شیخالاسلام مولانا عبدالحمید، ماں زاهدان ءِ جمعه نماز ءِ دیوان ءَ (۱۸ فروردین ۱۴۰۲/ 7 اپریل 2023)، گۆں اشاره به بنبست ءُ گپچلاں ماں وڑوڑێن مادی ءُ معنوی ءُ اخلاقی پڑاں، گوشت ئِے که گێشتری مردم باور دار انت که گۆں نونێن رنگے ملک ءِ راه برگ ءَ مشکلاں حل نه بےانت.
په سنیآنلاین ءِ سرهال ءَ مولانا عبدالحمید گوشت: حکومتداری تهنا په مادیاتانی جۆڑ کنگ ءَ نه انت، بلکه بائد استمان ءِ معنویاتانَ هم جۆڑ کنت. بازێن ملکے انت که ماں اقتصاد ءَ دێما شتگ انت ءُ بےکاری ءُ ناداری ءَ را زیان اش کرتگ ءُ مردم اش په آسودگی زند گوازێن انت، بلێن گهتر اێش انت که گێش شه مادی پڑا ماں معنوی پڑا هم کار کن انت.
🔹ایران ءِ ٹوهترێن مڈی آیی مردم انت
مولانا عبدالحمید درشان کرت: ماں اقتصاد ءُ رۆزیگی پڑاں شاید اے استمان ءِ سکترێن رۆچ بےانت. ماں مادے پڑا ما سۆبێن نه بوتگ اێں. ما بائد توانت اێں ما اے 44 سال ءَ اقتصاد ءِ تها سرے بوتێن اێں ءُ گهترێں صنعت ءَ را داشتێن اێں ءُ ماں اقتصاد ءَ گۆں ڈیه ءِ ملکاں کۆپگ ماں کۆپگ بوتێن اێں، مئے زر ءَ بائد توانتێن گۆن دنیا ءِ زراں کۆپگ ماں کۆپگ بیت. اێشرا گوشنت ملکے راه برگ. مردم بائد سێر بےانت ءُ آوانی رۆزیگی جاور بائد صداں کساس گێشتر شه پێسرے حکومت ءَ بیت. ما بازێن امکاناتے داشتگ. نفت ءَ را گێش شه صد دلار ءَ بها کرتگ اێں. کشار ءُ کان ءُ دریاب ءُ دگه امکاناتاں ماں اے ملک ءَ هست انت. ایران ءِ جاگه هم هاسێن جاگهے. ایران ءِ دُرّێن مردم هم آیی ٹوهترێن مڈی انت، هوشی ءُ وسی ئێں مردم انت که بائد کار گرگ بوتێن انت.
🔹شه مردمانی رۆزیگی جاور ءَ دلبرێجۆکێن سرهال دار اێں
زاهدان ءِ آدێنگ ءِ امام ءَ درشان کرت: ارمان که رۆزیگی جاور وڑی بوتگ که مردم مرۆچی ارزان گر انت ءُ باند ءَ گران بها کن انت، پۆشی گران گر انت ءُ پد ءَ ارزان بها کن انت. سۆداگر منتگ انت چۆن بکن انت. وهدے بازار ءُ اقتصاد گڑءُوڑ بیت سۆداگر چَٹی کن انت ءُ اے په مردماں ٹوهێن مشکلے.
واجه ءَ گێش کرت: شه هلک ءُ شهر ءِ کرّاں هالَ رس ایت که مردمَ گوش انت ما په سحور ءُ دبۆج ءَ چیزے نه دار اێں که بۆر اێں. دو رۆچ دێم ءَ لهتے اسپےریش ادا آت انت ءُ لۆٹ ات اش که اے مردماں مدت بےانت. شه مردمانی زندگی ءَ هاس ماں هلک ءُ کلگاں دلبرێجۆکێں سرهال رس ایت. ماں مێتگاں هم آوان که نه توان انت گسے کرایه دےانت ماں دگاں وپس انت. ملکے راه برگ حاکم ءُ سرکارے دست ءَ انت، تاں کدێں مردم اے وڑ زند گوازێن انت؟
🔹آوان که ملک ءِ سرۆک انت زان انت که گۆں اے کارمستراں ملک راه برگ نه بیت
مولانا عبدالحمید گۆں اشاره به معنوی مشکلاں تچکاتچک گوشت: ارمان که دگه اخلاقی ءُ معنوی مشکل هم هست که ما گۆں اسلامی حکومت ءَ نه توانگ انبیائانی رهبندانَ ملک ءِ تها بیار اێں. ملک ءِ پهکێن مشکلاں ءُ گوستگێن زهرشانیانی سبب همے چیز بوتگ.
واجه ءَ گوشت: ما شه آ مردماں که وسی ءُ کارزانت انت، کار نه گپتگ. وهدے کار کارزانتے دست ءَ مه بیت گڑا مشکل پێش کاینت. مئے ملک ءَ وسی ءُ کارزانت پکار انت نه کسے که وتی کیتۆ ءَ پر کنت.
واجه ءَ ٹکاٹک گوشت: آوان که ملک ءِ سرۆک انت زان انت که گۆں اے کارمستراں ملک راه برگ نه بیت. معجزه همَ نه بیت، اے پکر ءَ مه کن انت. شه غیب ءَ هم کارے جۆڑ نه بیت، الله ءَ شما را چمّ ءُ امکانات داتگ وت چارگے درگێج ات.
🔹شما که گوش ات حکومت مردمانی هزمتکنۆک انت بائد آوانی حرمت ءَ سات ات
مولانا عبدالحمید سۆگه کرت: آوانَ که بندیگ کرتگ ات دلاسا دےات. گێش شه 500 نپر ماں همے زهرشانیاں کشگ بوت انت. اگاں کسے شمے دێم ءَ سلاه چست کرتگ ءُ شما آیرا جتگ اے شمے حق انت، بلێن اگان بێرک ءُ پلےکارڈ چست کرتگ هچ کس حق نه دار ایت آیرا کش ایت. هچ کس ءَ حق نه داشت اے نمازوانۆکان کش ایت. اے ایران ءِ مردم ءُ اے هاک ءِ واهند انت.
واجه ءَ گێش کرت: شما گوشگ ات که حکومت مردمانی هزمتکنۆک انت، گڑا بائد استمان ءِ حرمت ءَ سات ات. وهدے مردم کانودی حق دار انت آوان مه جن ات. اگاں کسے دکان یا بنکے ءِ نێمگ ءَ شت ءُ امنیت ءَ را هراب کرت شمے حق انت که آیرا دزگر کن ات بلێن گۆں تیر ءَ مه جن ات، مگه کسے را که شمے دێم ءَ سلاه چست کرت. اێشرا هم ما نه منّ اێں که شما زهرشانی کنۆکان «محارب» گوش ات. من گۆں دلے جهلانکی ءَ ملک ءِ کارمستر ءُ سرۆکانَ سۆگه کن آں. ایران ءِ مردماں شمے دادے واهند انت.
مولانا عبدالحمید ٹکاٹک گوشت: گێشتری مردمانی باور اێش انت که گۆں اے وڑێن ملک ءِ راه برگ ءَ مشکلاں حل نه بنت. گۆں استمان ءَ گپ کن ات، آوان بندیگ مه کن ات، ووٹکاری برجم دار ات ءُ سێل کن ات گێشتری مردم چے لۆٹ انت.
🔹بلۆچانی سجلانی گیر دیگ سیاسی مسئله ئِے
زاهدان ءِ آدێنگ ءِ امام ءَ دێمتر ءَ گۆں اشاره به بےسجلی ءِ بنگپ ءَ ماں سیستانءُبلوچستان ءَ درشان کرت:
سجل ءُ هویت باز هژدری ئێں چیزے. ایران ءِ تیوگێن راجاں راجدپتر دار انت ءُ ایران ءِ سیمسرانی ساتۆک بوتگ انت. یکے شه اے راجاں بلوچ انت که وطن ءَ را ساتتگ اش ءُ گۆں ملگراں جنگ اش کرتگ. آ زمان ءَ سیمسر هم نه بوتگ، سیمسراں پد ءَ هلگ بوتگ انت. سجل هم نه بوتگ، سجل هم ماں ایران ءَ دراجێں راجدپترے نه دار ایت. مردماں همدا زندگی کرتگ ءُ ڈکالے وخت ءَ اۆگانستان یا پاکستان ءَ شتگ انت، بازێنے هم هچ جا نه شتگ انت، بلێن انگت سجل نه دار انت. گیر دیگ به سجل ءُ هویت ءَ ادا بنیادی مشکلے نه انت، بلکه سیاسی مشکلے. بازێنے شه ایران ءِ جاهمننداں همے مێتگاں زندَ گوازێن انت بلێن شه سرکاری سۆباں زبهر انت، زهگ اش شه وانگ ءَ زبهر انت. اے چیز ماں اے استان ءَ باز ٹوهێن مشکلے.
واجه ءَ گێش کرت: نون لهتێنے را دزگرَ کن انت که هویت اش معلوم نه انت؛ وهدےکه همدا ودی بوتگ انت ءُ چل، پنجاه سال همدا زند اش گوازێنتگ. ماں دگه ملکاں اگاں کسے پنچ سال آ ملکے تها مان ایت آیرا سجلَ دےانت ءُ پهکێن جاهمنندی حقے رس انت. پچے اے استمان گۆں اے مشکل ءَ گرءُچێل بیت؟ اے چیز یکے شه چاگردے حقێن لۆٹان انت که بائد پرایی چارگے درگێجگ بیت.
چمشانک