مروچی :پنجشنبه, ۱۵ آذر , ۱۴۰۳

شعر؛ «دنیا»

شعر؛ «دنیا»

شعرے چه مرحوم ملا محمد کلمتي

پَه دو رۆچا کس مَکنت پهرا /*/ سَر هوسّي مه کوڑهێن دهرا
دل یقیني پَه دَور دنیا را /*/ دنیا یَک ّ باگێ برگ و گلزارا
هر وقت پَه نیمۆنێ گِر و دارا /*/ سمبهیت طرزێ مِثل مَکّارا
خوب و زێبا اِنت رنگ و رخسارا /*/ کیت چۆ همرازێن کُلّے دوستدارا
بارت سَرے صبر و عقل و اۆپارا /*/ پنت دات دایم پَه رَدێں کارا
کێنگێ داریت چۆ حسد وارا /*/ بد وفایێ پَه قول و اِقرارا
مه پَٹێ درۆهیت مرد بۆر سوارا /*/ زیریت آسیابي گَردش و چَهرا
پُشت جَنت دستے داشتگێن مَهرا /*/ پَه هُجّ نۆشێنیت هَر کسے بهرا
مه رگامان ناریت دل کهرا /*/ بازێں من دیتگ گوستگێں رۆچان
ورنا گۆن شار و شَدّه و پچان /*/ کرمز و سیمکار و زَري رێچان
مۆزگ و گُلکارێن چکن دۆچان /*/ کُلت و شمشێر و توپک و پوجان
آ تنو برباد و مروچ هِچّ اَنت /*/ بژن مه پاسان آتشي سوچ اَنت
عاقلان گوش دارِت منی ڈاها /*/ دهر مراد بکشێن کَشّي هاشاها
َپه نظر راضي داتگ اللها /*/ گوں هزار ناز و تاج و تنگاها
سال کہ کِنزَنت چَہ پنچ و پنجاها /*/ دل مَوارت شۆرا په بهارگاها
گار کنت ورنایي وتي راها /*/ پیري گون چندێ خاصێن همراها
کیت جوانیے هَند و جاگاها /*/ منزل کنت مه سَولے درگاها
مه گُوَرَي نندیت مثل دوزواها /*/ در اَول نۆهت دَینت گواها
کنچتین دنتان سُست بَنت دُراها /*/ رۆشنێن دیرگِند چَه نظر گاها
دنز و کامۆر بندَنت گستاها /*/ بَجّنت چَہ پێشیگێن مراگاها
اێ کماناني تیر رس و جاها /*/ مَلّگي بالادا بَرنت براها
مُچّ و زانو و سِرێن و سَردستان /*/ سَرجما دوێن پاد تیي هستان
یاد هما پهر و پێسري گَشتان /*/ محنت و رنجور و کپیت دُرستان
دل سَتر ٹوهێنیت ابُر پستان /*/ شاگ و شاهیني حملهان سُسْتان
بس کَن او ثوبانزیي خیالاني /*/ محمد وتي گپتارا سخنداني
تُهپه اَنت الماس بَدخشاني /*/ گورتگ انت ما پَه تَرمپ و توپاني
گوش گِرَنت ورنا پَه دل و جاني /*/ دنیا گۆن هِچ مَردا نَه اِنت تراني
نوبت و وَشّێن وقت رگاماني /*/ باطلێن جاهێ بێ وفایاني
هَر وقت چَه دستا دَر بروت جواني /*/ پَه گِدار واتر نَکنت ثاني
بهر بیت گُڈّیگێن پشۆماني


چمشانک

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *