شیخالاسلام مولانا عبدالحمید وتی اِے جمعۀ (3 اسفند 1397) بیانانی تها صدقات و خیراتِ دیگ یک ٹوهیں عبادتے زانت و په مال انفاق و «وقف» کنگا تأکیدی کرت.
په سنیآنلائنِ هالا، واجها وتی گپانی اولی بهرا گوشت: زکات و صدقاتِ باروا مه قرآن و حدیثا باز تأکید بوتگ. قرآنِ تها گیشتر هرجا که نمازِ نام گرگ بوتگ، رندا زکات و صدقاتِ دیگا هں توصیه بوتگ. جاه کئیت که ٹوهتریں بدنی عبادت «نماز» و ٹوهتریں مالی عبادت «زکات» اِنت.
مولانا عبدالحمید صاحبا دیمترا گوشت: چه قرآن مجیدِ آیاتا زانگ بیت گوں اِشی که باید مالِ زکات دیگ بیت، جدا چه آئیا باید چه مالا دگه خیرات و صدقات هں درکنگ بیت.
دارالعلوم زاهدانِ مدیرا درّائینت: ما مسلمانیں و نباید چو پیشی اهلکتابِ پیما ببیں وهدے که آیانا گوشگ بوت: «اللهِ راها خرچ کنِت»، گوشتش: زانوں الله فقیر بوتگ و چه ما کمک لوٹیت؟ پچے الله وت کمک نکنت؟؛ ما نباید آیانی دابا ببیں، بلکیں ما باید وتی جان، مال و زهگاں اللهِ راها ندر کنیں. حضرت ابراهیم علیهالسلام حاضر بوت که وتی زهگا اللهِ راها ندر بکنت و وت آسِ تها دور دیگ ببیت.
مولانا عبدالحمیدا گیش کت: ما گوشیں که ما را خدا دوست اِیں، بلے حاضر نهیں که اللهِ راها وتی مالا خرچ کنیں. مالِ خرچ کنگ اللهِ دوستیِ نشانی اِنت. مال دوستانک اِنت و هرکسِ دلا مالِ نیمگا مَیل هست، باید دوستناکیں مالا وتی محبوب و دوستناکیں خداءِ راها خرچ کنیں.
غریب هں باید صدقه بدینت
زاهدانِ جمعۀ پیشنمازا دیمترا گوشت: لهتے مردم هیال کنت که صدقه په غریب و بےوسانی سرا ضروری نهنت، اِے رد/غلط اِنت، فقیر و غریبانی سرا زکات فرض نهنت، بلے صدقه و خیرات په پهکاں لازم اِنت. پیغمبر صلیاللهعلیهوسلم ءَ فرمائینت: اگه شما را گیش چه نیمے نا/هرماگِ صدقه دیگا طاقت نیست، باید هما نیما صدقه بدے اِت.
واجها «مالِ تباه و برکت» سبب هں نام گپتنت و گوشتی: ربا، رشوت، مردمانی مالِ ورگ، یتیمانی مالِ ورگ اِے شمے مالا برباد و تباه کنت، بلے صدقه شمے مالا گیش کنت، برکتی مان کنت، شما را دنیا و آخرتا چنت برابر عوض نصیب بیت. صدقه مشکلاں حل کنت و گرنچاں پاچ کنت و انسانا چه بخل و کنجوسکی و مالِ حرصا پاک کنت.
مولانا عبدالحمیدا تأکید کرت: جنوزام، چوره، زندانی لوگانی مردم و آیانا که بےصاحب اَنت کمک کنِت. اِشانی کمکِ تها خیر، برکت و نجات مان اِنت. دنیایا الله تعالی شما را جاندوراه و سلامت کنت و اِے آخرتا هں شمے واستا نجات بنت.
«وقف» بهتریں صدقه اِنت
واجها دیمترا په وقفِ اهمیت و ضرورتا گپ کت و گوشتی: مروچی «وقف» مردمانی درمیانا کمرنگ اِنت. وقفِ ثواب سک باز اِنت و چه بهتریں صدقات اِنت. وقفِ تها بُنمال حفاظت بیت و آئیِ محصول و نتیجه استفاده کنگ بیت. وقفکتگیں مالا هچکس میراث نبارت و بها کنگ نبیت و فقیرانی درمیانا هں تقسیم نبیت، بلکیں مالِ اصل پَشت کپیت و آئیے صدقه جاری اِنت.
واجها گیش کت: دکان، لوگ، باغ و ڈگاراں وقف کنِت. چه مالے که خدایا ما را داتگ، یک بهریا په وتی زهگاں اِیر کنیں و یک بهریا صدقه بکنیں و یک بهریا په وتی رند چه مرکِ زندگیا وقف کنیں. په وت بخیلی مکنیں. وتی واستا بخیلی اِیش اِنت که مردم شُدیگی، تُنّیگی و مشکلاتا تحمّل بکنت، بلے حاضر مبیت که یک چیزّے چه وتی مالا استفاده بکنت. اللها شما را مال داتگ تا چه آئیا بورِت و په وتی دیم واستا وقف کنِت، لهتیا ملیاردی مال و ثروت هست، بلے حاضر نینت که اللهِ راها چیزّے بدینت و په وتی آخرتا گوں وت ببرنت، لوٹنت که دزهالی/دستخالی اللهِ کرّا برونت، اِے په وت هں بخیلّ و کنجوسک اَنت.
مولانا عبدالحمیدا گڈسرا په مؤسسه خیریهیانی کمک و همکاریا مردم توار پر کتنت و گوشتی: اِے خیریه ئیں مؤسسهیاں که اللهِ راها کار کننت کمک کنِت. زاهدانِ مؤسسه خیریه «محسنین» مشکلات و مصیبتانی وهدا همیشه مردمانی کمک په استانِ مردم و ڈن چه استانِ مردماں رسینتگنت. انگتا اِے مؤسسه کرمانشاهِ زلزلهجتگیں مردماں کمک کنگ اِنت. بلکیں ما وت متوانیں که بےوساں درگیجیں، مؤسسه والا اِے زحمتا وت کشَّنت، گڑا اِے کمک کنگ ببنت.
چمشانک