دین مبین اسلام بیش از هر دین و مسلکی بر احترام و تکریم عالمان دین و داعیان، تاکید دارد. این تایید و تاکید شاید چون عصارهای در جان این فعل امر نمایان است: «اقرأ…»؛ بخوان! این «خواندن» همان اصرار بر علماندوزی است که صاحبش را از پلههای کرامت بر بام اعزاز مینشاند.
ﺍﺑﻮﺩﺍﻭوﺩ ﻭ ﺗﺮﻣﺬﯼ ﺍﺯ ﺃﺑوﺍﻟﺪﺭﺩﺍﺀ ﺭﺿﯽﺍﻟﻠﻪﻋﻨﻪ ﺁﻭﺭﺩﻩﺍند ﮐﻪ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﺻﻠﯽﺍﻟﻠﻪﻋﻠﯿﻪﻭﺳﻠﻢ ﻓﺮﻣﻮﺩند: «ﻓﻀﻞ ﺍﻟﻌﺎﻟﻢ ﻋﻠﯽ ﺍﻟﻌﺎﺑﺪ ﮐﻔﻀﻞ ﺍﻟﻘﻤﺮ ﻋﻠﯽ ﺳﺎﺋﺮ ﺍﻟﮑﻮﺍﮐﺐ، ﻭﺇﻥ ﺍﻟﻌﻠﻤﺎﺀ ﻭﺭﺛﺔ ﺍﻷﻧﺒﯿﺎﺀ، ﻭﺇﻥ ﺍﻷﻧﺒﯿﺎﺀ ﻟﻢ ﯾﻮﺭﺛﻮﺍ ﺩﯾﻨﺎﺭﺍً ﻭ ﻻ ﺩﺭﻫﻤﺎً، ﺇﻧﻤﺎ ﻭﺭﺛﻮﺍ ﺍﻟﻌﻠﻢ، ﻓﻤﻦ ﺃﺧﺬﻩ ﺃﺧﺬ ﺑﺤﻆ ﻭﺍﻓﺮ». [ سنن ﺍﺑﻦ ﻣﺎﺟﺔ ( 223)].
ﯾﻌﻨﯽ: «ﻓﻀﯿﻠﺖ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺮ ﻋﺎﺑﺪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻓﻀﯿﻠﺖ ﻣﺎﻩ ﺷﺐ ﭼﻬﺎﺭﺩﻩ ﺑﺮ ﺩﯾﮕﺮ ﺳﺘﺎﺭﻩﻫﺎﺳﺖ ﻭ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻋﻠﻤﺎ ﻣﯿﺮﺍﺙﺑﺮ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮﺍﻥﺍﻧﺪ ﻭ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺩﺭﻫﻢ ﻭ ﺩﯾﻨﺎﺭﯼ ﺑﻪ ﻣﯿﺮﺍﺙ ﻧﮕﺬﺍﺷﺘﻨﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﻋﻠﻢ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﺭﺙ ﮔﺬﺍﺷﺘﻨﺪ، کسیکه ﺁﻥ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺖ ﺑﻬﺮﻩﯼ ﻭﺍﻓﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ».
منظور ﺍﺯ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻋﻠﻤﺎﺀ ﻭﺍﺭﺛﺎﻥ ﺍﻧﺒﯿﺎﺀ ﻫﺴﺘﻨﺪ؛ ﯾﻌﻨﯽ ﻋﻠﻢ ﺷﺮﯾﻌﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮐﺘﺎﺏ ﻭ ﺳﻨﺖ ﻭ ﺳﯿﺮﻩ ﺍﻧﺒﯿﺎﺀ ﺍﺧﺬ میکنند ﻭ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﯼ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﺩﯾﻨﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ.
به این احادیث توجه فرمایید که حرمت یک مسلمان را نزد خداوند بیش از حرمت کعبه قرار میدهند: «ﻧﻈﺮ ﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ ﺑﻦﻋﻤﺮ ﻳﻮﻣﺎ ﺇﻟﻰ ﺍﻟﻜﻌﺒﺔ ﻓﻘﺎﻝ ﻣﺎ ﺃﻋﻈﻤﻚ ﻭﺃﻋﻈﻢ ﺣﺮﻣﺘﻚ ﻭﺍﻟﻤﺆﻣﻦ ﺃﻋﻈﻢ ﺣﺮﻣﺔ ﻣﻨﻚ»؛ ابن عمر رضیاللهعنهما روزی به کعبه نگاه کرد و فرمود: چقدر(نزد الله) بزرگوار و دارای حرمت هستی. اما انسان مومن از تو هم دارای حرمت بیشتری است. (هم نزد الله و هم نزد مردم) [ﺃﺧﺮﺟﻪ ﺍﻟﺘﺮﻣﺬﻱ ﻭ ﺍﺑﻦﺣﺒﺎﻥ]
«ﻣﺮﺣﺒﺎً ﺑﻚِ ﻣﻦ ﺑﻴﺖٍ، ﻣﺎ ﺃﻋﻈﻤَﻚِ، ﻭﺃﻋﻈﻢَ ﺣﺮﻣَﺘَﻚِ ! ﻭﻟﻠﻤﺆﻣﻦُ ﺃﻋﻈﻢُ ﺣﺮﻣﺔً ﻋﻨﺪ ﺍﻟﻠﻪِ ﻣﻨﻚ»؛ این حدیث هم مانند قبلی است. بیهقی آن را در «شُعب ایمان» آورده است.
«ﺍِﻥَّ ﺣُﺮﻣَﺔَ ﻋِﺮﺽ ﺍﻟﻤُﺆﻣِﻦِ ﻛَﺤُﺮﻣَﺔِ ﺩﻣِﻪِ ﻭ ﻣﺎﻟِﻪ»؛ ﺣﺮﻣﺖِ ﺣﻴﺜﻴﺖ ﻭ ﺁﺑﺮﻭی ﻣﺆﻣﻦ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺣﺮﻣﺖِ ﺟﺎﻥ ﻭ ﻣﺎﻝ ﺍﻭﺳﺖ.
«ﺍَﻳُّﻬﺎ ﺍﻟﻨﺎﺱ! ﺇﻥَّ ﺩِﻣﺎﺀَ ﻛُﻢ ﻭ أَﻋﺮﺍﺿَﻜُﻢ ﻋَﻠَﻴﻜُﻢ ﺣﺮﺍﻡٌ إﻟﻲ ﺃَﻥ ﺗَﻠﻘَﻮﺍ ﺭﺑَّﻜُﻢ»؛ ﺍﻱ ﻣﺮﺩﻡ! ریختن ﺧﻮﻥ و هتک حرمت بر شما حرام است تا اینکه به دیدار ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺗﺎﻥ بروید. این حدیث حجةالوداع است که در بخاری و مسلم روایت شده است.
وقتی خداوند متعال این همه ارزش و احترام را به صاحب علم هدیه میکند، کدام حس محقرانهای در انسان میتواند قوی شود تا عالمان را کوچک و علمشان را مضر بداند؟ غیر از تنگنظری و حسادت، آیا چیز دیگری وجود دارد که این حس را تقویت کند، علم یک عالم را انکار کند و دست به ترور شخصیت یک عالم بزند؟
آیا فکر میکنید ترور فقط از نوع فیزیکی است؟ آیا هرگز فکر کردهاید ترور علم و مهارت و تبحر یک عالم و انکار علمش، میتواند خطرناکتر از حذف فیزیکیاش باشد؟
حالا کمی با خودتان روراست باشید… آیا ممکن است شما کسی یا کسانی را به قتل برسانید و اصلا هم احساس گناه نکنید؟! آیا بردن آبروی کسی، مثل کشتناش نیست؟ و شاید هم بدتر… کشتن کسی، شاید با گذر زمان قابل تحمل شود؛ اما تجربه نشان داده است آثار منفی هتک حرمت و تخریب هویت افراد همیشه در زندگی آنان میماند و چهبسا اصلا قابل ترمیم نیست.
پس با آگاهی به این مهم و بهعنوان یک مسلمان، هرگز آبروی کسی را در خطر نیندازید، بالاخص اگر آن شخص یک عالم باشد که سالهای زیادی از عمرش را صرف تحصیل علم کرده و روش و منهج کتابالله و رسولالله را اتخاذ کرده است. بدون شک آبرو و عزت چنین شخصی، آبروی اسلام است.
شیخالاسلام مولانا عبدالحمید امام جمعه اهل سنت زاهدان در خطبههای نماز جمعه امروز (7 اردیبهشت…
شیخالاسلام مولانا عبدالحمید امروز (۳۱ فروردین ۱۴۰۳) در مراسم نماز جمعه زاهدان، خاورمیانه را «شاهرگ…
«پرهیز از اهانت به اماکن مقدس و شخصیتهای مورد احترام مردم»، «لزوم حفظ امنیت و…
ایران شنبهشب (۲۵ فروردين ۱۴۰۳) اهدافی در اسرائیل را با موشک و پهپاد مورد هدف…
گویی خدای متعال برای ازالهٔ همین شبهه، پس از ذکر فضایل و برخی از احکام…
شیخالاسلام مولانا عبدالحمید، امروز (24 فروردین 1403) در مراسم نماز جمعه زاهدان، در واکنش به…