سخني با نمايندگان ملت

انتخابات هشتمین دوره مجلس شورای اسلامی را در حالی پشت سر گذاشتیم كه بخش قابل ملاحظه‌ای از مردم، شخصیت‌های برجسته و گروههای سیاسی از ناحیه ردصلاحیت برخی از داوطلبان شاخص، شناخته‌شده و توانمند ناراحت و نگران بودند، اما نظر به شرایط حساس كشور در سطوح ملی و بین‌المللی، در انتخابات شركت كردند و ضمن ادای دین‌شان به انقلاب و نظام، مسئولیت مسئولین و نمایندگان منتخب را سنگین‌تر نمودند.

 ——————————————

سردبیر

انتخابات هشتمین دوره مجلس شورای اسلامی را در حالی پشت سر گذاشتیم كه بخش قابل ملاحظه‌ای از مردم، شخصیت‌های برجسته و گروههای سیاسی از ناحیه ردصلاحیت برخی از داوطلبان شاخص، شناخته‌شده و توانمند ناراحت و نگران بودند، اما نظر به شرایط حساس كشور در سطوح ملی و بین‌المللی، در انتخابات شركت كردند و ضمن ادای دین‌شان به انقلاب و نظام، مسئولیت مسئولین و نمایندگان منتخب را سنگین‌تر نمودند.
در شهرها و مناطق سنی‌نشین نیز مشاركت مطلوب بود؛ چنانكه جامعه اهل‌سنت ایران همواره با مشاركت پرشور خود در صحنه انتخابات نشان داده است كه خواهان سربلندی ایران اسلامی، استقلال و عزت ملی، حاكمیت قانون، رفع تبعیض‌ها و تداوم مردم‌سالاری دینی (نه مذهبی)، مشاركت در مدیریت ملی و منطقه‌ای و آبادانی و پیشرفت این مرزوبوم است.
اكنون مردم این بار سنگین را بر دوش نمایندگان گذاشته‌اند و حق دارند بنگرند آنان در خانه ملت چگونه عمل خواهند كرد، و بدون شك خدای مردم ناظر بر اعمال همه است: «قل اعملوا فسیری الله عملكم و رسوله و المؤمنون»[توبه: 105]؛ بگو عمل كنید كه خداوند عمل شما را خواهد دید و (همچنین) رسول او و مؤمنان (خواهند دید). «ان الله یعلم غیب السموات و الارض و الله بصیر بما تعملون»[حجرات: 18]؛ خداوند رازها و نهانیهای آسمانها و زمین را می‌داند و او می‌بیند آنچه را كه شما انجام می‌دهید.
فرصت نمایندگان دوره هفتم مجلس شورای اسلامی با تمام نقاط ضعف و قوت این دوره، پایان یافته است. آنان باید از خود بپرسند كه تا چه حد به قسمی كه در نخستین جلسه مجلس، به آن سوگند یاد كرده و آن را امضا كردند، وفادار ماندند و از عهده عمل بر آن برآمدند؟! اگر توانستند در ادای رسالتی كه مردم بر دوش آنها گذاشتند، امانت و تقوی را رعایت نمایند و به استقلال و اعتلای كشور و حفظ حقوق ملت و خدمت به مردم پای‌بند باشند و در تمام گفته‌ها، نوشته‌ها و اظهارنظرها، استقلال كشور و آزادی مردم و تأمین مصالح آنها را مدنظر داشته باشند، قطعاً مستحق پاداش و سپاسگزاری‌اند، و چنانچه دچار تقصیر و بی‌توجهی به مفاد آن پیمان محكم شده‌اند، باید خود را برای پاسخگویی در بارگاه الهی آماده كنند، و البته قضاوت مردم و تاریخ جای خود را دارد.
در اینجا روی سخن ما با نمایندگان دوره جدید و مجلس هشتم است. آنان نیز چنین قسمی را بر زبان می‌آورند و باید به آن پایبند بمانند. از تجارب گذشتگان درس بیاموزند. اشتباهات پیشینیان را تكرار نكنند و بدانند كه این فرصت چهارساله زودگذر است و آنها با امتحانی سخت در حق خود، و سرنوشت‌ساز برای یك ملت، مواجه‌اند. آنچه مهم است، همانا احساس مسئولیت و خوف خدا و رعایت تقوی و پایبندی به قسم نمایندگی و عهدی است كه با ملت بسته‌اند.
كسی می‌تواند در این عرصه پیروز و موفق باشد كه جداً باور داشته باشد كه او در پیشگاه الهی مسئول است و مورد بازخواست قرار خواهد گرفت. همچنین یقین داشته باشد كه عزت و ذلت فقط در دست الله است.
آنچه اولویت دارد خدمت به اسلام و كشور اسلامی و احقاق حق و تلاش در اجرای عدالت و رفع تبعیض‌ها و عمل به وعده‌های جایز و مشروع و قانونی در دوران انتخابات است. قطعاً كمترین كوتاهی و اعمال تبعیض، گناهی نابخشودنی و موجب خسران در دنیا و آخرت است.
نمایندگان مجلس در واقع امین تمام مردم ایران و مدافع حقوق همه آنها هستند. بزرگترین آفت برای یك نماینده شاید این باشد كه از بدو ورود به مجلس، به جای خدمت به عموم شهروندان ایرانی (با هر گرایش، سلیقه، دین، مذهب و قومیتی)، به فكر خدمت به خود و اطرافیان و همفكرانش باشد، یا به حفظ كرسی نمایندگی در دوره‌های بعد به هر قیمت ممكن فكر كند، یا به جبران هزینه‌های دوران تبلیغات انتخاباتی بیندیشد و به زدوبندهای سیاسی و اقتصادی بپردازد و از رسالت سنگین دفاع از حقوق مردم و پیگیری مشكلات‌شان در عرصه‌های مختلف و نظارت بر اجرای قانون شانه خالی كند.
پیامبر اسلام در حدیثی فرموده است: «ان المقسطین عند الله علی منابر من نور؛ الذین یعدلون فی حكمهم و أهلیهم و ما ولّوا» [صحیح مسلم]؛ جایگاه عدالت‌پیشگان و عدل‌گستران در نزد الله تعالی بر منبرهایی از نور است؛ اینان كسانی‌اند كه در قضاوت خود و در حق اهل و خویشاوندان خود و در مسئولیتی كه به آنان سپرده شده است به عدالت رفتار می‌كنند. 
بدیهی است كه برای نمایندگان، استعانت از الله تعالی و ارتباط با مردم و مشاورت با اقشار مختلف و نظرخواهی از آنان و استفاده از تجربه گذشتگان و مطالعه سیره و سلوك اخلاقی و سیاسی پیامبر اسلام، خلفای راشدین، پیشوایان دین و فرمانروایان عادل و راست‌كردار از كلیدهای اساسی موفقیت در چنین مسئولیت خطیری می‌باشد.
ناگفته نماند كه در این خصوص موكلین و مردم نیز وظیفه‌ای دارند و آن اینكه به جای تنها گذاشتن نمایندگان و اعتراض به آنان، مشكلات را مرتباً به آنان گزارش كنند، انتظارات‌ را مطرح نمایند و برای آنان دعای خیر و موفقیت نمایند؛ سپس در صورت كوتاهی از انتقاد ناصحانه و تذكر خیرخواهانه دریغ نورزند.
اما در مورد مطالبات و انتظارات شهروندان ایرانی اهل‌سنت (متشكل از قومیت‌های فارس، كرد، بلوچ، تركمن، ترك، تالشی و عرب) از نمایندگان مجلس و قوه مقننه، لازم به ذكر است كه آنها مطالبات و انتظارات جداگانه و نابه‌جایی ندارند، بلكه خواستار تلاش برای رفع تبعیض‌ها و احیا و اجرای كامل بخش‌ها و اصولی از قانون اساسی هستند كه در حق این بخش از شهروندان ایرانی عادلانه لحاظ و اجرا نشده‌اند.
در اصل دوازدهم قانون اساسی پس از ذكر این مطلب كه «دین رسمی ایران اسلام و مذهب جعفری اثنی‌عشری است»، آمده است: «و مذاهب دیگر اسلامی اعم از حنفی، شافعی، مالكی، حنبلی و زیدی دارای احترام كامل می‌باشند و پیروان این مذاهب در انجام مراسم مذهبی، طبق فقه خودشان آزادند و در تعلیم و تربیت دینی و احوال شخصیه (ازدواج، طلاق، ارث و وصیت) و دعاوی مربوط به آن در دادگاه‌ها رسمیت دارند و در هر منطقه‌ای كه پیروان هر یك از این مذاهب اكثریت داشته باشند، مقررات محلی در حدود اختیارات شوراها بر طبق آن مذهب خواهد بود، با حفظ حقوق پیروان سایر مذاهب.» حال با گذشت سه دهه از پیروزی انقلاب اسلامی، می‌طلبد كه تحقیق و تفحصی جدی و كارشناسانه توسط قوه مقننه و نمایندگان ملت انجام گیرد، تا میزان اجرایی شدن این اصل مهم، كه یكی از بهترین معیارها برای تحقق مردمسالاری دینی و موفقیت در پیشبرد آرمان «اتحاد ملی و انسجام اسلامی» است، روشن گردد، و به تبع آن راهكارها و دستورالعمل‌هایی برای اجرای هر چه بهتر آن تصویب و به مدیران اجرایی ابلاغ گردد.
باری، آنچه كه واقعیت است و بسیاری از شخصیت‌های برجسته و واقع‌بین به آن اعتراف دارند، این است كه در طول این سالها جامعه اهل‌سنت ایران در عرصه‌های مختلف بیش از دیگران در معرض یكسری بی‌مهری‌ها و تبعیضات قرار گرفته است. بدیهی است كه از انكار و توجیه تبعیضات و یا خدای ناكرده سركوب و نفی مطالبات بحق و قانونی، نه خداوند راضی می‌شود و نه مشكلی حل می‌گردد. جامعه اهل‌سنت ایران با جمعیتی نزدیك به یك‌چهارم جمعیت كل كشور، جزء لاینفك ملت ایران‌ است و برای نظام جمهوری اسلامی فرصت است نه تهدید. لذا هرگونه توجه و اهتمام به حقوق آنان مایه خرسندی پروردگار و آبرومندی نظام و مسئولین در عرصه داخلی و خارجی، سبب وحدت حقیقی و احیای اخوت اسلامی و مایه تثبیت و استحكام پایه‌های نظام جمهوری اسلامی خواهد بود. بنابراین پی‌گیری و حل مشكلات‌ و توجه به انتظارات و مطالباتشان به همه نمایندگان مجلس شورای اسلامی برمی‌گردد. ما انتظار جدی داریم كه نمایندگان مجلس هشتم بیش از پیشینیان در این خصوص توفیق یابند و به طور مشخص گامهای مؤثری را در این راستا بردارند. هو المستعان و علیه التكلان.