امروز :یکشنبه, ۶ فروردین , ۱۴۰۲
مولانا عبدالحلیم چشتی آینۀ تمام‌نمای همت و تلاش است؛ کسی که هیچ‌وقت پیری و مریضی را بهانۀ خوبی برای دست‌بردارشدن از تلاش و کوشش نمی‌داند. بیش از ۹۰ سال عمر دارد. شخصی که مصداق بارز قول زرین منجی بشریت محمد مصطفی صلی‌الله‌علیه‌وسلم است که فرمودند: «خیار عباد الله الذین إذا رؤوا ذكر الله». بهترین بندگان خدا کسانی هستند که با دیدن‌شان خدا یاد شود.
آنگاه كه از اصلاح امور دینی عقیدتی منطقه اندكی آسوده می‌گردد به اصلاحات سیاسی منطقه مبادرت می‌ورزد، او مخالف عقیدۀ «جدایی دین از سیاست» است، او می‌خواهد روش صحیح سیاست و مسیر اعتدال را در جامعه حاكم سازد، او در کمال شجاعت و توانایی شیوه صحیح «سیاست اسلامی» را نشر داده و آن را به‌عنوان یادگاری بعد از خود بر جای می‌گذارد.
مولانا علی‌بایی کسی بود که خستگی‌ها را خسته کرد. مجاهده و تلاش او را پایانی نبود، هر چه سال‌های عمر این مرد مجاهد بالا می‌رفت، بر شوق و علاقه‌اش به خدمت دین افزوده می‌شد.
ایشان همزمان با فعالیت‌‌های دینی مولانا «عبدالعزیز» رحمه‌الله در زاهدان و مولانا «شاه عبدالواحد گشتی» رحمه‌الله و مولانا «محمدیوسف حسین‌پور» رحمه‌الله در سراوان، سال‌های متمادی به ترویج عقیده‌ی ناب اسلام و توسیع فرهنگ دینی در خطه‌ی کوهستانی منطقه‌ی سرباز، کوه‌ون و اطرافِ دوردست همت گماشت.
شیخ‌الحدیث مولانا محمدیوسف حسین‌پور رحمه‌الله زندگی بسیار ساده‌ا‌‌ی داشت. تواضع و ساده‌زیستی از مهمترین شاخصه‌های ایشان به‌شمار می‌رفت و زبان‌زد خاص و عام بود. جایگاه علمی ایشان، از لقب‌های «شیخ‌الحدیث» و «أستاذالعلماء» که علمای طراز اوّل بلوچستان به ایشان داده‌اند، مشخص می‌شود.
دکتر حیرت‌سجادی تنها یک نویسندۀ محض نیست؛ او نویسنده‌ای‌ست که زیر سایۀ پدری فاضل، نجیب و شریف تربیت شده و پرورش یافته است. شخصیتی است که هرگز به علم و دانش و فضل و فرهیختگی‌اش نبالیده است. او پیکرۀ تواضع و فروتنی است. تکیه‌کلامش همیشه این است که: «آن ذره که به حساب ناید ماییم.»
مرحوم حاج عبدالحق انصاری‌نیا، یکی از داعیان دین و چهره‌های گمنام اما متواضع و بااخلاق زاهدانی بود که مدت زیادی از عمر بابرکتش را در دعوت و تبلیغ دین و خدمت در مرکز جماعت تبلیغ زاهدان سپری کرد.
دكتر سید عبدالمجید حیرت سجادی، نویسندۀ کتاب جذاب، خواندنی و درس‌آموز «گله‌های یک معلم»، یكی از چهره‌های ماندگار معاصر ایران در عرصۀ تعلیم و تربیت است. معلم و استادی كه قریب شصت سال خدمت صادقانه و عاشقانه به فرزندان این مرز و بوم را در كارنامۀ خود دارد.
مولانا محمدانور ملازهی رحمه‌الله بسان اساتیدش تصوف بی‌غل و غش داشت. بسان علمای ربانی مكتب ديوبند در هر چيز متبع سنت بود. استاد برجسته «عين‌العلوم» هرگز دنبال نام و جاه نبود.
مولانا سید عبدالواحدشاه گُشتی رحمه‌الله، شخصیتی بود که توانست با مبارزه‌هایش، جهل و شرک را سرنگون کند و زنجیر بدعات و خرافات را بگسلاند و پرچم توحید و سنّت را برافرازد و در دل‌ها، نور ایمان و دانش را به درخشش درآورد.
