ياد رفتگان

به ياد سيد نفيس‌شاه حسيني
حضرت سيدنفيس‌شاه حسيني يكي از عارفان و مرشدان معاصر مسلمان در كشور پاكستان، 28 محرم‌الحرام 1429هـ.ق. مصادف با ششم فوريه 2008 در شهر لاهور درگذشت.

به ياد سيد نفيس‌شاه حسيني
حضرت سيدنفيس‌شاه حسيني يكي از عارفان و مرشدان معاصر مسلمان در كشور پاكستان، 28 محرم‌الحرام 1429هـ.ق. مصادف با ششم فوريه 2008 در شهر لاهور درگذشت.
مولانا انور حسين زيدي معروف به سيدنفيس شاه در سال 1933 در شهر سيالكوت به دنيا آمد. وي از تبار سادات و از سلالة پاك حضرت زيد بن علي زين‌العابدين رضي‌الله‌عنه بود و به همين علت خود را زيدي و حسيني مي‌خواند. محبت فوق‌العاده‌اي با حضرت رسول صلي‌الله ‌عليه و آله و سلم داشت به گونه‌اي كه عشق آن‌حضرت با روح و روان ايشان عجيين گشته بود.
سيدنفيس‌شاه از محضر عارف فرهيخته و فرهمند مولانا شاه عبدالقادر رائي‌پوري درس انسان‌سازي و عشق و محبت آموخته بود و در تربيب شاگردان و ارادتمندان و راهنمايي آنان به سوي حق و حقيقت و اصلاح و خودسازي‌شان همواره در تلاش بود. اين عارف فرزانه و عالم نستوه با علم و علما رابطه‌‌‌‌‌اي مستحكم و تاثيرگذار برقرار كرده بود، در نويسندگي قلمي توانا داشت و در راستاي جمع‌آوري و تحقيق مخطوطه‌هاي سادات فعاليت‌هاي زيادي انجام داد. از قريحة توانايي در شعر برخوردار بود و ديوان شعرش كه بيشتر مشتمل بر اشعاري در وصف رسول‌الله صلي‌الله ‌عليه و آله و سلم است به چاپ رسيده است.
ايشان در زمينه خط و خوشنويسي يكي از خطاطان و خويشنويسان طراز اول شبه قارة هند و كشور پاكستان بود و شاگردان بي‌شماري را در اين زمينه تربيت كرد. قرآن عظيم با خط زيباي ايشان در پاكستان چاپ شده است. خداوند روح بلند ايشان را  غريق رحمت خود بگرداند. «اللهم اغفر له و ارحمه و عافه و أكرم نزله و وسع مدخله و أبدله داراً خيراً من داره و أهلاً خيراً من أهله اللهم لاتفتنا بعده و لاتحرمنا أجره».

درگذشت حاجي آخوند نوري‌زاد امام‌جمعة گنبدكاووس 
عالم برجسته و امام‌جمعة شهرستان گنبد، حاجي آخوند نوري‌زاد به علت عارضة قلبي دارفاني را وداع گفت.
مراسم تشيع جنازة ايشان روز جمعه دوم فروردين سال 1387  بعد از نماز جمعه در مصلاي بزرگ اهل‌سنت گنبد برگزار شد. در اين مراسم مسئولين شهري و استاني نيز حضور داشتند.
ايشان از علما و شخصيت‌هاي برجستة اهل‌سنت تركمن‌صحرا بودند و بيش از هشتاد سال سن داشتند كه حدود شصت سال از عمر مباركشان را در عرصة فعاليت‌هاي ديني و فرهنگي گذرانده بودند.
دست‌اندركاران مجلة نداي اسلام درگذشت اين عالم رباني را به عموم مسلمانان ايران و بالأخص جامعة اهل‌سنت، مردم مؤمن تركمن صحرا و خانوادة گرامي ايشان تسليت مي‌گويند و براي آن فقيد سعيد رفع درجات و غفران الهي مسئلت دارند.
«اللهم اغفر له و ارحمه و عافه و أكرم نزله و وسع مدخله و أبدله داراً خيراً من داره و أهلاً خيراً من أهله اللهم لاتفتنا بعده و لاتحرمنا اجره».

در گذشت پروفسور خشنودي استاد برجستة مهندس شيمي كشور
پرفسور محمد خشنودي، استاد «مهندسي شيمي» دانشگاه سيستان و بلوچستان و عضو هيأت مديرة انجمن مهندسي شيمي ايران، روز سه‌شنبه 9 بهمن‌ماه 1386‌،‌ بر اثر سكته در مجموعة مس سرچشمة كرمان درگذشت.
آن مرحوم در سال 1327 در خانواده‌اي اهل‌سنت در بندرعباس به دنيا آمد، تحصيلات خود را در رشته‌ي مهندسي گاز در دانشكده‌ي نفت آبادان و دورة فوق ليسانس را در رشتة مهندسي شيمي (ايمني صنعتي) و دورة دكترا را در امپريال كالج انگلستان گذرانده بود و علاوه بر فعاليت‌هاي آموزشي، پژوهشي و عضويت در چندين انجمن علمي و هيأت مديرة انجمن‌هاي علمي مهندسي شيمي و احتراق، عضو هيأت تحريريه‌ي چندين نشريه‌ي علمي و تخصصي كشور نيز بود.
ايشان پس از اتمام تحصيلات خود از سال 1357، فعاليت علمي و آموزش خود را در دانشگاه سيستان و بلوچستان، يكي از دورافتاده‌ترين و محروم‌ترين مناطق كشور آغاز و حدود 30 سال در اين دانشگاه خدمت ‌كرد.
پروفسور خشنودي سابقة تدريس در دانشگاههاي صنعتي شريف، صنعت نفت (مشاور آموزشي)، دانشگاه توكيوي ژاپن، تكنولوژي مالزي، دانشگاه شهيد باهنر كرمان و تربيت معلم زاهدان را نيز در كارنامة خود داشت. ايشان علاوه بر اجراي چندين طرح پژوهشي در دانشگاههاي داخلي و خارجي، مؤلف و مترجم 11 عنوان كتاب علمي (به صورت انفرادي و مشترك) و 9 برنامة درسي، 74 عنوان مقالة علمي، راهنماي بيش از 30 پايان‌نامة كارشناسي ارشد و پنج پايان‌نامة دكترا بود و در سال 1378 جايزه و لوح تقدير استاد نمونه دانشگاه‌هاي كشور را نيز كسب كرد. وي همچنين برندة چندين جايزه و بورس تحصيلي از دانشگاه‌هاي و مراكز علمي داخلي و خارجي بود.
مراسم تشييع پيكر آن مرحوم در ميان خيل انبوه دوستداران و آشنايان ايشان با حضور جمع كثيري از اساتيد حوزه و دانشگاه، دانشجويان و طلاب، معتمدين و مردم شريف استان هرمزگان و استانهاي همجوار در بندرعباس برگزار و در قبرستان كلاتو بندرعباس به خاك سپرده شد.
دست‌اندركاران مجلة نداي اسلام به نوبة خود فقدان اين شخصيت برجسته را به‌ خانوادة گرامي و بازماندگان آن مرحوم، جامعة اهل‌سنت ايران، مردم بزرگوار استان هرمزگان و جامعة علمي كشور تسليت گفته و از خداوند رحمان براي ايشان بهشت برين، رفع درجات و غفران الهي مسئلت دارند.
«اللهم اغفر له و ارحمه و عافه و أكرم نزله و وسع مدخله و أبدله داراً خيراً من داره و أهلاً خيراً من أهله».

رحلت ملا محمود رحمه‌الله
ملا محمود فرزند گرامي ملا دلوش يكي از دعوتگران و صلحاي منطقة دشتياري چابهار در هفتم محرم‌الحرام 1429هـ.ق. مصادف با 26 ديماه 1386 هـ.ش. دارفاني را وداع گفت. او كسي بود كه براي اولين بار در منطقة دشتياري چابهار صداي توحيد را بلند كرد و عليه بدعتها، خرافات و رسوم ناجائز در مراسم عروسي و سوگواري، سخن گفت، و براي اصلاح و پاكسازي منطقه از منكرات عملاً اقدام كرد، و در اين خصوص از سرزنش و ملامت كسي باك نداشت. همچنين او اولين فردي بود كه براي نخستين بار مردم منطقه را با نام و كار دعوت و تبليغ آشنا كرد، به روستاها مي‌رفت و عملاً نماز را به مردم تعليم مي‌داد و به تصحيح عقيده و نماز تاكيد مي‌نمود.
شايان ذكر است كه در زمان ايشان در چابهار و روستاهاي اطراف هيچ‌گونه مدرسه و مكتب مستقلي براي فراگيري علوم ديني وجود نداشت. حاج ملا محمود نخستين كسي بود كه مدرسه‌اي به نام احسن‌المدارس در بخش نگور تاسيس كرد و سپس به دلايلي مدرسه را به روستاي سماچ واقع در 10 كيلومتري نگور منتقل كرد.
فقدان اين بندة صالح و دعوتگر موفق را به بازماندگان و محافل ديني و عموم مردم منطقه تسليت مي‌گوييم و دعا مي‌كنيم خداوند روح ايشان را در جوار رحمت‌هايش مورد لطف قرار دهد.
اللهم اغفر له و ارحمه و عافه و أكرم نزله و وسع مدخله و أبدله داراً خيراً من داره و أهلاً خيراً من أهله اللهم لاتفتنا بعده و لاتحرمنا اجره.

 

زاهدي در مهراب نور و هدايت
يكشنبه 29 ربيع‌الاول 1429هـ.ق. مصادف با 18 فروردين 1387 هـ.ش. مولانا عبدالرحيم حسين‌زهي فرزند حاج ملا موسي عالمي وارسته و باتقوا در سراوان چشم از جهان فروبست.
ايشان در سال 1308 هـ.ش. در خانواده‌اي متدين و اهل فضل در سراوان به دنيا آمد. تحصيلات مقدماتي علوم ديني را نزد پدر بزرگوارش كه خود از اهل فضل و علم بود و در فقه، ميراث و قضاوت تبحر خاصي داشت، فرا گرفت و براي ادامه تحصيل رهسپار كشور پاكستان شد و در مدرسه حماديه پنوعاقل سند و مدرسه دارالهداي تيدي خيرپور مشغول تحصيل شد و از محضر بزرگاني همچون مولانا عبدالهادي، مولانا قطب‌الدين، مولانا غلام‌قادر، مولانا عزيزاحمد و … كسب فيض نمود. در زمينة تفسير قرآن از مفسر مشهور قرآن مولانا عبدالغني جاجروي رحمه‌الله بهره برد و سرانجام در سال 1380هـ.ق. از مدرسة دارالهداي تيدي فارغ‌التحصيل گرديد.
مولانا حسين‌زهي در بازگشت، در مدرسة‌ مجمع‌العلوم سرجو سراوان كه توسط علامه مولانا شهداد سراواني (مسكانزهي) تأسيس شده بود به تدريس پرداخت و طلابي زيادي از ايشان بهره بردند. مدتي به استخدام آموزش و پرورش درآمده و به آموزش فرزندان مسلمان در كسوت معلمي پرداخت. ساليان متمادي بعد از نماز فجر براي عموم مردم به ترجمه و تفسير قرآن مي‌‌پرداخت. وي از صفات حسنه و برجسته زيادي برخوردار بود و براي اصلاح مردم تلاش زيادي مي‌كرد. به خويشاوندان عملاً صله‌رحمي و عيادت بيماران را مي‌آموخت. به اصلاح جوانان علاقه وافري داشت. براي همه چون پدر بود. غيبت‌گويي و لغويات را دوست نداشت و هميشه از آن منع مي‌فرمود. در محضر وي كسي جرأت نداشت كه از كسي غيبت و يا بدگويي نمايد. تواضع، قناعت، زهد، دوري از مظاهر دنيوي از صفات بارز ديگر وي بود. كم سخن مي‌گفت و بيشتر اوقات را در خاموشي بسر مي‌برد و حقا كه مصداق حديث «من كان يؤمن بالله و اليوم الآخر فليقل خيراً أو ليصمت» و مصداق حديث «كن في الدنيا كأنك غريب أو عابر سبيل» بود. حقگو و دور از مداهنت و چاپلوسي دوستدار همه بود و با همه محبت مي‌كرد و به  علما و طلاب بي‌نهايت احترام مي‌گذاشت.
اللهم اغفر له و ارحمه و عافه و أكرم نزله و وسع مدخله و أبدله داراً خيراً من داره و أهلاً خيراً من أهله اللهم لاتفتنا بعده و لاتحرمنا اجره.

خاموشي يك چراغ ديگر
به ياد مولانا انظرشاه كشميري "رحمه‌الله"

در وصف شبه‌قارة هند مشهور است كه اين ديار پس از سرزمين عراق، مصر، شام و حجاز خاستگاه بيشترين عالمان در امت اسلامي بوده است كه از مراتب بالاي علمي و معنوي برخوردار بوده و سده‌ها نسل اندر نسل به خدمت و تبليغ و تعليم دين پرداخته‌اند. يكي از شهسواران اين قافلة جليل‌القدر در يكي دو قرن اخير علامه انورشاه كشميري "رحمه‌الله" [1292ـ 1352هـ.ق.] است كه در برخورداري از مواهبي همچون هوش و حافظه، دقت و وسعت‌نظر، مطالعه و تحقيق، تسلط بر علوم قرآن و حديث، اشراف بر فقه مذاهب اسلامي و ارائة ديدگاههاي تحقيقي ـ تطبيقي و … نه تنها سرآمد معاصران بوده، بلكه به تعبير برخي از صاحب‌نظران شبه‌قاره، مردي جامانده از قافلة اسلاف قرون نخستين بوده است. تفصيل اين سخن بماند براي وقت دگر؛ اما آنچه در اين مجال قابل ذكر است وفات مولانا انظرشاه كشميري فرزند علامه انورشاه كشميري "رحمه‌الله" است كه 19 ربيع‌الثاني 1429هـ.ق./ 26 آوريل 2008م. (7 ارديبهشت 1387) در بيمارستاني در دهلي دار فاني را وداع گفت.
علامه انورشاه كشميري سه فرزند پسر داشت كه مولانا انظرشاه آخرين آنها و متولد 14 شعبان 1347هـ.ق./1927م. بود. وي هفت ساله بود كه پدر علامه‌اش به ديار باقي شتافت.
مولانا انظرشاه در دوران تحصيل شخصيتي ممتاز داشت و از نبوغ ويژه‌اي برخوردار بود. قبل از تقسيم شبه‌قاره، در دانشگاه پنجاب به تحصيل پرداخت و با كسب درجة اديب فاضل و سپس فاضل عربي با نمره‌هاي ممتاز چند مرحلة تحصيلي را پشت سر گذاشت. پس از آن در دارالعلوم ديوبند به تحصيل ادامه داد و در سال 1953م. پس از پايان دورة حديث فارغ‌التحصيل گرديد. از اساتيد ايشان در دارالعلوم ديوبند مي‌توان از شيخ‌الادب مولانا اعزازعلي، مولانا محمدابراهيم بلياوي، مولانا ظهوراحمد ديوبندي و مولانا سيد حسن ديوبندي نام برد.
مولانا انظرشاه از سال 1954 تا 1952م. مدت 28 سال به كار تدريس در دارالعلوم ديوبند پرداخت. پس از آن با تقسيم دارالعلوم ديوبند به دو مؤسسه و تأسيس "دارالعلوم (وقف)" ايشان به "دارالعلوم (وقف)" رفت و به عنوان رئيس هيئت علمي و شيخ‌الحديث "دارالعلوم (وقف)" تا لحظه وفات به خدمات علمي و ديني پرداخت. ايشان ضمن برخورداري از مقام شامخ علمي، عارف و عابد برجسته‌اي بودند و از محضر عالمان و عارفان بزرگي همچون شيخ‌الاسلام مولانا حسين‌احمد مدني، مولانا عبدالقادر رائي‌پوري، مولانا قاري محمد‌طيب قاسمي و شخصيت‌هاي ديگر، بهره وافري نصيب خود كردند.
مولانا انظرشاه سخنور و نويسنده‌اي توانا بود. از آثار ايشان بيش از ده اثر در زمينه‌هاي ديني، علمي، تاريخي و ادبي به چاپ رسيده است؛ از جمله زندگي‌نامه پدر علامه‌اش به نام «حيات انور» و زندگينامة خودنوشتش به نام «لؤلؤي لاله».
از ايشان يك پسر و شش دختر به يادگار مانده است. پسرش مولانا احمد حضرشاه فارغ‌التحصيل دارالعلوم ديوبند است و از سال 1981م. در "دارالعلوم (وقف)" به تدريس تفسير و حديث اشتغال دارد و در ضمن نايب معاون آموزشي است.
مولانا انظرشاه در يك سال و نيم آخر عمرش از بيماريهاي متعددي رنج مي‌برد؛ چنانكه در شش ماه آخر قادر به انجام فعاليتهاي تدريسي نبود.
ايشان ارادتمندان بسياري در دنيا داشتند و در فرصت‌هاي متعدد به اروپا، افريقا، سرزمين حجاز و كشورهاي ديگر اسلامي سفر مي‌كردند. در شهريور 1385 قرار بود ايشان جهت شركت در پانزدهمين همايش فارغ‌التحصيلي طلاب دارالعلوم زاهدان سفري به ايران داشته باشند كه اين سفر بنابر كسالت‌هاي ايشان انجام نشد و سرانجام رئيس دارالعلوم ديوبند مولانا محمدسالم قاسمي "حفظه‌الله" در اين همايش حضور يافتند.
وفات مولانا انظرشاه كشميري صبح روز شنبه 7 ارديبهشت 1387هـ.ش./ 26 آوريل 2008م. در سن 82 سالگي اتفاق افتاد. در تشييع پيكر اين عالم برجسته بيش از 50 هزار نفر شركت كردند. نماز جنازة ايشان به امامت مولانا محمدسالم قاسمي، رئيس دارالعلوم ديوبند، برگزار گرديد و سپس پيكر ايشان در قبرستان تاريخي دارالعلوم ديوبند جنب آرامگاه پدر گراميش علامه انورشاه كشميري "رحمه‌الله" به خاك سپرده شد.
درگذشت اين شخصيت فرزانه و عالم رباني ضايعه‌اي بزرگ براي امت اسلامي است. «اللهم اغفر له و ارحمه و عافه و أكرم نزله و وسع مدخله و أبدله داراً خيراً من داره و أهلاً خيراً من أهله اللهم لاتفتنا بعده و لاتحرمنا أجره».