شما که جان‌دراه ۆ ڈڈ اِت، جان‌دراهی ۆ مالداری ئے شکر اێش اِنت که بےوسے دستا گِر اِت. بےوس ۆ نادارانِ هیال ءَ بَےاِت که شه دنیائے زرّ ۆ مالان هچی ندار اَنت. آوانِ هیالا بےاِت که په وتی جَن ۆ زهگانِ نان ءَ اَڑتگ اَنت. زمستان ءَ گرمێن پچَّ نه گِند اَنت که گورا کن اَنت. زهگ اِش قلم ۆ کاگد ندار اَنت. به آ جنۆزام ۆ یتیمان که کسترپاد ندار اَنت کمک کن اِت. مسلمان کسے که په مسلمانان راحتی ءَ گَل کنت ۆ پراوانِ تکانسری ۆ مشکلان تکانسر بیت. ماں وتی وشّالی ۆ آرۆسان بےوس ۆ نادارانِ هیالا بےاِت. آوانَ هم لۆٹ اِت یا پراوان نان ۆ اتۆک بَراِت. ودار مه بےاِت که بےوس وت بیا اَنت ۆ کمکے لۆٹ اَنت، شما وت آوانَ سرۆپد کن اِت ۆ مشکلان اِش حل کن اِت. کسے که بارے را شه مسلمانے ء بڈ ءَ زور اِیت ۆ مردمے ء مشکل ءَ حل کنت، الله هم آیی مشکلانَ حل کنت ۆ ماں دنیا ۆ آخرت ءَ آیرا وش‌بهتَ کنت.
مروچی :سه شنبه, ۴ اردیبهشت , ۱۴۰۳
چمشانک