مولانا اسحاق سپاهی ماں سراوان ءِ شعبان محمدی ئِے مزن مسیت ءِ نمازجمعه ءِ دیوان ءَ استان ءِ تهے همے زوتێں کۆشانَ دلگران کنۆک زانت ءُ گوشت ئِے: امنیت دێمروی ءِ سببَ بیت ءُ اگه امنیت مه بیت گڑا مادی ءُ معنوی دێمروی هم نه بیت. بازێں کۆشے گوستگێں چنکه هپتگ ءَ ماں اے مێتگ ءُ استان ءَ بوتگ که باز دلبرێجۆکێں کۆش بوتگ انت. مردم بائد چنکه بےرحم ءُ بےپروا بیت که چشێں گرانێں کارے کنت.
مولانا سپاهی وتی هبرانی دێمتر ءَ گوشت: کارمستراں بائد شه اے کۆشاں دێمداری کن انت، پچےکه امنیت په استمان ءُ سرکار ءَ باز هژدری انت. بازێں کۆشکارے نام اش گرگَ بیت ءُ شهرے تها چرّ انت ءُ په وت پاٹی جۆڑ اش کرتگ. پچے اے مردمانی دێم گرگ نه بیت؟! اگه پهازۆکی ءُ آمیدگس ءِ کارمستراں اے باروا وتی اگده ءِ رد ءَ کرد مه کن انت ءُ اے کۆشانی دێم ءَ مه گر انت، الم گۆں اے کۆشانی گناه ءَ شریدار انت.
چمشانک