گویی خدای متعال برای ازالهٔ همین شبهه، پس از ذکر فضایل و برخی از احکام ماه رمضان، می‌فرماید: اگرچه ماه رمضان گذشته است، هرگز تصور مکنید که خداوند هم از شما دور شده است، بلکه چنان‌که اوتعالی در رمضان به شما نزدیک بود در غیر رمضان هم به شما نزدیک است. این شما بندگان هستید که در ماه رمضان به من نزدیک‌تر می‌شوید و پس از آن از من فاصله می‌گیرید. اگر شما بخواهید، همان‌طور که در رمضان قرب مرا حاصل کرده بودید، خیلی راحت می‌توانید در هر زمان به من نزدیک و نزدیک‌تر شوید؛ چراکه: «وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِيدِ»؛ ما از رگ جان هم به بنده نزدیک‌تریم، این بنده است که با غفلت‌ها، نافرمانی‌ها و بی‌پروایی‌هایش از ما دور می‌شود.

در ماه رمضان كه خود گنجی گران‌بهاست، چنان گنجی نهفته كه در طول ماه فقط یک شب حاصل می‌شود و آن گنج معادل با عبادت مخلصانۀ هزار ماه (سی‌هزار شب = هشتادوسه سال و چهار ماه) می‌باشد. سبحان‌الله! هزاران كیلوگرم طلا نه، بلكه تمام طلاهای ناب دنیا با ارزش این گنج برابری نمی‌كنند.

رمضان بهترین فرصت برای تربیت نسل جوان به‌عنوان بزرگترین سرمایه جوامع است، چراکه با واحدهای درسی تئوری و غالبا عملی‌اش، بهتر می‌تواند نقاط ضعف دوران نوجوانی و جوانیِ خصوصا نسل Z را پوشش اصلاحی دهد و در عین حال، نقاط قوت این نسل را به سمت رشد بیشتر و بهتر جهت‌دهی کند.

پیشینیان و سَلف صالح از صحابه و تابعین و تبع تابعین ارزش ماه رمضان و فرصت‌هایی را که خداوند برای پیشرفت و ترقی و پیمودن درجات احسان و نزدیکی به خدا در آن قرار داده است درک می‌کردند. آنان نیکی و تقوا در این ماه را فراموش نمی‌کردند. این ماه را ماه توبه و بازگشت و ماه تلاوت و تدبر در قرآن و ماه ادای حق قرار می‌دادند.

بخش مهمی که نقطه مشترک همه ادیان نیز است و در طول تاریخ بشریت سهم بسزایی در تغییر و تحول انسان به سوی خیر و خوبی داشته «روزه» ماه مبارک رمضان است. اجرای این فریضه مهم الهی اگرچه از لحاظ زمان و مکان و کمّ‌وکَیف متغیر بوده، اما ماهیت آن در همۀ ادیان یکی بوده و یک هدف را که همان تغییر و تحول انسان است دنبال کرده است.

ادله‌ی شرعی از کتاب و سنت نه‌تنها بیانگر ارتباط محکم بین ماه رمضان با قرآن است، بلکه خبر از پیوند تاریخی ناگسستنی میان این ماه و وحی الهی دارد. همانطور که همه‌ی کتاب‌های آسمانی در ماه رمضان به‌صورت تمام و کمال و یک‌باره بر پیامبران نازل شده، آغاز مرحله‌ی نزول متفرق قرآن که با اوایل سوره‌ی علق {اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذِي خَلَقَ} آغاز گشته نیز با این ماه مصادف است، بلکه این رخداد از فضایل این ماه می‌باشد.

رمضان بهترین فرصت برای ارتقای معنویت و اصلاح سبک زندگی است. مؤمنان از فرصت رمضان برای خودسازی و دگرسازی بهره‌برداری می‌کنند و خود را از معاصی دور نگه می‌دارند و ارتباطات‌شان را کم می‌کنند و بر عبادت و تهجد و قیام شبانه و صیام روزانه تمرکز می‌کنند و همواره به سمت پاکی و ارتقای روحی قدم برمی‌دارند تا زندگی روحانی خود را توسعه دهند و به‌سوی پیشرفت معنوی حرکت کنند.

رمضان در حال پایان است؛ مهمانی گرامی که با بودنش به وجود زرادخانه‌ای از قدرتِ بر عبادت و تحمل سختی‌ها در درونمان پی بردیم؛ ذخیره‌ای که چیزی جز تنبلی و غفلت ما را از آن دور نساخته بود.

با فرارسیدن شب‌های قدر، جملهٔ دعاییِ «اللّٰهُمَّ إِنَّكَ عَفُوٌّ تُحِبُّ الْعَفْوَ فَاعْفُ عَنِّى»، به صورت گسترده دست‌به‌دست می‌شود و محافل واقعی و صفحات مجازی و خلوت‌کده‌های مؤمنانِ روزه‌دار با آن آراسته می‌گردد.

خداوند را شاکریم که ما را به ماه مبارک رمضان رساند. چه زیباست که رمضان، ما را به ‏زمان خاطرات زیبای صدر اسلام می‌بَرد؛ برهه‌ای که نفَس‌های رسول خدا ـ صلی‌الله‌علیه‌وسلم ـ در لحظه‌‌‏‌لحظه‌ی این ماه مبارک جریان داشت، تا همگام با هم بخوانیم که پیامبر ـ صلی‌الله‌علیه‌وسلم ـ چگونه روزهای ‏مبارک خویش را در این ماه مبارک سپری می‌کرد و بهترین انسان چگونه درباره‌ی بهترین ‏ماه سخن می‌گفت.‏