چهارشنبه 17 آبان 1396، آیین تکریم جناب آقای علی اوسط هاشمی در مقام استاندار پیشین، و معارفه جناب آقای دانیال محبی (ملایی) در مقام استاندار جدید، در تالار بزرگ دانشگاه سیستانوبلوچستان با حضور وزیر کشور و اقشار مختلف مردم استان برگزار شد.
حضور پرشور و کمسابقه اقشار مختلف مردم استان از علما، نخبگان، معتمدین، جوانان، زنان و بسیار از شخصیتها و افراد، پیام روشنی داشت و بیش از آنکه در استقبال از معارفه استاندار جدید باشد، در تکریم و تقدیر از مردی بود که در دوره چهارساله استانداریاش در سیستانوبلوچستان، تجربهای نیکو و ارزشمند از حکمرانی خوب در این استان رقم خورد.
چهار سال پیش وقتی جناب آقای علی اوسط هاشمی به این استان آمد و سکان استانداری سیستانوبلوچستان را به دست گرفت؛ در آن روزها مردم ما شناخت زیادی از ایشان نداشتند و گمان نمیکردند که این مرد تفاوت چندانی با استانداران پیشین داشته باشد؛ زیرا در هشت سال پیش از آن، افرادی بر این مسند نشسته بودند که به گمان خود و اطرافیانشان، از تبار از ما بهتران بودند و آمده بودند تا حق خود و حکومت را از مردم بستانند. بر این اساس، به نام ایجاد امنیت، فضای امنیتی را در استان حاکم و تشدید کردند. بر مرزها دیوار کشیدند و کانال حفر کردند. به جای تقویت حس ملی و ایرانیت در بین مردم استان، در پی سلب هویت ایرانی از شمار قابل توجهی از مردم وابسته به طوایف بومی این استان افتادند.
به جای ایجاد اعتماد در بین مردم و حکومت، بذر تردید، اضطراب و بیاعتمادی کاشتند. بزرگانشان را قدر نکردند و بر صدر ننشاندند و بر جوانان و نسل جدیدشان ترحم نکردند. خاصه اینکه تبعیض قومی و مذهبی که درد مزمنی در این استان بود، با تعیین استانداری از میان یک اقلیت و وابسته به جناح و افرادی تنگنظر، فرصتطلب و تمامیتخواه، و ناآشنا با آداب حکمرانی و مردمداری، روزبهروز اوضاع وخیمتری یافت و نزدیک بود صحنه استان به جنگ قومی و مذهبی در بین مردم استان تبدیل شود.
اکثریت مردم استان در فضایی سنگین و هوایی رقتبار تنفس میکردند، اما با بزرگواری و شرافت نفس، امیدشان را از دست ندادند و پس از هشت سال، با حضور پرشور و حماسی در انتخابات ریاستجمهوری سال 1392، در کنار دیگر مردم ایران، به دکتر حسن روحانی رأی دادند تا فضای تنفس تازهای را در استان و کشور رقم بزنند.
در این فضای تازه و فصل جدید حکمرانی در کشور، استان سیستانوبلوچستان میزبان مردی در قامت والی و استاندار بود که قبل از هر چیز، مرد بود و مردمی. اخلاق، ادب، شرافت، مردمداری، سخن نیکو، حسن مدیریت، و باورش به کرامت انسانی، همراه با نگاه ملی و توسعهمحور با محوریت توسعه انسانی و تکریم مردم، چهار سال پر امید و پر نشاط را در این استان رقم زد و الگویی نیکو و ارزشمند را از حکمرانی خوب بهبار آورد.
ابرهای سنگین و پرهزینه امنیتیبودن استان را کنار زد و با اعتماد به مردم و باور به سرمایه تکریم و همراهی و همدلی با مردم، امنیت را در دسترس قرار داد و توسعه بخشید.
مرزهای خاکی و آبی استان را به جای تهدید، فرصت دید، و تلاش کرد از ظرفیت آنها برای توسعه استان و قرار گرفتن آن در مدار توسعه ملی و منطقهای بهره ببرد.
به کشورهای همسایه سفر کرد و بنیاد اعتماد، همکاری و تعامل مثبت را استوار ساخت، و در استان پذیرای هیئتهای مختلف سیاسی، اقتصادی، تجاری و… از کشورها و ایالتهای همجوار بود.
هویت ملی و ایرانیت را در بین مردم استان تقویت کرد و جفایی را که بر عدهای از مردم استان رفته بود و هویتشان سلب و یا تعلیق شده بود و یا به دلیل کوتاهی خودشان «هویت» خود و فرزندانشان تاکنون ثبت نشده بود، در مدار تثبیت و تقویت هویت ملی قرار داد.
بزرگان، علما و معتمدین تکریم شدند و جوانان و نسل جدید اعتبار و امید یافتند.
پایههای تبعیض قومی و مذهبی تضعیف شد و بر حقوق شهروندی و شایستهسالاری تأکید و گاه اصرار شد.
در نتیجه این شیوه حکمرانی و مردمداری، امروز که جناب آقای علی اوسط هاشمی از این استان میرود، دل بسیاری از مردم استان را با خود میبرد، و از سویی بخشی از وجود و مهرش را اینجا و بهویژه در دل مردم استان جا میگذارد.
برای ایشان آرزوی سلامتی و عزت و کامروایی داریم و باور داریم که ایشان در هر جای کشور عزیزمان باشند و در هر منصب و موقعیتی قرار گیرند، سرمایهای برای مردم این استان و مردم شریف آن خواهند بود و خیرشان همواره جاری خواهد بود، إنشاءالله.
بالگرد حامل رئیسجمهور و همراهانش، عصر امروز یکشنبه (۳۰ اردیبهشت ۱۴۰۳) در جریان سفر به…
نمایندگی جمهوری اسلامی ایران در سازمان ملل متحد در پاسخ به پرسش رسانهها، مذاکرات غیرمستقیم…
مدیرکل سابق دفتر تقسیمات کشوری وزارت کشور معتقد است که به جای وقت و انرژی…
خطیبان جمعۀ اهلسنت بعضی از شهرستانهای کشور در مراسم نماز جمعه (28 اردیبهشت 1403) به…
نقش مولانا عبدالحمید فراتر از وحدت اهلسنت است. ایشان به عنوان صدای رسای مظلومان، همواره…
زمانی جامعۀ هند به 72 ملتی خود مینازید، اما در دهه گذشته نارندا مودی هند…