مولانا غلام‌مصطفی قاسمی در ۲۴ ژوئن ۱۹۲۴ در “لارکانه” ایالت سِند پاکستان به دنیا آمد. ایشان اصالت و تباری بلوچ داشت.
تحصیلاتش را در ایالت سند شروع کرد و در ادامه به دارالعلوم دیوبند رفت و از آنجا دانش‌آموخته شد. از اساتیدش می‌توان به علامه مولانا سید حسین‌احمد مدنی و علامه مولانا عبیدالله سندی اشاره کرد.
مولانا قاسمی برای کسب تربیت عرفانی و تزکیه نفس با استادش علامه مولانا سید حسین‌احمد مدنی بیعت نمود و از وی بهره برد. ایشان همچنین برای تکمیل تربیت علمی و فکری‌اش نزد مولانا عبیدالله سندی رفت و به فراگیری آثار و اندیشه‌های امام شاه‌ولی‌الله دهلوی پرداخت.
مولانا قاسمی یک استاد و معلم، فقیه، محدث، زبان‌شناس، نسخه‌پژوه و محقق بود. ایشان سال‌ها در کالج مسلم سند، مظهرالعلوم کراچی و دانشگاه سند به تدریس پرداخت و بر رساله‌های دکتری دانشگاه سند نظارت داشت.
مولانا قاسمی مدیر و مؤسس آکادمی و پژوهشکده شاه ولی‌الله حیدرآباد سند، رئیس فرهنگستان زبان و ادبیات سندی و رئیس کمیته استهلال پاکستان بین سال‌های ۱۹۷۷ تا ۱۹۸۹م. بود. ایشان همچنین مدیر مجله “الرحیم” ارگان آکادمی شاه‌ولی‌الله بود و از طریق این مجله به ترویج اندیشه‌های امام شاه‌ولی‌الله دهلوی و مولانا عبیدالله سندی می‌پرداخت.
مولانا قاسمی از نسخه‌پژوهان و پژوهشگران بنام پاکستان به‌ویژه در زمینه آثار امام شاه‌ولی‌الله دهلوی و میراث علمی و نسخ خطی عالمان و فاضلان منطقه سند به‌شمار می‌رود. از ایشان حدود چهل اثر به‌جا مانده است.
دولت پاکستان در سال ۱۹۸۷م. در تجلیل از خدمات ایشان به میراث علمی و ادبی سند به وی نشان «ستاره امتیاز» را اعطا کرد.
این محقق و اندیشمند فرزانه در ۸ دسامبر ۲۰۰۳ چشم از فروبست و به دیدار پروردگارش شتافت.
مولانا غلام‌مصطفی قاسمی رحمه‌الله در یک نگاه
منتشر شده در عبدالرئوف شهنواز