ولایت هلمند واقع در جنوب افغانستان، از دیروز شنبه شاهد عملیات گستردهای است که توسط نیروهای خارجی و نظامیان افغان در این منطقه آغاز شده است.
در این عملیات که به نام عملیات “مشترک” مشهور است و از سال 2001 تا کنون در نوع خود بیسابقه است، 15000 نیرو که 2500 نفر از آنها را سربازان افغان تشکیل می دهند، شرکت نموده اند. هدف از این عملیات، پاکسازی ولایت هلمند از شبه نظامیان طالبان و تحویل دادن کامل این ولایت به دولت افغانستان، عنوان شده است.
عملیات “مشترک” بزرگترین عملیاتی است که نیروهای آمریکایی بعد از اعلام باراک اوباما رئیس جمهور آمریکا مبنی بر ارسال سی هزار نیروی اضافی به افغانستان، انجام می دهند.
اگر چه دولتمردان آمریکا و متحدان وی و نیز رجال سیاسی افغانستان به این عملیات خوشبین هستند، اما برداشت شبه نظامیان طالبان از این عملیات، بر خلاف تصور مخالفانشان است، به طوری که یکی از سخنگویان طالبان، این عملیات را با عملیات یک سال قبل نیروهای ناتو که مسمی به “خنجر” بود مقایسه کرده و گفته است که همان طور که در آن عملیات نیروهای اشغالگر نتواستند به اهداف خویش دست یابند، این بار نیز با شکست و ناکامی مواجه خواهند شد.
همچنین وزیر دفاع بریطانیا با ابراز نگرانی از نتیجه این عملیات اعلام کرده است: «با توجه به وضعیت منطقه، و روش جنگی و نظامی شبه نظامیان طالبان، احتمال تلفات انسانی برای سربازان ما بسیار زیاد است و شاید نتایج این عملیات صد در صد امیدوار کننده نباشد».
شروع چنین عملیات گسترده ای با این حجم زیاد نیرو، آن هم در یک منطقه کوچک به نام “مارجه” و در مجموع اقدام شدید و سرکوبگرانه نظامی از سوی نیروهای آمریکایی و ناتو و در کنار آن موافقت و اظهار خرسندی دولتمردان افغانستان از این اقدام، بر خلاف تصمیمات اتخاذ شده در کنفرانس لندن که ماه گذشته برگزار شد میباشد. در آن کنفرانس بر این مطلب اتفاقنظر شد که نیروهای طالبان، در سیاست افغانستان شرکت داده شده و به هر طریق ممکن از راه صلح، تفاهم و مذاکره با آنها برخورد شود، اما گویا نه سیاستمداران خارجی و نه دولتمردان افغان، موفق به پیاده نمودن این برنامه شده اند و در نهایت با توسل به زور و قدرت قهریه، سعی در متقاعد نمودن شبه نظامیان طالبان دارند.
اما نباید فراموش کرد که در گذشته در عملیاتهای متعددی که نیروهای ناتو و آمریکایی انجام داده اند، بیشترین خسارات و تلفات، متوجه غیرنظامیان بوده است که جنگنده های آمریکایی بدون هیچ گونه توجه و دقتی شروع به بمباران مناطق مسکونی، فقط با تصور اینکه – البته بنابر ادعای خودشان- این مناطق محل اختفای شبه نظامیان طالبان است، نموده اند که تا کنون هزاران غیرنظامی اعم از زن و کودک در نتیجه این سیاست غلط و اشتباه اشغالگران، جان خود را از دست دادهاند.
در این علمیات نیز که نقطه شروع آن ازشهر “مارجه” است، با وجود اینکه دولت افغانستان مدعی است که اطلاع رسانی گسترده ای مبنی بر تخلیه مناطق مذکور انجام داده است، اما بنابر اخبار منتشر شده، با وجود اینکه برخی از ساکنان “مارجه” مجبور به ترک خانه و کاشانه خود شده اند، اما هنوز بیش از 80 هزار نفر دیگر با توجه به وضعیت سرما و مشکلات آوارگی، حاضر به ترک خانه و محل سکونت خود نیستند.
خلاصه اینکه، دولتمردان افغان که بیش از دیگران به وضعیت ملت افغان و فرهنگ و شیوه تفکر مردم این مرزو بوم آشنایی دارند، باید به فکر یک راهکار اساسی و نتیجه بخش بوده و بیش از این، مردم بی دفاع و مظلوم خود را که در طول تاریخ با انواع مشکلات از قبیل فقر، جنگ و خو نریزی و… دست و پنجه نرم کرده اند، بازیچه سیاستهای اروپائیان نکنند و آنها را قربانی سیاستهای غلط و منفعت طلبانه بیگانگان نگردانند.