شیخالاسلام مولانا عبدالحمید مان جمعه نمازے گپان تها (20 تیر 1399) گون اشاره به ملکے زرّے بازین بےارزشت بیگ ؤ سکّین اقتصادیئین جاورا گْوشت: ذمهواران په ملکے مشکلانِ جوڑ بیگا باید مخالپ ؤ گِرد زانتکار ؤ دلسوچانِ هبرانه بشکننت ؤ گوں نوکین رهبند ؤ برنامهئا چارگے کننت.
شه زاهدان اهلسنت جمعهٔ پیشنماز دفتر حال رسانی حالا، واجه شیخالاسلاما گوشت من یکے شه اے ملکی دلسوچ ؤ مسلمانین مردمان، چِنکه سال دیما گوشت که یک «حلوعقدے» دیوانے بنهشت ایرکنگ بیت که آیی تها سنی ؤ شیعه، عالم ؤ زانتکار ؤ دانشگاهی ؤ مزن سسّائان هور بینت، پچے که گون شور و صلاحا بازین سکّی ؤ سوریئے جوڑ بیت، بلین اپسوزنت که آ وهدا به اے خیرلوٹ ؤ دلسوچے سوگهوا دلگوش نبوت ؤ بازین واری شه دستا شت.
واجها گیش کرت که انگت هم گهترین راه همیشنت که تهنا به وتی کارزانتان سرا بروسه مکنن پچے که آ هم انساننت، کارزانت هم ردَ کننت، اگه آوان رد مکُرتین سؤختے باروا ؤ بازین دگه مسائلانه تها هِنکه گوں مشکلان دیمپهدیمَ نبوتن.
زاهدان اهلسنتے جمعهوَے پیشنمازا سیاسی بندیگانِ آزاتیا لوٹت ؤ گوشته: بازینے را که درسته کنن و بندجاهئانِ تها وَنت آزاتش کَنِت ؤ بِلِّتش که هبر دَیَنت، مردمانِ هبر ؤ دیدانکا هم بُشکنت که اُلُس مروچی چه حالے دارنت، دلار به 22 هزار تومنا رسته ؤ ملکے زر که مشمے آبروینت شه ارزشتا کپته. واجها دیمترا گوشت: ما دژمن نَهون، خیرا لوٹن، مگه شما مردم دیم داته که شوهاز کننت که مشکل چےونت و تَوجیل چےونت؟
واجها گوشت: انون ملکے مردم زَدَگنت ؤ اے باز خطرناکنت، نوکین مشکل باید جوڑ بَینت، امّا ره اومیت است که ذمهواران گوں یک نوکین رهبند و برنامه وا چارگے کننت.
ـ اگه علما ؤ زانتکاران تهنا وتی هیالا بینت به جامعه و چاگردا خیانتش کرته
زاهدان اهلسنتے جمعهوَے پیشنمازا گوں اشاره به حدیث «کلکم راع و کلکم مسئول عن رعیته» گوشت: هما پیم که شوانگ وتی پَس ؤ رمگے دیما اگده داریت که آوانه شه گرک ؤ دزّا ساتیت ؤ آوانه به سیراپ ؤ آبادین ڈگاران په چارینگا بارت، الله هم مردمانه چو شوانگا په یک دگرا اگده داته. «راعی» په مزنین مردم، رهشون ؤ ذمهواران گوشگَ بیت که باید به مردم ؤ چاگردے هیالا بینت.
چمشانک