نیروی انسانی به عنوان پیشران توسعه همه جانبه دارای اهمیت است که این مهم در آموزش و پرورش با توجه به نقش آن در تعلیم و تربیت نسل‌های آینده از اهمیت مضاعفی برخوردار است. وضعیت منابع انسانی در آموزش و پرورش بوسیله نشان‌گرهایی چون نسبت دانش‌آموز به معلم، نسبت دانش‌آموز به کارکنان و همچنین نسبت گروه معلم به کارکنان سنجیده می‌شود.
بنابر اعلام مسئولان اداره کل آموزش و پرورش استان، این شاخص‌ها در سیستان‌وبلوچستان با وضعیت بحرانی مواجه هستند.
در حال حاضر در استان سیستان‌وبلوچستان به ازای هر ۲۸ دانش‌آموز یک معلم رسمی و یا پیمانی وجود دارد. این استان علی‌رغم پراکندگی جمعیت آن که بیش از ۳ برابر میانگین کشور است و همچنین دارا بودن بیشترین جمعیت روستایی کشور پس از استان تهران در شاخص پیش‌گفته رتبه دوم کشور را دارد که نشان از وخامت اوضاع منابع انسانی استان دارد.
اگر عوامل فوق را در کنار تعداد بازماندگان از تحصیل بگذاریم، نقش کمبود منابع انسانی در افت شاخص‌هایی چون ماندگاری بر تحصیل و پوشش تحصیلی خود را به خوبی نشان خواهد داد. بیش از یکصد و چهل هزار بازمانده از تحصیل که تلاش برای جذب آنها نیاز به نیروی انسانی مضاعف دارد، می‌طلبید که در تخصیص سهمیه‌های استخدام به این استان توجه ویژه‌ای می‌شد؛ اما مشاهده شد، بالعکس سهمیه‌های استخدامی استان با کاهش بیش از ۵۰ درصدی نسبت به سال مواجه شده است که این نشان از عدم توجه دست‌اندرکاران وزارت آموزش و پرورش به استان محرومی چون سیستان‌وبلوچستان دارد.
بنا بر اذعان مسئولان اداره کل آموزش و پرورش سیستان‌وبلوچستان، این استان در حال حاضر با معضل بیش از ۱۱ هزار کمبود نیروی انسانی دست‌وپنجه نرم می‌کند. شمار پرتعداد نیروهای خرید خدمات آموزشی و سرباز معلمان خود گواه این مدعاست. این در حالیست که سیستان‌وبلوچستان همواره در ردیف استان‌هایی قرارداشته که بالاترین آمار بیکاران را دارند.
بنابراین ضروری است مسئولین و نمایندگان برای اصلاح سهمیه‌های تخصیصی تلاش نمایند.
