مغفرت از ریشه «غفر» بهمعنای «پوشاندن» بهكار میرود. برای پوشاندن يا همان مغفرت، خداوند غفور در ما تغيير ذائقه ایجاد میکند؛ یعنی ميل ما را از گناه، بهسوی نور و عبادت سوق میدهد. طلب غفران الهی يعنی انسان به حدی رسيده است كه تغيير وضعيت روحی خود را از خدا میخواهد. «والَّذينَ إِذا فَعَلُوا فاحِشَةً أَوْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ ذَكَرُوا اللَّهَ فَاسْتَغْفَرُوا لِذُنُوبِهِمْ وَ مَنْ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلاَّ اللَّهُ وَ لَمْ يُصِرُّوا عَلى ما فَعَلُوا وَ هُمْ یعْلَمُونَ» [آلعمران: 135]
معمولاً در رمضان کار مادران دوچندان میشود. گرسنگی و تشنگی روزهداران را بیحوصله و خسته میکند. پدران و مادرانِ روزهدار نشاط گذشته را نداشته و توان پاسخگویی به همۀ نیازهای فرزند خود را ندارند و گاهی از آنان غافل میشوند. اما باید دانست برای داشتن فرزندانِ پایبند به روزه و نماز باید از کودکی بذر محبت رمضان را در دل آنها بکاریم و با رعایت اصول تربیتی، این ماه را به خاطرهای شیرین و معنوی برای آنان تبدیل کنیم. در ادامه چند پیشنهاد مطرح میشود که میتوانند در این زمینه ما را یاری کنند.
سعدی از مفاخر و اسطورههای جهان است که در تمام عرصههای ادبیات و سیاست و تصوف و اخلاق و… قلم رانده و دُرافشانی کرده است، بهطوریکه هر صاحب ذوقی از هر طایفه و سنوسال و مزاجی میتواند بر خوان رنگارنگ سعدی بنشیند و بهرهها ببرَد. سعدی برای همه؛ حاکم و رعیت، استاد و شاگرد، شیخ و مرید، فقیر و غنی، تاجر و کاسب، برای همه و همه سخنها و پندهایی گرانبها دارد و همین است راز محبوبیت سعدی در بین اقشار و طبقات مختلف جامعه و رمز ماندگاری آثار او در طول تاریخ.
ماه مبارک رمضان ماه الطاف بیکران الٰهیست که در آن موانع خیر را کم و انگیزههای شر را بیرونق کرده است؛ لذا این ماه بهترین فرصت برای اصلاح و خودسازی است. در این مقال مختصر به اموری که این ماه از ما میخواهد، پرداخته شده است.
ماه رمضان، ماه تولد قرآن، ماه اُنس با قرآن، ماه بهار قرآن و ماه بهرهبرداری علمی و معنوی از قرآنِ مجید است. دوستداران قرآنِ عظیمالشأن در این ماه سعی میکنند تا با آن ارتباط بگیرند و با خواندن و یادگیری مفاهیم آن، به دلهایشان حیات و تازگی دوبارهای ببخشند.
سنیآنلاین| چند روز بیشتر به آغاز ماه رمضان 1442 هجری قمری باقی نمانده است. مسلمانانِ باهمت و خداجو بیصبرانه منتظر قدوم این ماه خجسته و پرنور هستند تا با برنامهریزی صحیح و درست، از فرصتهای طلایی این ماه در راستای اصلاح و تزکیه و ارتقای معنوی خویش استفاده نمایند. پایگاه اطلاعرسانی «سنیآنلاین» با موضوع چگونگی استفادۀ بهینه از ساعات و دقایق ماه مبارک رمضان، گفتوگویی را با استاد مفتی محمدقاسم قاسمی انجام داده است که در ادامه میخوانید.
بر خلاف ادعای برخیها دوستى حضرت عثمان با خویشاوندان هيچگاه منجر به خويشاوندسالارى و گماشتن خويشاوندان ناتوان بر مناصب رسمى نشد، بلكه معيار ايشان در تعيين اميران و واليان، صلاحيت و توانايى هركدام بود و از بكارگيرى افراد ناتوان اجتناب مىكرد.
مولانا عبدالقادر رائیپوری عالمی ربانی، مرشدی برجسته، آگاه و بابصیرت بود که خداوند متعال به او ذکاوت، فراست و سعهصدر بسیار بالایی عنایت کرده بود. ایشان از افرادی بود که بین علم و عمل، و تعلیم و تزکیه جمع کرده بود، و این افراد همان علما و رهبرانی هستند که جهان اسلام به شدت به وجودشان نیاز دارد تا جامعه را در پرتو تجربیات و فراست ایمانی خویش قیادت و رهبری کنند.
محبوبش (شما بخوانید معشوقش) را در کنار کعبه میزنند، تعداد دشمنان زیاد است، مداخله میکند. دست از محمد ﷺ برمیدارند و او را به باد کتک میگیرند، میزنندش تا دم ِمرگ. بیهوش میشود. به خانهاش میبرند. به هوش میآید. خوشحال میشوند؛ او اما ناراحت است. محبوبش (و باز بخوانید معشوقش) محمد ﷺ را ندیده است. میپرسند: آب میخوری؟ نه. غذا؟ نه. دارو؟ نه. استراحت؟ نه، محمد ﷺ را باید ببینم. از اطرافیان انکار و از او اصرار. امکان ندارد، باید محمد ﷺ را ببینم. زبان حالش میگوید: «از سر بالین من برخیز ای نادان طبیب / دردمند عشق را درمان بهجز دیدار نیست» نای راه رفتن ندارد. شانههایش را میگیرند. کشانکشان نزد محمدش میبرند. میبیند و آرام میگیرد.
مولانا محمدیوسف کاندهلوی، فرزند مولانا محمد الیاس و نوۀ مولانا محمد اسماعیل شهید رحمهمالله از همین خاندان نجیب است که در روستای «کاندهله» و در روز چهارشنبه 25 جمادیالاولی سال 1335 هجری قمری (20 مارس 1917 میلادی) چشم به جهان گشود.