«بی‌عدالتی» و «تبعیض» مردم چابهار را آزار می‌دهد

دکتر معین‌الدین سعیدی رئیس شورای شهر چابهار، از فاجعۀ آب، فقر، بیماری، اعتیاد و حاشیه‌نشینی در این بخش از کشور سخن گفته و اعتقاد دارد که بیش از فقر، این تبعیض‌ها و بی‌عدالتی‌ها هستند که مردم را آزار می‌دهند.
به گزارش سنی‌آنلاین، رئیس شورای شهر چابهار در گفت‌وگو با ایلنا، شهر چابهار را مجموعه‌ای سرشار از تناقض‌ها خوانده و با بیان اینکه این شهر از یکسو سرشار از ظرفیت‌های خاص است و از سوی دیگر با چالش‌ها و مشکلات ناشی از توسعه‌نیافتگی‌های عجیب و غریب روبروست، گفت: اینجا در کنار زیبایی‌های منطقه آزاد، شاهد معضل جدی و روزافزون سکونتگاه‌های غیررسمی هستیم.
این عضو شورای شهر چابهار، بحران حاشیه‌نشینی در چابهار را «بی‌سابقه» عنوان کرد و ادامه داد: در حقیقت الگوی رشدِ حاشیه‌نشینان در چابهار، بسیار عجیب و غریب و می‌توان گفت در کل دنیا کم‌سابقه است. در گذشته وجود پدیده حاشیه‌نشینی در منطقه انکار می‌شد و مسئولان وقت اظهار می‌کردند که حاشیه‌نشینان در حقیقت اتباع کشورهای بیگانه هستند و نباید به آ‌نها امکاناتی اختصاص یابد.
سعیدی با بیان اینکه از اواخر سال 93 بالاخره فرماندار در مساله حاشیه‌نشینی ورود کرده و باور کرد بیش از 95 درصد حاشیه‌نشینان منطقه؛ ایرانی هستند و مدارک هویتی ایرانی دارند، افزود: این افراد به علتِ مسدودشدن مرز، خشکسالی و نابودیِ کشاورزی به شهر چابهار مهاجرت کرده‌اند، اما هزینه‌های زندگی در شهر به علت وجود جذابیت‌های کاذبی مانند منطقه آزاد، بسیار بالاست و همین امر مهاجران را مجبور به زندگی در حاشیه شهر کرده است.
رئیس شورای شهر چابهار به وضعیت حاشیه‌نشینی در این شهر اشاره کرد و گفت: بعضی از مردم با چند بلوک برای خود سرپناه ساخته و عده‌ای هم در کپر زندگی می‌کنند، اما هستند افرادی که با گذاشتن چند تایرِ ماشین روی هم، برای خود سرپناه ساخته‌اند.
وی بحران آب را بیش از هر چالشی؛ جدی‌ عنوان کرد و افزود: مناطقِ حاشیه‌نشین چابهار بیش از ۵۰ هزار نفر جمعیت دارد، اما حتی یک متر لوله‌کشی آب هم در اینجا وجود ندارد. شاخص دسترسی به آب در چابهار قابل قیاس با هیچ کجای کشور نیست. شاخص دسترسی به آب فقط 21 درصد است، یعنی 79 درصد مردم از طریق آب‌رسانی سیار با تانکرها گذران زندگی می‌کنند.
سعیدی با تاکید بر اینکه مسائل و مشکلات آبادان و خرمشهر در حوزهِ آب هرگز قابل مقایسه با چابهار نیست، ادامه داد: مردم در اینجا به بدترین شکل ممکن به آ‌ب دسترسی دارند. سهمیه هر فرد، روزانه فقط 15 لیتر است که باز به همه نمی‌رسد و درنهایت روزی 10 لیتر به آن‌ها آب می‌رسد؛ به بعضی از محله‌ها نیز هفته‌ای یا ماهی یک بار آب می‌رسد، این درحالی‌ست که شهروندان تهرانی روزی 250 لیتر آب مصرف می‌کنند، یعنی 25 برابر بیشتر از کسی که در چابهار زندگی می‌کند؛ این بی‌عدالتی واقعا آزاردهنده است.
وی در پاسخ به این سوال که کیفیت آب مصرفی چگونه است، گفت: وقتی آبی وجود نداشته باشد، بحث کیفیت آن در مرحله چَندم قرار می‌گیرد. در حال حاضر میزانِ دسترسی به آب آنقدر پایین است که ما به کیفیت توجه چندانی نداریم.
سعیدی، ریشۀ بحرانِ آب در چابهار را ناشی از احداثِ سدهای پیشین و زیردان دانست و «استفاده از آب‌شیرین‌کن» را راه‌حل این بحران دانست. وی با انتقاد از عملکرد وزارت نیرو گفت: کماکان وزارت نیرو خود را به نشنیدن می‌زند و صدای مردم را نمی‌شنود. اداره بنادر از طریق آب شیرین‌کن برای خود آب تولید می‌کند و پیمانکارشان اعلام آمادگی کرده که اگر وزارت نیرو برای خرید تضمین دهد، مازاد آب را به شهر می‌فروشند اما وزارت نیرو تضمین خرید به پیمانکار نمی‌دهد.
رئیس شورای شهر چابهار علاوه بر اشاره به مشکلات آموزشی، بهداشتی و معیشتی در چابهار، به معضل «بیکاری» در این شهرستان در کنار «جابجایی میلیونی سوخت توسط افراد خاص در مرز» نیز اشاره کرد و گفت: در شهرستان چابهار با پدیده‌های عجیب و غریبی در حوزه سوخت روبه‌رو هستیم. از طرفی کشاورزان و صیادان باید از فیلتر انواع قوانین و فرایندهای بوروکراتیکِ وحشتناک برای تهیه سوخت عبور کنند، اما «عده‌ای خاص» به اسم مردم مرزنشین به‌صورت شبهِ‌قانونی، میلیون‌ها لیتر سوخت را جابجا می‌کنند. ما مکاتبات زیادی در این خصوص کرده‌ایم اما گوش شنوایی وجود ندارد.