منتقدان پیام تبریک به طالبان، توصیه‌های مربوط به حقوق بشر را نادیده گرفتند/ «نظام سوسیالیستی» و «نظام غربی» در افغانستان جوابگو نیست

سنی‌آنلاین| شیخ‌الاسلام مولانا عبدالحمید در فرازی از گفت‌وگوی خود با روزنامه «شرق» به تحولات اخیر افغانستان و روی‌کارآمدن طالبان بعد از شکست آمریکا در این کشور پرداختند. ایشان در این بخش از مصاحبه پیرامون مسائلی از قبیل: «پیام تبریک به طالبان»، دیدگاه خویش درخصوص «تغییر طالبان در مقایسه با بیست سال گذشته» و «شکست نظام‌های سوسیالیستی و غربی در افغانستان» سخن گفتند.
[لازم به ذکر است که مصاحبۀ مذکور اوایل شهریورماه و پیش از اتفاقات و درگیری‌های اخیر در درّه پنجشیر و معرفی اعضای دولت جدید افغانستان و تعیین سرپرست برای وزارتخانه‌های این کشور انجام شده است.]

مولانا عبدالحمید در گفت‌وگوی خود با روزنامۀ شرق پیرامون مسائل افغانستان، با استناد به بعضی از عملکردهای طالبان در اتفاقات اخیر افغانستان ازجمله «اعلام عفو عمومی» و «اذعان به ادامۀ تحصیل دختران و حضور زنان در عرصه‌های اجتماعی»، خاطرنشان کردند: هرچند اعتقاد و مذهب طالبان عوض نشده، اما دیدگاه طالبان فعلی عوض شده است؛ آنها دیگر طالبان 20 سال قبل که مدتی در افغانستان حکومت کردند، نیستند. مصاحبه‌هایی که خود آنها پخش می‌کنند و صحبت‌هایی که سخنگوی طالبان می‌کند، حاکی از این است که دیدگاه آنها عوض شده است.
ایشان در ادامه افزودند: مسأله زنان (در افغانستان) حل می‌شود؛ اینها (طالبان) پذیرفته‌اند که دختران به مدارس و زن‌ها به دانشگاه بروند و تحصیلات عالیه داشته باشند. آنها پذیرفته‌اند که زنان هم در عرصه‌های اجتماعی حضور داشته باشند و در ادارات استخدام شوند.
مدیر دارالعلوم زاهدان به شناخت خود نسبت به طالبان اشاره کردند و گفتند: من چون خودم یک روحانی اهل‌سنت هستم،‌ ملاها و روحانی‌های آنها (طالبان) را می‌شناسم. همان‌طور که شما (مصاحبه‌گیرنده) ممکن است روزنامه‌نگاران را بشناسید و طیف سیاسی هم سیاست‌مداران را بشناسند، ما هم اینها را می‌شناسیم. این علما، افراد معتدلی هستند و تندرو نیستند.
مولانا عبدالحمید در پاسخ به سؤالی درخصوص «پیام تبریک به طالبان» نیز گفتند: ما برای اصلاح و تعدیل طالبان به آنها تبریک گفتیم. من تبریک گفتم که اگر اینها کشور را گرفتند حرف‌های من را هم گوش کنند و ما را خیرخواه خودشان بدانند؛ همان‌طورکه ما خیرخواه همه هستیم. اگر متن تبریک را بخوانید نصیحت‌های من را می‌بینید؛ نصیحت‌هایی درباره رعایت حقوق بشر، توصیه به رعایت حق زنان و توصیه به حفظ حقوق ملت و دیگر مسائل که متأسفانه هیچ‌کس آنها را نگاه نمی‌کند و فقط بحث تبریک را می‌بینند.
ایشان ادامه دادند: من اینها را به استفاده از اقلیت‌های قومی، و استفاده از اقوام و مذاهب برای تشکیل دولت فراگیر و دولتی که شامل تمام ملت افغانستان باشد توصیه کرده‌ام. مطمئن باشید که برای تعدیل اینها، تمام علمای اسلام تلاش می‌کنند و ان‌شاءالله در آینده خواهید دید که چه تحولاتی در افغانستان صورت می‌گیرد. کسانی اگر از این تبریک من دلخور شده‌اند، من مطمئنم که بعدا رضایت پیدا می‌کنند و متوجه می‌شوند در این حرکت، حکمتی بوده است.
امام‌جمعه زاهدان در ادامه به شکست «نظام سوسیالیستی» و «نظام حکومتی غرب» در افغانستان اشاره کردند و گفتند: تجربه ثابت کرد که نظام‌های سوسیالیستی که شوروی سابق قصد داشت آن را در افغانستان حاکم کند، و همچنین نظام حکومتی غربی که آمریکا و ناتو بیست سال برای آن جنگیدند در افغانستان شکست خوردند، زیرا افغانستان یک جامعه سنتی است و همین سنت‌هاست که می‌تواند افغانستان را یکپارچه کند. ملت افغان فقط از طریق نظام اسلامی می‌تواند متحد شود و جنگ را از افغانستان بیرون ببرد و اقوام و قبایل را در کنار هم قرار دهد.
امام‌جمعه اهل‌سنت زاهدان دو موضوع «حق‌آبه رودخانه هیرمند» و «ممنوعیت کشت مواد مخدر» را از موارد مهم و قابل توجه برای ایران در تحولات افغانستان برشمردند و گفتند: الان چیزهای امیدوار‌کنندۀ زیادی وجود دارد؛ از‌جمله کشت خشخاش را ممنوع اعلام کرده‌اند و إن‌شاءالله مسئله کم‌آبی حل خواهد شد و آب هیرمند به سمت ایران آزاد می‌شود. طالبان قبول کرده‌اند که حتی اگر در آن طرف، افغان‌ها تشنه هم باشند؛ ولی آب به ما می‌دهند.
ایشان افزودند: نکته دیگر اینکه هیچ مشکلی برای ایران خطرناک‌تر از موضوع مواد مخدر نیست؛ این خیلی ضایعه بزرگی است. مخصوصا در استان ما که تمام مشکلات متوجه همین مسئله است. اگر طالبان کشت خشخاش را ممنوع کنند، برای ما منافعی خواهد داشت که هیچ چیز دیگری نمی‌تواند در این حد برای ما منفعت داشته باشد که جامعه ما از مواد مخدر و از قاچاق پاک بشود.
مولانا عبدالحمید در پایان این بخش از سخنان‌شان در گفت‌وگو با روزنامه شرق اظهار داشتند: من این‌طور فکر می‌کنم که ایران و مسئولان به این نتیجه رسیدند که با روی‌کارآمدن طالبان، جنگ و ناامنی در همسایگی‌شان تمام می‌شود. در‌حالی‌که هر سیستمی به‌جای طالبان می‌آمدند، حتی اگر دموکراسی از نوع غربی هم می‌بود، جنگ در این کشور پایان نمی‌یافت.