مروچی :جمعه, ۱۰ فروردین , ۱۴۰۳

بتل؛ «مَردا را سُروشّگاں سُهتگ پنیرانا هوپَّ کنت»

بتل؛ «مَردا را سُروشّگاں سُهتگ پنیرانا هوپَّ کنت»

موسوم بهار اِنت ؤ زمستان هلاس بوت شه هوشکیں چلگا ؤ پد، ربّا وتی نظر نیک کُرت ؤ تَرِّیں چلگِ تها هوران وش گوارت ؤ بهارگاهے موسوم که رست بلوچستانے سخی‌ئیں ڈگاران وتی سخاوت در رهت ؤ جَرّ ؤ داراں سبز بوتنت.
شَه بهارگاوے وشیّاں مالانی زنک ؤ بَر اِنت شیر ؤ سُرشگے/بُهلیگ ؤ مسکه ؤ دوگ ؤ روگنے ورگ اِنت.
منی هوشا بتلے/متلے آتک که گوں اے روچان وارت، اے متل اِیشنت، بلوچ گوشنت: مَردا را سُرشَگاں سُهتگ پنیرانا هوپّ کنت»
مال، چه میش بیت چه بُز ؤ یا گوک، وقتے که زَیت آئیِ ماهگانِ تها کڈ ماننت ؤ کڈا که گرم کنے سُروشگ بیت. بلوچی تها متلے جننت که «مَردا را سُروشّگاں سُهتگ پنیرانا هوپَّ کنت»
پارسیِ زبانا گوشنت: «مار گزیده از ریسمان سیاه و سفید می‌ترسد»
امیت واروں که شمے دلے ڈگار هنچو بهارے ڈگار سبزبات؛ ؤ اے متلانا یات گرت ؤ کاربند کن‌اِت ؤ وتی زهگانا یات دئیت.

?لبزبلد:
زنک ؤ بَر: زاد و ولد
سُروشّگ: شیر تازه ای که از حیوان تازه زاییده می‌دوشند و گرم می‌کنند. آغو
سُهتگ: سوخته
هوپّ کنت: فوت می کند
هوران وش گوارت: باران‌ خوب بارید


چمشانک

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *