ٹگّیا بِلّ ؤ چست ببو، تو بُست ؤ برو په وانگا
هرکس که علما یات نگپت حیرانَ بیت چوں شوانگا
وانوک ؤ زانوکیں دلان، دار أنت گوں ربّا نسبتے
کوشش پکارٳنت منا ؤ ترا په اے نسبتِ دست آرگا
کُٹّگ ببوتنت خرمناں، تو بُست ؤ زوت رادگ ببے
پُر کن شه علما تو وتی هورجین ؤ هفتاد گوالگا
علم هست صفتِ پروردگار ؤ آ خداوندِ علیم
دات آیرا آ کردگار براے عالمیں دُردانگا
الله که نور انت اے جهان ؤ علم که هست آییِ صفت
روشناءَ کنت گوں اے چراغا بُرز ؤ دوراهیں جالگا
علمِ پدا تو سکّ بگر، راها شه چاه، ترا دنت نشان
اے راهے تها سستی مکن چوں پاگل ؤ دیوانگا
علما اگر تو یات گرے، شه چمّگان اش کار گرے
آبات کنے تو کُلّ ڈگارِ هشکی ؤ بیرانگا
«لا یعلمون» ؤ «یعلمون» هچ وخت گوں وت بریبر نَونت
شاها امیر انت ایش ؤ آیی کُلِ جاه آوارگا
الله صفتّا عالمے گوں «انّما یخشی» گوشیت
یعنے که زانت ربّا وتی نزّیکِتِر شه شاهرگا
زانوک ؤ عالم فکر کنت په کُلّ جهانے أمتا
نادان ؤ جاهل منتگ عاجز شه وتی نزّآرکا
روچگ، عبادت ؤ نماز سَٹ ؤ کُٹ انت جاهلے
علم ترا پکار انت، او مسلمان پتّی دینے دارگا
یا ربّ شه دریابا وتی یک چمّگے تو پاچ بکن
پے بندگا بے وس وتی ؤ بزّگ ؤ بے چارگا
▫️لچهکار: عبد الحمید حسنزهی
▫️دیمدیوک : ناکو کلندر بلوچ
مروچی :جمعه, ۷ اردیبهشت , ۱۴۰۳
چمشانک