مولانا محمدانور ملازهی رحمه‌الله بسان اساتیدش تصوف بی‌غل و غش داشت. بسان علمای ربانی مكتب ديوبند در هر چيز متبع سنت بود. استاد برجسته «عين‌العلوم» هرگز دنبال نام و جاه نبود.

مولانا سید عبدالواحدشاه گُشتی رحمه‌الله، شخصیتی بود که توانست با مبارزه‌هایش، جهل و شرک را سرنگون کند و زنجیر بدعات و خرافات را بگسلاند و پرچم توحید و سنّت را برافرازد و در دل‌ها، نور ایمان و دانش را به درخشش درآورد.

عالم برجسته‌ و متخصص کم‌نظیر در علوم حدیث، مولانا سلیم الله خان رحمه‌الله 25 دسامبر 1926م. در شهرستان مظفرنگر ایالت اتراپردیش هندوستان دیده به جهان گشود. ایشان اصالتا از طایفه‌ی «آفریدی» منطقه‌ی سرحد پاکستان/ ایالت خیبرپختونخواه فعلی، واقع در شمال پاکستان، بود و خانواده‌ی ایشان پیش از تأسیس پاکستان به این منطقه هجرت کرده بود.

مولانا عبدالغفور سلیمانی رحمه‌الله، فروردین‌ماه 1317 هجری شمسی در خانواده‌ای متدین در روستای “درازآب” از توابع بخش “صالح‌آباد” شهرستان تربت‌جام دیده به جهان گشود. وی به‌خاطر جایگاه اجتماعی و مردمی در بین مردم منطقه، در زمینه‌ی برقرای صلح و آشتی و فرونشاندن اختلافات فعالیت‌های قابل توجهی را در کارنامه‌ی خود دارد.

حاج ملا عیسی رحمه‌الله انسانی خوش‌اخلاق و گشاده‌رو بود. به کثرت تلاوت می‌کرد و زبانش همواره به ذکر و یاد الله تعالی مشغول بود. میهمان‌نوازی، کمک به فقرا و مستمندان، اهتمام به عیادت مریض، شجاعت، گذشت و فداکاری، احساس مسئولیت در قبال مسائل و مشکلات مردم و پیگیری امور عام‌المنفعه از مهمترین ویژگی‌های وی بود.

مفتی احتشام‌الحق آسیاآبادی رحمه‌الله مفتی بزرگ منطقه مکرانِ بلوچستان (پاکستان)، عضو کمیته امنیت بخش مکران (ایالت بلوچستان)، مسئول و دبیر وفاق‌المدارس العربیه بخش مکران، مؤسس و رئیس مدرسه‌ی علوم دینی «جامعه رشیدیه آسیاآباد» و استادِ صدها تن از علما بود.

عالم برجسته، مفسر و محدث کم‌نظیر، فقیه و متکلم فرزانه، مولانا سید محمد حسین‌شاه به‌سال 1341 هجری مطابق 1922م. در شهرستان چکوال، شمال پنجاب پاکستان دیده به جهان گشود. ایشان مرید و شاگردِ رئیس‌المفسرین مولانا حسین‌علی الوانی نقشبندی رحمه‌الله، و شاگرد خاص مفتی اعظم هند، مفتی کفایت‌الله دهلوی بود.

شیخ‌التفسیر مولانا احمدعلی لاهوری از جمله علمای حقانی‌ای بود که در تمام ابعاد زندگی‌اش تابع رضای الهی بود. ایشان در زمان خود عالمی محقق، مفسری بی‌نظیر و عارفی کامل و باتدبیر به شمار می‌رفت.

در پاکستان انسانیت از عبدالستار ایدهی شروع می‌شود؛ مرحوم ایدهی هیچ‌وقت دنبال ثروت‌اندوزی نبود. هیچ‌وقت از هیچ دولت و حکومتی کمک نگرفت، بلکه فقط و فقط از طریق کمک‌های مردمی به مدت 66 سال مؤسسه رفاهی‌ای را اداره نمود که هزینه سالانه آن حدود یک میلیارد روپیه (نزدیک به ده میلیون دلار) برآورد می‌شود.

مقام و جایگاه ابن‌صلاح چه از نظر علمی و چه از نظر عملی در میان علما و مردم عادی بسیار بالا بود؛ تا جایی‌که تمام مردم دمشق، چنان‌که در تاریخ آمده، با او محبت می‌کردند.