مولوی محمداکرم کوهی ماں سرباز ءِ هند، پشامگ ءِ آدێنگ ءِ نماز ءِ دیوان ءَ گۆں شرگداری شه رۆدراتکی سیمسرانی بند کنگ ءَ گوشت: سیمسرانی بندکنگ ءَ مردمانَ سک پرێشان کرتگ. چهرگ ءَ سیمسرنندۆکێں مردمانی رۆزگار تهنا گۆں تێلکشی ءَ انت، بلێں اے تهنا تێلکشانی مشکل نه انت، بلکه گێشتری دکاندار ءُ سۆداگرانی کارءُبار گۆں سیمسراں همگرنچ انت. کارمستراں نه بائد په گروهک ءُ سلاه ءِ شپکی ءِ نیمۆن ءَ مردمانی کٹءُکار ءِ راه ءَ بند کن انت. گهتر انت که سیمسرانی باروا جوانێں تۆجیلے درگێجگ بیت.
پشامگ ءِ آدێنگ ءِ امام ءَ گێش کرت: سیمسراں په ملک ءِ مالزانشتی دێمروی ءُ باپاری ءَ مۆه انت؛ پمێشا شه کارمستراں لۆٹ اێں که اێشی بدل ءَ که سیمسرانَ بند کن انت، جوانێں امنی تۆجیل درگێج انت. ما نه گوش اێں الم ءَ سیمسراں پچ به کن ات، بلێں اے هژدری انت که مردمانی کار ءُ دندا ءِ راه بند مه بنت. ملک ءِ مردماں شه گرانیاں دلگران انت. همےرنگ امنی گپچل که کارمسترانی پرێشان کرتگ گۆں سیمسرانی بند کنگ ءَ بدتر بیت.
چمشانک