شیخ‌الاسلام مولانا عبدالحمید ماں ز اهدان ءِ گونڈێن نماز ائید ءِ دیوان ءَ (22 فروردین 1403) گۆں اێشی بیان ءَ که نون ملک ماں «ملکاری» ءُ «مالزانشت» ءَ مشکل ءُ گپچلانی آماچ انت، استمان ءِ حقێں لۆٹانی منّگ ءَ را تهنا تۆجیل په درکپگ شه اے گپچلاں زانت.
🔹«مالزانشتی گپچل ءَ» پهکێں رمب ءُ پاٹیان ءَ سکّیانی آماچ کرتگ
په سنی‌آنلاین ءِ سرهال ءَ مولانا عبدالحمید ءَ درائێنت: ارمان که مرۆچی ملک گۆں بازێں گپچلے دێم په دێم انت ءُ ایران ءِ استمان شه اے بابت ءَ پرێشان انت. «مالزانشت» ءُ «ملکاری» دۆ مهمێں بُندار انت ءُ مشکل ماں اے دۆئێناں سوب بوتگ که ملک مشکلانی آماچ بیت.
زاهدان ءِ آدێنگ ءِ امام ءَ گێش کرت: نونێں مالزانشتی گپچل ءَ نه تهنا بےوس ءُ ناداران ءَ بلکه تیوگێں پاٹیان ءَ مشکلانی آماچ کرتگ. وهدے یک ملک ءِ زر بےارزشت بیت مالزانشتے نه مان ایت، پچےکه تیوگێں باپاری ءُ سۆداگری گۆں همے زر ءَ بیت، وهدے زر بےارزشت بیت زندگی په استمان ءَ سک بیت.
🔹ملک ءِ مالزانشت شه کارمسترانی دست ءَ در بوتگ
مولانا عبدالحمید گوشت: چهرگ ءَ ملک ءِ زر ءُ مالزانشت ءِ واگ شه کارمسترانی دست ءَ در بوتگ. وختے جوانێں ملکاری ءِ مه بیت، مالزانشت هم خراب بیت. اے مشکل ءِ جۆڑ کنگ ءَ مهمێں پکرے لۆٹ ایت. گهترێں راه اێش انت که کارمستراں چار انت ایران ءِ استمان چه لۆٹے دار ایت ءُ آوانی حقێں لۆٹان ءَ منّ انت.
واجه ءَ گێش کرت: ایران ءِ مردماں شه هر راج ءُ مذهب ءُ وڑوڑێں پاٹیاں اے ملک ءِ واهند انت. ایران ءِ استمان ءِ تها عاقل ءُ مزن‌سسا هست انت که لهتے ملک ءِ تها ءُ لهتے ڈن ءَ انت. ایران ءِ مردماں ملکی سۆبانی پکر ءَ انت ءُ یکءُآدگرے دلسۆچ انت. پمێشا بائد اے استمان ءِ لۆٹاں دلگۆش بےانت.
🔹باز جوان بیت که ملکانی حاکماں استمانانی لۆٹان ءَ منّ انت
زاهدان ءِ گونڈێں ائید ءِ خطیب ءَ درشان کرت: باز جوان بیت که ملکانی حاکماں وتی مردمانی لۆٹان ءَ منّ انت. گهترێں ءُ پرزۆرترێں سیاست په هر حکومتے همێش انت که وتی استمان ءَ سات ایت ءُ استمان ءِ ساتگ ءِ راه همێش انت که مردمی پکر بیت، کارمستراں گۆں مردماں به انت ءُ مردمانی لۆٹان ءَ منّ انت؛ اے مشکل ءُ گپچلانی یکێں تۆجیل انت.
واجه ءَ گێش کرت: اے که سرکار ءُ استمان ءِ میانجین ءَ جتایی بیت مشکلان ءَ جۆڑ نه کنت، بلکه اے په سرکار ءَ جوان انت که وتی استمان ءِ لۆٹان ءَ من ایت. ما را امێت هست که الله پاک اے مشکلان ءَ جۆڑ کنت ءُ مردمان ءَ مدت کنت وتی لۆٹان ءَ رس انت.
🔹 «گواچنانی دیستن» په درکپگ شه گپچلاں باز هژدری انت
زاهدان ءِ آدێنگ ءِ امام ءَ گوشت: مهمترێں چیزے که په گپچلانی دور کنگ ءَ باز اثر دار ایت ءُ توانت یک ملکے را شه مشکلاں رکێن ایت، گواچنانی دیستن انت. تان وهدے که کارمستراں گواچنان ءَ مه گند انت ءُ سرپد مه به انت، مشکل ءُ گپچلانی جۆڑ کنگ باز سک انت.
واجه ءَ سک سۆگه کرت: بائد هم سرکار ءُ هم حکومت گواچنان ءَ گند انت ءُ جاور ءَ سرپد به انت. ما پهکاں بائد گند اێں که مرۆچی مردمانی لۆٹ چےانت ءُ اێشی باروا تۆجیل درگێجگ بیت. اگاں گۆں مردماں نند اێں ءُ آوانی هبران ءَ گۆش دار اێں گڑا سرپد به اێں که چاگرد ءِ جاور چۆن انت. بژن انت که بازێنے انت که اے گواچنان ءَ نه گند انت ءُ ملک ءِ نونێں جاور ءَ دلگۆش نه کن انت، ماں‌حالےکه په مشکل ءُ گپچلانی دور کنگ ءَ گواچنانی دیستن باز هژدری انت.
🔹تهنا تۆجیل په فلسطین ءِ گپچل ءَ «فلسطین ءِ جتائێں ملک ءِ جۆڑ کنگ» انت
مولانا عبدالحمید ماں دگه بهرے شه وتی هبراں گۆں اشاره به غزه ءِ جاور ءُ فلسطین ءِ گپچل ءَ گوشت: جنگ ءُ جێڑه ءِ که چنکه دهگ انت ماں بیت‌المقدس ءُ فلسطین ءِ ڈگاراں روان انت بائد جۆڑ بیت ءُ گهترێں راه پرے جێڑه ءُ بےرحمی ئێں کشتءُکۆشاں همێش انت که فلسطینیانی زۆرگپتگێں ڈگاراں پد ءَ دیگ به انت ءُ فلسطین ءِ مردماں وتی جتائێں ملک ءِ واهند به انت. اگه فلسطین ءِ سرڈگار ءِ مردماں شه مسلمان ءُ یهودیاں گواچنان ءَ گند انت ءُ همدگر ءِ حقان ءَ کمار کن انت، اے مشکلاں هم گێش ءُ گیوار به انت.
🔹ڈیه ءُ استان ءِ امنیت بائد ساتگ بیت
مولانا عبدالحمید وتی هبرانی گڈسر ءَ په «امنیت ءِ ساتگ ءَ» سک سۆگه کرت ءُ گوشت ئِے: من سۆگه کن آں که ڈیه ءُ استان ءِ امنیت بائد ساتگ بیت. سیستانءُبلوچستان، استانے که گۆں چنکه ملک ءَ هم‌سیم انت ءُ آیی امنیت ءِ ساتگ باز هژدری انت. من مسیت مکی ءِ قرآن ءِ ختم ءَ هم سک سۆگه کرت که امن ءُ تاهیر ساتگ بیت ءُ ناامنی جۆڑ مه بیت.
چمشانک