«دنیا»ی مانده زیر آوار و بودجه‌هایی که معلوم نیست کجا خرج می‌شود

در خبرها آمده بود «دنیا ویسی، دانش‌آموز پایه اوّل دبستان روستای “گرماش” سنندج، بر اثر فروریختن دیوار مدرسه تخریبی از دنیا رفت.»
دنیای قصه ما احتمالا از مدرسه زیاد شنیده، آنجا سواد یاد می‌گیری، دوست پیدا می‌کنی، درس می‌خوانی و… دنیا با هزار شور و شوق روزهای تابستان را شب کرده بود تا «مهر» از راه برسد؛ مهر از راه برسد تا او به مدرسه برود… شبِ رفتن به مدرسه با وسواس دفتر مشق و کتاب‌های خود را در کیف مدرسه‌اش می‌گذارد.
مدرسۀ روستای “گرماش” برای دنیا، دنیای دیگری بود؛ جایی که قرار بود سواد یاد بگیرد تا برای پدرش بنویسد: «بابا آب داد، بابا نان داد».
پدر و مادرها وقتی پسر یا دخترشان را در لباس مدرسه می‌بینند، حسابی ذوق می‌کنند و قربان،صدقه فرزند دلبرشان می‌روند؛ به ویژه دیدن دخترکان در لباس مدرسه حسابی ذوق دارد.
مدرسه برای دنیا اما با دیگر بچه‌های ایران فرق داشت. مدرسه برای دنیا، پایان دنیا بود. قرار نبود او در مدرسه سواد یاد بگیرد، دوست پیدا کند، درس بخواند، دکتر شود و… قرار بود دنیا آنجا بمیرد.
دیوار دبستان “ظفر” گرماش، روی دنیا خراب می‌شود! بله، درست شنیدید؛ دیوار مدرسه خراب می‌شود؛ مدرسه‌ای که باید امن باشد.
مدیرکل آموزش‌وپرورش استان کردستان گفته که خیلی از مدارس در روستاهای کردستان فرسوده هستند. آقای مدیر می‌گوید این مشکل به گوش مسئولان هم رسیده است، اما….
نمی‌دانم مسئولین در این کشور چه می‌کنند، اما آیا مهم‌تر از بازسازی مدارس در کشور، کار دیگری هم وجود دارد؟ آن‌هم در استانی که سرمای استخوان‌سوز و پربرف دارد.
میلیاردها تومان در این کشور هزینه کارهای فرهنگی می‎شود که ثمرش را هیچ‌کس نمی‌بیند؛ با بخشی از این هزینه می‌شود تمام مدارس ایران را بازسازی کرد.
آقای رئیس‌جمهور شما مسؤول هستید؛ مسئول ریختن دیوار دبستان ظفر گرماش. آقای نماینده شما مسئول هستید؛ مسئول ریختن دیوار دبستان ظفر گرماش. آقای وزیر آموزش‌وپرورش و نماینده شما مسئول هستید؛ مسؤول ریختن دیوار دبستان ظفر گرماش.
آقای روحانی! چرا باید در کشوری که در آن هزار هزینه الکی می‌شود، مدرسه‌ای، لنگ چند ده میلیون برای بازسازی باشد؟! اقای نماینده شما که می‎دانستید مدارس منطقۀ شما دچار بحران‌های این‌چنینی است چرا در روز تصویب بودجه یقه ندریدید که بودجه‌ای برای این کار بگیرید؟ به جای بودجه چندمیلیاردی برای یک موسسه فرهنگی می‌شود چندین مدرسه را در روستاهای مختلف آباد کرد. آقای وزیر شما هم در هیئت دولت می‌توانستید یقه پاره کنید و بودجه بگیرید.
[به‌راستی] چند دنیای دیگر باید بمیرد تا به فکر مدارس این کشور باشیم؟ به خدا دق کنیم رواست. کودکی در مدرسه زیر آوار دیوار ماند و مُرد.
دنیا حالا زیر خروارها خاک است با هزاران آرزو و بیچاره پدر و مادرش./ عصر ایران