شیخالاسلام مولانا عبدالحمید وتی اِے جمعۀ (3 اسفند 1397) بیانانی تها صدقات و خیراتِ دیگ یک ٹوهیں عبادتے زانت و په مال انفاق و «وقف» کنگا تأکیدی کرت.
په سنیآنلائنِ هالا، واجها وتی گپانی اولی بهرا گوشت: زکات و صدقاتِ باروا مه قرآن و حدیثا باز تأکید بوتگ. قرآنِ تها گیشتر هرجا که نمازِ نام گرگ بوتگ، رندا زکات و صدقاتِ دیگا هں توصیه بوتگ. جاه کئیت که ٹوهتریں بدنی عبادت «نماز» و ٹوهتریں مالی عبادت «زکات» اِنت.
مولانا عبدالحمید صاحبا دیمترا گوشت: چه قرآن مجیدِ آیاتا زانگ بیت گوں اِشی که باید مالِ زکات دیگ بیت، جدا چه آئیا باید چه مالا دگه خیرات و صدقات هں درکنگ بیت.
دارالعلوم زاهدانِ مدیرا درّائینت: ما مسلمانیں و نباید چو پیشی اهلکتابِ پیما ببیں وهدے که آیانا گوشگ بوت: «اللهِ راها خرچ کنِت»، گوشتش: زانوں الله فقیر بوتگ و چه ما کمک لوٹیت؟ پچے الله وت کمک نکنت؟؛ ما نباید آیانی دابا ببیں، بلکیں ما باید وتی جان، مال و زهگاں اللهِ راها ندر کنیں. حضرت ابراهیم علیهالسلام حاضر بوت که وتی زهگا اللهِ راها ندر بکنت و وت آسِ تها دور دیگ ببیت.
مولانا عبدالحمیدا گیش کت: ما گوشیں که ما را خدا دوست اِیں، بلے حاضر نهیں که اللهِ راها وتی مالا خرچ کنیں. مالِ خرچ کنگ اللهِ دوستیِ نشانی اِنت. مال دوستانک اِنت و هرکسِ دلا مالِ نیمگا مَیل هست، باید دوستناکیں مالا وتی محبوب و دوستناکیں خداءِ راها خرچ کنیں.
غریب هں باید صدقه بدینت
زاهدانِ جمعۀ پیشنمازا دیمترا گوشت: لهتے مردم هیال کنت که صدقه په غریب و بےوسانی سرا ضروری نهنت، اِے رد/غلط اِنت، فقیر و غریبانی سرا زکات فرض نهنت، بلے صدقه و خیرات په پهکاں لازم اِنت. پیغمبر صلیاللهعلیهوسلم ءَ فرمائینت: اگه شما را گیش چه نیمے نا/هرماگِ صدقه دیگا طاقت نیست، باید هما نیما صدقه بدے اِت.
واجها «مالِ تباه و برکت» سبب هں نام گپتنت و گوشتی: ربا، رشوت، مردمانی مالِ ورگ، یتیمانی مالِ ورگ اِے شمے مالا برباد و تباه کنت، بلے صدقه شمے مالا گیش کنت، برکتی مان کنت، شما را دنیا و آخرتا چنت برابر عوض نصیب بیت. صدقه مشکلاں حل کنت و گرنچاں پاچ کنت و انسانا چه بخل و کنجوسکی و مالِ حرصا پاک کنت.
مولانا عبدالحمیدا تأکید کرت: جنوزام، چوره، زندانی لوگانی مردم و آیانا که بےصاحب اَنت کمک کنِت. اِشانی کمکِ تها خیر، برکت و نجات مان اِنت. دنیایا الله تعالی شما را جاندوراه و سلامت کنت و اِے آخرتا هں شمے واستا نجات بنت.
«وقف» بهتریں صدقه اِنت
واجها دیمترا په وقفِ اهمیت و ضرورتا گپ کت و گوشتی: مروچی «وقف» مردمانی درمیانا کمرنگ اِنت. وقفِ ثواب سک باز اِنت و چه بهتریں صدقات اِنت. وقفِ تها بُنمال حفاظت بیت و آئیِ محصول و نتیجه استفاده کنگ بیت. وقفکتگیں مالا هچکس میراث نبارت و بها کنگ نبیت و فقیرانی درمیانا هں تقسیم نبیت، بلکیں مالِ اصل پَشت کپیت و آئیے صدقه جاری اِنت.
واجها گیش کت: دکان، لوگ، باغ و ڈگاراں وقف کنِت. چه مالے که خدایا ما را داتگ، یک بهریا په وتی زهگاں اِیر کنیں و یک بهریا صدقه بکنیں و یک بهریا په وتی رند چه مرکِ زندگیا وقف کنیں. په وت بخیلی مکنیں. وتی واستا بخیلی اِیش اِنت که مردم شُدیگی، تُنّیگی و مشکلاتا تحمّل بکنت، بلے حاضر مبیت که یک چیزّے چه وتی مالا استفاده بکنت. اللها شما را مال داتگ تا چه آئیا بورِت و په وتی دیم واستا وقف کنِت، لهتیا ملیاردی مال و ثروت هست، بلے حاضر نینت که اللهِ راها چیزّے بدینت و په وتی آخرتا گوں وت ببرنت، لوٹنت که دزهالی/دستخالی اللهِ کرّا برونت، اِے په وت هں بخیلّ و کنجوسک اَنت.
مولانا عبدالحمیدا گڈسرا په مؤسسه خیریهیانی کمک و همکاریا مردم توار پر کتنت و گوشتی: اِے خیریه ئیں مؤسسهیاں که اللهِ راها کار کننت کمک کنِت. زاهدانِ مؤسسه خیریه «محسنین» مشکلات و مصیبتانی وهدا همیشه مردمانی کمک په استانِ مردم و ڈن چه استانِ مردماں رسینتگنت. انگتا اِے مؤسسه کرمانشاهِ زلزلهجتگیں مردماں کمک کنگ اِنت. بلکیں ما وت متوانیں که بےوساں درگیجیں، مؤسسه والا اِے زحمتا وت کشَّنت، گڑا اِے کمک کنگ ببنت.