بدون شک، امروزه جامعۀ ما با مشکلات و ناهنجاریهای فراوانی دستوپنجه نرم میکند، بهگونهای که زندگی در این جوامع برای اعضای آن مشکل شده است.
فقط کافیست نگاهی به جامعهای که ما در آن زندگی میکنیم بیندازیم. مشکلات زیادی را خواهیم دید. برای نمونه؛ بسیاری از خانوادهها آب فاضلاب را به کوچه و خیابان رها کردهاند، در نتیجه قدمگذاشتن در آن کوچه مشکل میشود… بسیاری از رانندگان با سرعت غیرمجاز، جان شهروندان را به خطر میاندازند… بسیاری دیگر هم با ایجاد آلودگی صوتی و دیداری، روی اعصاب شهروندان راه میروند. بسیاری دیگر از شهروندان با توقف در جای نامناسب هم ترافیک ایجاد میکنند و هم راهبندانی… شاید دقت کرده باشید که عدهای از مغازهداران با چینش وسایل مغازه در پیادهرو، راه را بر شهروندان مسدود میکنند. عروسیهای ما هم کاملا تبدیل شده به وسیلهای برای اذیت و آزار همسایهها.
اگر بخواهیم از ناهنجاریهای جامعه فهرستی تهیه کنیم، مثنوی هفتادمَن میشود. جان سخن آنکه جامعۀ ما به دلیل تخطی بسیاری از اعضای آن از قوانین شهروندی، به جهنمی تبدیل شده است که زندگی در آن مشکل است.
می دانید دلیلش چیست؟ شاید علل و عوامل عدیدهای در بهوجودآمدن این وضعیت نقش داشته باشند، اما مهمترین علت کمتوجهی و شاید هم بیتوجهی به مقولۀ «تربیت شهروندی» است.
واقعیت آن است که بسیاری از افرادی که در جامعه مشکلآفرین هستند، کمترین آگاهی را از حقوق شهروندی دارند. مسلما عدم آگاهی، خود را در میدان عمل نشان میدهد. نکتۀ جالب توجه اینکه بسیاری از افرادی که در جامعه مشکلآفرین هستند، از نظر عمل به برخی از احکام دینی ازجمله پایبندی به نماز و… بسیار پیشگام هستند، اما چون نسبت به حقوق شهروندی آگاهی کاملی ندارند، ناخواسته مشکلآفرین میشوند. متاسفانه در مراکز آموزشی و تربیتی ما نیز کمتر به این جنبه توجه میشود و همین بیتوجهی، خودش را قالب ناهنجاریهای متعدد اجتماعی نشان میدهد.
خانوادهها نیز به دلیل درگیری با مشکلات اقتصادی، کمتر به تربیت فرزندان به ویژه در بُعد اجتماعی رسیدگی میکنند. امروزه تمام جامعهشناسان و کارشناسان تربیتی بر این باورند که ما با نسلی مشکلساز و ناآگاه به «حقوق شهروندی» مواجه هستیم. اما راه حل چیست؟
به نظر متواضع نگارنده، در گام نخست باید به این باور برسیم که ما در مقوله «تربیت شهروندی» فرزندانمان کوتاهی کردهایم. تا زمانیکه به این باور نرسیم، هیچ اقدامی نخواهیم کرد. اگر هم اقدام کنیم، گامهای استواری بر نخواهیم داشت. در قدم دوم باید به تمامی برنامههای تربیتی خویش در مراکز آموزشی، رسانهها و خانوادهها نگاهی نو داشته باشیم. بسیاری از برنامهها را حذف، و برنامههای جدیدی را مطابق با نیاز زمان اضافه کنیم.
و صد البته بهترین، پیشرفتهترین و بهروزترین برنامهها با نبود الگوی مناسب با شکست قطعی مواجه خواهد شد. لذا توجه به الگوهای مناسب در مدارس و خانوادهها بسیار حائز اهمیت است. به امید روزی که تمام شهروندان نسبت به حقوق شهروندی آگاهی کاملی بهدست آورند و جامعهای سراسر امنیت داشته باشیم.
شیخالاسلام مولانا عبدالحمید امام جمعه اهل سنت زاهدان در خطبههای نماز جمعه امروز (7 اردیبهشت…
شیخالاسلام مولانا عبدالحمید امروز (۳۱ فروردین ۱۴۰۳) در مراسم نماز جمعه زاهدان، خاورمیانه را «شاهرگ…
«پرهیز از اهانت به اماکن مقدس و شخصیتهای مورد احترام مردم»، «لزوم حفظ امنیت و…
ایران شنبهشب (۲۵ فروردين ۱۴۰۳) اهدافی در اسرائیل را با موشک و پهپاد مورد هدف…
گویی خدای متعال برای ازالهٔ همین شبهه، پس از ذکر فضایل و برخی از احکام…
شیخالاسلام مولانا عبدالحمید، امروز (24 فروردین 1403) در مراسم نماز جمعه زاهدان، در واکنش به…