گذار از پارادایم بی‌اعتمادی

شاید هنگامی که کسانی به جلسه‌ی پرسش و پاسخ رییس جمهور در سنندج با خبرنگاران و اصحاب رسانه نگاه می‌کردند و جواب رییس جمهور تدبیرگر و امیدساز را در پاسخ به جوان خبرنگار جویای نامی مبنی بر اینکه ما حتی در بین اهل‌سنت ، سفیر داریم را شنیدند، چند لحظه‌ای خشک‌شان زد … البته سوال خبرنگار ـ که با جایی هماهنگ‌شده یا نشده بود، بماند …ـ با کلمات نامناسبی ادا شد و روحانی هم بر خلاف خاتمی تنها به لبخند بسنده نکرد و ناراحتی صورتش را با کلمات دقیق چیده شده در ذهنش هماهنگ کرد و تند جواب داد؛ غافل از آن‌که داده‌هایی که مشاورانش به او داده‌اند چندان متقن و یا بهتر است بگوییم زیرکانه نبوده و هیاهوی بسیاری پیرامون این جواب پرزیدنت شکل گرفت، البته لفظ زیرکانه را از آن جهت در اینجا آوردم که فرایند سفیر شدن یک کُرد اهل‌سنت؛ قبل از سفر رییس جمهوری به کردستان در جریان بود، اما کاملاً عملیاتی نشده و افکار عمومی در آن مورد در جریان نبودند …

نکته‌ای که منتقدان و مخالفان روحانی شاید فکرش را هم نمی‌کردند این بود که روحانی بسیار عمل‌گراتر از آن است که از کنار این مسئله که می‌توانست به بحران مشروعیت دولت در منطقه تبدیل شود و تدبیریان متهم و متصف به دادن اطلاعات نادرست به مردمان منطقه – همچون دولت مهرورزان – شوند؛ به‌راحتی بگذرد؛ بنابراین به یونسی، یار غار همیشگی اقلیت‌های قومی و مذهبی در ایران – و یکی از مخالفان سفر روحانی در زمان فعلی به کردستان؛ به علت نبود پروژه و طرح‌های عمرانی و… – پناه برد و برنامه‌ی عملیاتی کردن سفارت یک کردِ اهل‌سنت را که قبلاً هم به صورتی کلی مطرح بود به‌طور ویژه آغازیدن گرفت و در فایل‌های دستور کار اختصاصی رییس جمهور قرار گرفت …

از نظر تئوری‌های روانشناسی خلاقیت؛ آدم‌های عمل‌گرا و خلاق معمولاً نظرشان جلب پروژه‌هایی می‌شود که به نظر دیگران ناممکن می‌نماید و به عبارتی تقریباً تخصصی تفکر “روانشناسانه‌ی واگرایی” دارند و شرط انصاف آن است که روحانی را یکی از واگراترین افراد سیاسی امروز از نظر روانشناختی و عملیاتی ایران بدانیم.

پروژه‌ی ورود کردهای اهل‌سنت و اعتماد به آنها و دادن پستی چون سفارت در ذهن افراد غیر خلاق و “هم‌گرا تفکر”، شاید به ناممکنی جوشیدن آب بر روی سطح زمین و در شرایط فیزیکی حاکم در 60 درجه بود، اما روحانی و تیمش با پیگری پروژه از صورت “شاید بشود” و تبدیل آن به “قطعاً می‌شود”، گامی بزرگ را در جهت زدودن غبار عدم اعتماد و نگاه امنیتی به کرد و کردستان برداشتند و با انتخاب دکتر صالح ادیبی به عنوان اولین سفیر کرد اهل‌سنت ایرانی و دادن کلید سفارتخانه‌ی ایران در ویتنام و کامبوج آغازگر دوران حذف بی‌اعتمادی و شروع پارادایم پسااعتماد به کردها و اهل‌سنت در آغازین طلوع‌های دوران پسا تحریم تدبیریان و امیدورزان باشد.

دکتر صالح ادیبی که دکترای زبان و ادبیات فارسی دارد و پیش از این ریاست بنیاد نخبگان استان کردستان را بر عهده داشت و قبل از این بحث سفارتش برای کشور استرالیا مطرح بود، سرِ آن دارد تا با ادغام حوزه‌ی لطیف ادبیات در حوزه‌ی سخت و طاقت‌فرسای سیاست و دیپلماسی نشان دهد که می‌تواند نماینده‌ای شایسته کرد و اهل‌سنت ایرانی در عرصه‌ی بین‌الملل برای نظام جمهوری اسلامی باشد.

این گام مهم و تاثیرگذار نشان از عزم جدی دولت برای رو کردنِ اعتمادآمیز به کردها و اهل‌سنت است و در اینجا خطاب به روحانی و تیمش عرض می‌کنم چهره‌هایی دیگر هم با صفاتِ بسیار متخصص و متعهد و خوش‌سابقه و ایثارگر در میان نیروها و فعالان و دانشگاهیان کرد و اهل‌سنت وجود دارد که استفاده از آنها در پست‌هایی همچون سفارت در کشورهای اسلامی اهل‌سنت، پرستیژ و اعتبار نظام و انقلاب را در سطح منطقه و جهان به طور قطع چندین برابر می‌کند.
و در پایان تاکید می‌کنم که اولین قدم در این راه میمون و مبارک بوده و باشد که ادامه‌ی این مسیر بیش از پیش هموار گردد و روبه‌راه شود. کردها و اهل‌سنت ایران همواره خود را ایرانی و افزون بر آن ایرانی‌ترینِ ایرانی‌ها خوانده و دانسته‌اند و تغییر پارادایم و جلوگیری از نفوذ افکار تندروانه مبنی بر عدم اطمینان به این بخش از ایران و ایرانی و گذار از گفتمان نگاه امنیتی به نگاه غیرامنیتی به مناطق کرد و اهل‌سنت، آفرین‌ها و حمایت‌ها و رأی‌ها را بار دیگر به سوی روحانی و تیمش پرتاب خواهد کرد و واپسین جمله اینکه؛ بر اساس تاملات و بررسی‌های آماری قابل اطمینان؛ کردستان 72 درصد رای به سبد تدبیریان ریخته است و اشارتی خردمندان را کافی است.