مدیر مدرسه صدیقیه کویته پاکستان در دارالعلوم زاهدان

این روش جهد قرن اول است. این حرکتی نو یا جماعتی جدید نیست، بلکه مقصد این است که امت بر مقصد خویش حرکت کند.
شما می دانید که پیامبر اسلام، آخرین نبی و رحمتی برای عالمیان است و بعد از ایشان نبی دیگری نمی آید و این مسئولیت بر عهده امت است که کار پیامبران را انجام دهند. این را نیز می دانید که طبقه برتر امت، علما هستند؛« العلماء ورثة الأنبیاء، لأن العلماء لم یورّثوا دیناراً و لا درهماً و إنّما ورّثوا العلم». لذا اگر علما این کار را سرپرستی نمایند، این کار باعث هدایت امت می شود، ولی اگر علما این کار را رها کنند و سرپرستی به دست عوام بیفتد، در این صورت به قول مولانا الیاس؛ فتنه هایی که در طول سالهای متمادی اتفاق می افتد، در طول چند هفته اتفاق خواهد افتاد.
جهد پیامبر اسلام و دیگر پیامبران در میان بی طلبها بوده است، و طلب کنندگان همانهایی هستند که برای درس گرفتن، نزد علما می آیند. وقتی این کار شروع شود در میان بی طلبها، طلب ایجاد می شود. لذا باید بی طلبها بیشتر مورد توجه قرار گیرند که در غیر این صورت طالبان دین کم می شوند و در نتیجه یهود و نصاری و دیگر دشمنان اسلام آنها را به طرف خود و فرهنگ خودشان جذب می کنند، فرزندان مسلمانان نیز در دانشگاهای غربی- اروپایی و آمریکایی- حضور پیدا می کنند و مطابق تفکر و ایده آنان تربیت می شوند و در مقابل علما و احکام دینی به مخالفت برمی خیزند.  چنانکه مشاهده می کنیم امروزه در مقابل ما کفار نیستند بلکه بیش از همه فرزندان خود اسلام که در مکتب غربیان تربیت یافته اند، در مقام مقابله با اسلام برخواسته اند.
وجود چنین موقعیتها و مشکلاتی در جهان اسلام، ایجاب می کرد که دعوتی صورت بگیرد که بی طلبان  را جذب نماید، لذا در دنیا به این حرکت پرداختند. پس علما باید به این حرکت توجه خاص داشته باشند.
الحمدلله به فضل الهی و برکت حرکت دعوت، لباس اسلامی که در دنیا نوعی عار و ننگ محسوب می شد، عادی شد؛ طبق گزارش یکی از دوستان، درانگلستان اثر دعوت به وضوح مشاهده می شود و در این کشور در اکثر مناطق حافظ قرآن است، و لباس اسلامی به وفور در آنجا مشاهده می شود. در آفریقای جنوبی مساجدی زیبا و مدارس بسیار بزرگی به چشم می خورد که همه اینها از اثرات دعوت و تبلیغ می باشد.
نکته دیگری که از اثرات دعوت  تبلیغ می توان به آن اشاره نمود این است که؛ هیچ کس گمان نمی کرد که یک زن، زمانی بتواند عالم شده و دعوت بدهد اما به برکت دعوت و تبلیغ این برنامه نیز عملی شد. مولانا الیاس می فرماید: ما با مفتیان و علما تماس گرفتیم و آنان با شرایط خاصی اجازه شروع این کار را دادند و بعد از آن مدارسی برای تعلیم خواهران در نظر گرفته شد.
لذا به هیچ وجه جای ناامیدی نیست و امروز هم می توان امت را به سوی خیر متوجه ساخت، البته باز هم تاکید می کنم که سرپرستی علما شدیداً مورد نیاز می باشد.