منی براسان بیتکنت که دو براس ءُ دو ٹَکّے میانجین ءَ برےبرے جێڑه پێش بێت، پچےکه انسان ردَ کنت ءُ جایزالخطا اِنت، بلێں په سار بَهاِت که په گونڈێں چیزے سرا یکدگر ءَ زاه زکت ءُ پێٹ مه کن ات، باید درگوز کن ات، نه که یک ٹَکّے دگه ٹَکّے سرا مان رچ ایت ءُ قتل ءُ کۆش کنت.
په الله ءِ خاطر ءَ اے جاهلیت ءِ دۆرے دابان ءَ ویل کن ات، زهی زهی ءُ ٹَک ٹَکان ءَ ویل کن ات. اے نامان پرێشی اَنت که شما همدگر ءَ دُرُست کن اِت، نه په غرور ءُ وتمنّی ءَ. شما پهکان براس ءُ الله ءِ بندگ ءُ مهتر آدم ءُ بیبی حوا ءِ زهگ اِت. مههل ات که دشمنان شه شمے جێڑهاں بدێں کارمرد کن انت.