در پاکستان انسانیت از عبدالستار ایدهی شروع می‌شود؛ مرحوم ایدهی هیچ‌وقت دنبال ثروت‌اندوزی نبود. هیچ‌وقت از هیچ دولت و حکومتی کمک نگرفت، بلکه فقط و فقط از طریق کمک‌های مردمی به مدت 66 سال مؤسسه رفاهی‌ای را اداره نمود که هزینه سالانه آن حدود یک میلیارد روپیه (نزدیک به ده میلیون دلار) برآورد می‌شود.

مقام و جایگاه ابن‌صلاح چه از نظر علمی و چه از نظر عملی در میان علما و مردم عادی بسیار بالا بود؛ تا جایی‌که تمام مردم دمشق، چنان‌که در تاریخ آمده، با او محبت می‌کردند.

مولانا نصرالله از علمای برجسته زمان خویش بود که خدمت به دین و آموزش تعالیم اسلام را در مناطق مختلفی همچون زاهدان، میرجاوه، ریگ‌مَلِک و در نهایت در منطقه وسیع “نرماشیر” در استان کرمان در پروندۀ خود دارد.

اینك و به بركت تلاش‌ها و مجاهدت‌های خالصانه مولانا غلام‌رسول مدرسۀ دینی اشاعةالتوحید سراوان كه یكی از مدارس مشهور و فعال شورای هماهنگی مدارس دینی استان سیستان‌وبلوچستان به‌حساب می‌آید، در دو بخش خواهران و برادران فعالیت می‌كند.

مولانا محمدطاهر مردانی همانند دیگر بزرگان دارالعلوم دیوبند در جنبش آزادی و جنبش ختم نبوت نقش مؤثر و عملی ایفاء کرد و در این راه مشکلات زیادی از قبیل بازداشت و حبس را تحمل نمود.

مطابق یک برآورد، دكتر حمیداللّه قادر بود به بیست‌ودو زبان تكلّم كند. وی تنها مترجمی است كه قرآن مجید را به سه زبان بین‌المللی فرانسوی، آلمانی و انگلیسی ترجمه و تفسیر كرده است.

ﻣﺮﺩﻡ ﻭ ﻋﻠﻤﺎ ﺑﻪ ﻗﻀﺎﻭﺕ ﻭ ﺩﺍﻭﺭﯼ مرحوم مولانا عبدالغنی دهقان‌زهی ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ویژه‌ای ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ. ایشان ﺍﺯ ﻗﺪﺭﺕ ﺣﺎﻓﻈﻪ ﻭ ﺗﺒﺤﺮ ﻋﻠﻤﯽ بیﻧﻈﯿﺮﯼ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭ ﺑﻮﺩ.

مولانا غلام‌الله خان رحمه‌الله یک عالم برجسته، محقق و مفسر ممتاز بود. تفسیری به نام «جواهرالقرآن» نوشت که حاوی نکات تفسیری شیخ و استادش مولانا حسین‌علی است. چندین کتاب دیگر نیز تالیف کرد که نزد همه مورد قبول هستند.

شجاعت و دلیری‌اش را همگان معترف بودند، از گفتن سخن حق باکی نداشت، و مصداق بارزی از «ولایخافون لومة لائم» بود. هر مجرمی از جرمش هراسان بود که مبادا مولانا قمرالدین از جرمش مطلع شود.

مولانا عبدالغنی جاجروی در 22 مارس 1924 میلادی مطابق با 15 شعبان 1342 هجری در روستای “حاجیان” از توابع بخش “خان‌پور” شهرستان رحیم‌یارخان پاکستان دیده به جهان گشود. این روستا تقریباً در 25 مایلی شمال شرقی رحیم‌یارخان واقع شده است.