قبل از رسیدن رمضان همه در این اندیشه بودند که امسال رمضان شاید سخت بگذرد، اما اکنون که می نگریم از رمضان چیزی باقی نمانده و چه زود گذشت. این ماه پر خیر و برکت و ماه قرآن و نزول رحمتهای بی پایان الهی چقدر زود گذشت.
شاید مشغولیتها و برنامه های دیگر زندگی به ما اجازه ندادند تا وجود این مهمان عزیز را زیاد احساس کنیم و لحظه ای خوشی را در یاد الله بسر ببریم و به همین علت زود گذشت و ما بی خبر و بی بهره و غافل ماندیم.
در گذشته های نه چندان دور قدر این مهمان خدایی را مردم بیشتر می دانستند و آمدنش را فرج و گشایش و خیر و برکت دنیا و آخرت می شمردند، لحظه لحظه اش را ارج می نهادند و به سوی ذکر و دعا و تلاوت قرآن و صدقات و خیرات می شتافتند.
در گذشته با آمدن رمضان روح معنویت و خداطلبی درهمه مردم دمیده می شد و همه در شور و اشتیاق فرا رسیدن این ماه میمون و مبارک تحول و انقلابی معنوی در درون خود احساس کرده، برنامه های زندگی را به سوی اعمال و عبادات متمرکز می کردند. آمدنش را به فال نیک می گرفتند، خواسته های نفسانی و خواهشات را مهار و کنترل می کردند.
در گذشته ماه رمضان در نزد همه مردم از احترام خاصی برخوردار بود. همه مردم روزه می گرفتند، نه تنها از خوردن و نوشیدن بلکه از غیبت و تهمت و کارهای ناجایز و ناروا نیز روزه بودند و مرتکب چنین اعمال ناجایزی نمی شدند تا مبادا به روزۀ شان آسیبی برسد. اگر کسی عذری داشت و نمی توانست روزه بگیرد در منظر عام و پیش مردم چیزی نمی خورد و به پاس احترام ماه روزه چنین می کرد.
شبها را با نماز و گریه و تلاوت و مناجات یا حداقل با خواب و به دور از هر گونه مشغولیت غافل کننده ای سپری می کردند و کودکان نیز سعیشان بر این بود که همراه خانواده روزه بگیرند و از این عملکردشان احساس لذت می کردند. زنها نیز در این ماه از غیبت کردن و نشستن در مجالس بیهوده پرهیز می کردند و بیشتر با خود و عبادت خود مشغول بودند.
این چنین بود که رمضان در گذشته دیرپاتر و محسوس تر بود و مردم از عطر دل آویز معنویت در این ماه بهره افزون تری می بردند و قلب و جانشان را از زنگاه گناه و معصیت صیقل می دادند و بدین گونه عیدشان عید واقعی و شادمانی شان به مراتب بیشتر و بهتر و ماندگارتر بود.
اما امروزه آن گونه نیست و رمضان در کشاکش مصروفیتها و دلمشغولیهای دنیوی چون برق می گذرد و اندک اند انسانهای خداجویی که بتوانند از آن به نحو احسن بهره ببرند.
امروزه با تاسف فراوان بسیاری از مردم با بهانه ها و عذرهای واقعی و غیرواقعی از روزه گرفتن امتناع می کنند و از خیر و معنویت این ماه خدایی محروم می مانند و زجرآورتر این که از خوردن و نوشیدن در نزد همگان امتناع نمی کنند.
امروزه در بسیاری از منازل مسلمانان از رمضان خبری نیست و بر اثر غفلت و راحت طلبی روزه نمی گیرند، در حالی که روزه درمان بسیاری از دردهای بی درمان و بیماری های لاعلاج است و سیستم ایمنی بدن برای یازده ماه دیگر با روزه رمضان تنظیم می گردد.
امروزه با ورود تلویزیون و ماهواره و کامپوتر در منازل شبهای رمضان که باید با ذکر و عبادت و تلاوت سپری می شدند با تماشای فیلمهای مسخره و بی محتوا و سریالها می گذرند و وقتی برای عبادت و اطاعت باقی نمی ماند، زیرا حجم برنامه های تلویزیون و ماهواره در شبهای رمضان افزونتر گشته بسیاری از اوقات گرانبهای مسلمانان در تماشای این برنامه ها از بین می رود و کسی متوجه هم نیست.
امروزه در شبهای مبارک و پر فیض رمضان بسیاری از جوانان در استادیومهای ورزشی به سر برده یا به بازی و ورزش مشغول اند یا تماشاگر هستند و بدین گونه در جامهای رمضان از خیرات و برکات رمضان محروم خواهند شد.
امروزه در رمضان در مجالس مختلف بازار غیبت کردن و ایراد گرفتن و … باز است و مانند گذشته نیست که مردم به پاس احترام رمضان اصول شرعی را بسیار رعایت می کردند، بلکه امروزه برای بسیاری از مردم این ماه با ماههای دیگر هیچ فرقی ندارد و در این ماه مبارک نیز هیچ گونه تغییر و تحولی در آنها مشاهده نمی گردد.
شاید به خاطر همین ناقدریها و ناسپاسیها است که امروزه رمضان زود می گذرد و بسیاری از مردم نمی توانند از آن به خوبی بهره ببرند.
باید متوجه باشیم که رمضان مهمانی بسیار عزیز است، باید آن را با طاعات و عبادات و دوری از غفلت و گناه گرامی بداریم.
رمضاه، ماه رحمت است و باید عملکردی داشته باشیم که این رحمت ما را فرا گیرد و از آن محروم نباشیم.
رمضان ماه مغفرت است و باید با زحمت و تلاش و دعا و راز و نیاز از خداوند عزوجل مغفرت بخواهیم و گردن را از آتش جهنم رها گردانیم.