شیخالاسلام مولانا عبدالحمید ماں زاهدانِ جمعهوے نمازے دیوانا (30 آبان 1399/ 20 اکتوبر 2020)، گوں اشاره به سیستانۆبلوچستانے بهرکنگے بنگپا که دوارگ بنگێج بوته، «هاسێن دیدانک ۆ چارگاںَ» استانے اصلیئێن سکّیانِ منانک/ دلیل زانت ۆ تاکید کرت که اێشی بدلا که په استانے بهر کنگا کوشست کنِت، وتی دیدانکانا ٹگل دیت.
په زاهدانِ اهلسنتے جمعهوے پیشنمازے کارگسے هالرسانیئے بنجاهے سرهالا، شیخالاسلام مولانا عبدالحمید درشان کرت: چهرگا سیستانۆبلوچستان بهر کنگے رهبند ماں پارلمانا زورگ بوته. من آوانَ که استانے بهر کنگے پدا ونت سۆگهءَ کنین که استانے بهر کنگ سکّیانَ حل نکنت.
واجهئا گوشت: پێسرا بازێن استانے ماں ملکا بهر کنگ بوتگنت انت، بلێن هچّ ٹگل ۆ هاسێن دگریئے ماں آوان نیاته ۆ انگت هما دێمے زِبهری گوں آوان هور انت.
مولانا عبدالحمید «هاسێن دیدانک ۆ چارگانَ» شه اے استانے سکّیانِ اصلیئێن منانکان زانت ۆ گوَشتِه: سیستانۆبلوچستانے سکّیانِ رۆتگ دگه جای اِنت. اے استانے سکّیانِ رۆتگ لهتێن دیدانک ۆ چارگانِ نێمگا اِنت. ما اێشی بدلا که په استانے بهر کنگا جهد کنن، گهتر انت که وتی دیدانک ۆ چارگانَ ٹگل دیَن.
زاهدان جمعهوے پیشنمازا گوَشت: گهترنت که سیستانۆبلوچستانے قوم و راجانِ نیاما که شه قدیما گوں وت گند ۆ نند دارنت، برابری ۆ عدالت بیت ۆ نابرابریئان زورگ بیَنت. گوں وسیئێن کارمستر ۆ قوم ۆ مذهبان خُبێن مردمانِ کارمرز کنگا توانن به مردمانِ لوٹان رسیدگی کنن ۆ سکّیانِ حل کنگے نێمگا گامے زورن.
زاهدان نماز جمعهوے خطیبا درشان کرت: آ جهگیران که په وتی مردمان هاسێن رهبند ۆ برنامهئے ندارنت لوٹنت مردمانَ گوں اے ڈولێن بنگپان سرگرم کننت ۆ دلے اِش وش کننت، ماںوهدےکه اے کارانِ بدلا گهترت گوں الّمی ۆ صحیحئێن کارزانتیا مردمانِ رۆزیگی ۆ معیشتیئێن سکّیانِ حل کنگے پکرا بینت.
کرونا ظلم ۆ فساد ۆ هۆن رێچی ۆ دوری شه اللهئے آسر اِنت
شیخالاسلام مولانا عبدالحمید وتی هبرانِ ائولی بهرا گوں اشاره به کروناوے ناجوڑیئے تالان بیگا ماں دنیاوا، اے جاورا را «هاسێن جاور ۆ انسانانِ کردارانِ آسر» زانت ۆ په «اللهئے حق ۆ انسانانِ حقانِ» کِمار کنگا سۆگه ۆ تأکید کرت.
شیخالاسلام مولانا عبدالحمید پد شه اے آیتے وانگا: «وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا إِلَىٰ أُمَمٍ مِنْ قَبْلِكَ فَأَخَذْنَاهُمْ بِالْبَأْسَاءِ وَالضَّرَّاءِ لَعَلَّهُمْ يَتَضَرَّعُونَ فَلَوْلَا إِذْ جَاءَهُمْ بَأْسُنَا تَضَرَّعُوا وَلَٰكِنْ قَسَتْ قُلُوبُهُمْ وَزَيَّنَ لَهُمُ الشَّيْطَانُ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ» [أنعام: 42-43] درشان کرت: دنیاوے نونێن جاور، هاسێن جاورے؛ ما وتی پورهئێن عمرا چشێن ناجوڑیئے که پهکێن دنیاوا گیت ۆ مردمانَ گوں سکّیا آماچ کنت، ندیسته. قدیما اگه جایے اۆبهئے کپته، تهنا یک ڈیه ۆ منطقهئےءِ تها کپته ۆ گرد دنیاوا را آماچِ نکرته، بلێن نون الله تعالی انچێن اۆبهئے آورته که پهکێن دنیاوا را گپتهءِ. انگت پرایی دوا ۆ سوچنے درگێجگ نبوته ۆ دنیا آیی دێما عاجز انت.
مولانا عبدالحمید وتی هبرانِ دێمترا شه اسلامے حکمان روگهئا اے ڈولێن آپت ۆ بلائانِ سوَبانَ بیان کرت ۆ گوَشتِه: شه قرآن ۆ روایاتانِ روگهئا اے نتیجهئا گرن که اے آپت ۆ بلا ظلم ۆ فساد ۆ گناه ۆ بےهیالی شه الله ۆ گێشتر ناحقێن هونانِ نتیجه انت ۆ آ ٹوهین گناه ۆ بُمّان که ماں اۆگانستان ۆ عراق ۆ سوریهئا مسلمانانِ سرا رێتنت.
واجهئا گێش کرت: اے آپت اولا شه چین بنگیج بوت ۆ اول سرا به چینیان سرا اُرشِ برت، پچے که چین گوں سستێن نیمونان وڑ وڑێن ظلمانَ آ ملکے مسلمانانِ سراءَ کرت. آوان بےگناهێن زهگانَ شه ماسانِ بگلا جتا کرت ۆ یک گسے مردانِ نیاما جتایی اِش آورت ۆ یک انسانیئێن فاجعهئے جوڑش کرت.
بےگناهێن انسانے کشتن هاس پرێشی که قاتلے سیادنت «جاهلیت» و «هلاپ شرع» انت
مولانا عبدالحمید ماں دگه بهرے شه وتی هبران قومی ۆ راجیئێن جنگانَ «جاهلیت» زانت ۆ گوشتِه: اے ڈیهئے قومیئێن جنگانِ تها گناهکار کمتر کشگَ بینت ۆ مردم هما وتی جاهلی ۆ قومیئێن تعصبانِ ردا که ماں اسلاما هچ ارزشتے ندارنت، گێشتر بےگناهانَ کشته اِش.
واجهئا گوَشت: بےگناهێن انسانے کشگ هاس پرێشی که قاتلے سیادنت ماں اسلامے شریعتا ۆ شه قرآنے دیدانکا مردود انت. اے جاهلیئێن تعصب انسانے دنیا ۆ آخرتا ابُنَ/ تباه کننت ۆ سوَبَ بیَنت که چاگرد گوں بلا ۆ آپتان آماچ بیت.
زاهدان جمعهوے پیشنمازا وتی هبرانِ گڈسرا گوں اشاره به «حاجی امیت شهبخش» وفاتا، آ خدابیامرزا را یکے شه ڈیهئے اسپےریش ۆ زبردستێن واجهکاران زانت ۆ «خیرلوٹی» ۆ «حقے دۆزواهیا» را شه خدابیامرز حاجی امێت مزنێن ساڑایگ ۆ صفتان زانت ۆ وتی بژنا را په آ خدابیامرز ۆ دو نپرِ دگه شه گلستان ۆ خراسان رضویِ استانان کماشانِ بێران بیگا درشان کرت ۆ په آوان ۆ دگه بێران بوتگێنان رحمت ۆ بکششے دعای کرت ۆ په پهکێن ناجوڑان، هاس کروناییئێن ناجوڑان شفا ۆ سلامتیا را شه اللهئا لۆٹۆک بوت.
چمشانک