءُ بودێن مردماں دوریَ بیت، کمزۆرێن مردماں کار گرگ بےانت، پچے که شورای نگهبان ءُ امنیتی واکاں آوان گچێنَ کن انت.
زاهدان ءِ آدێنگ ءِ امام ءَ تچکاتچک گوشت: مردم شه گچێنکاریاں ناامێت بوتگ انت، آوانی باور ءَ گچێنکاری ءُ ووٹ نه توانت ملک ءِ مشکلانَ جۆڑ کنت. پمێشا مردم شه گچێنکاری ءَ دلسرد انت ءُ آوان هچ هُبے په بهر زورگ ماں گچێنکاری ءَ نه دار انت.
🔹 اگاں لۆٹ ات ملک ءِ تها ٹگل بیار ات بائد اول گۆں مردماں سهل کن ات
مولانا عبدالحمید گێش کرت: اے که کارمستراں لۆٹ انت رهوت ءَ گۆں امریکا ءُ یوروپ ءُ درے ملکاں جوان کن انت، زبر انت ءُ استمان ءِ لۆٹ هم همێش انت، بلێن بنی چیز اێش انت که اول ملک ءِ تها ٹگل بئیت، تاں وهدےکه شما ملک ءِ تها مزنێن ٹگل مه یار ات ملک جوان نه بیت. اگاں لۆٹ ات ٹگل بیار ات اول گۆں استمان ءَ سهل کن انت، مردمانی لۆٹان رندگیری کن انت ءُ سیاسی بندیگان آزات کن ات. اگه سیاسی بندیگان آزات کن انت ءُ مردمانَ گۆں وت همراه کن ات همے زرے ارزشت باز بیت.
واجه ءَ درائێنت: ما شه دۆزواهی ءَ اے گپان جن اێں، دگه ملکاں چشێن گپان باز پسند کن انت، بلێن ارمان که مئے ملک ءِ تها اگه کسے چشێن گپے جنت ءُ شرگداری ءِ کنت بدگیر بےانت، وهدےکه اگاں شرگداری مه بیت، اصلاح هم نه بیت. یک ٹگل همێش انت که شما وتی دل ءَ پراه کن ات ءُ مردمانی هبرانَ گۆش دار ات ءُ شرگداریان منّ ات. ما شه دلسۆچی ءَ اے گپان جن اێں، ما نه لۆٹ اێں کسے را سرجهل کن اێں. ما وتی ملک ءَ دۆست دار اێں. ما لۆٹ اێں مئے کارمسترانی دلاں پراه بےانت ءُ پهکێن راج ءُ مذهبانَ دلگۆش کن انت، اے تهنا گۆں گپ ءُ اوگام ءَ نه بیت، بائد ٹگل بێت تاں مردم توان انت په آسودگی زندگی کن انت.
🔹 مئے حج ءِ سفر ءَ په کسے چٹیَ نه داشت
مولانا عبدالحمید وتی هبرانی گڈی سر ءَ گوشت: امبرانی من گۆں لهتێن نزێکێن مردماں لۆٹ ات په حج ءَ برو آں. البت مردمانی شۆر ءُ سلاه همێش ات که امبرانی مه رو آں، من وت هم کمے دو دل ات آں. بلێن اے مکنے که بوت من وتی باروا هچ گلگے نه دار آں، بلێن شه اێشی گلگ دار آں که منی همراهانَ پچے نه هشت اش، اے کار قرآن بگیر ءَ انت. ماں مزن شأنێن قرآن ءَ هست: «وَلَا آمِّينَ الْبَيْتَ الْحَرَامَ»؛ دێمداری مه کن انت شه هماوان که سرگپتگ انت دێم په بیت الله ءِ زیارت ءَ.
واجه ءَ گێش کرت: اگاں من په حج ءَ شتێن آں مسجد الحرام ءِ کنڈ ءَ نشت آں ءُ گۆں حج ءِ مناسکان گلائێش بوت آں ءُ په مچان دعای خیر اۆں کرت، اے حج ءَ په هچ کس ءَ چٹی ءُ نقصان نه داشت. تدبیر باز هژدری انت که کارمستراں اے باروا نه کرت. اگاں شما نه لۆٹ ات که من برو آں گڑا من ءَ شۆر ءُ سلاه دات اێں. چشێن وت‌سرێن کاراں چٹی دار انت.
چمشانک