حضرت عمر رضیاللهعنه در کلماتی کوتاه، پیامی عظیم را نوشت و بهسوی آن شخص ارسال کرد. ایشان بهجای استفاده از ادبیات خویش، آیات زیبا و جامع قرآن کریم را با گزینشی نیکو نوشت و برای آن شخص فرستاد. این عملکرد زیبای حضرت عمر رضیاللهعنه همواره میتواند برای داعیان و خیرخواهان امت درسآموز باشد تا در عرصه دعوت اسلام موفقیت بهدست آورند.
با اسلامآوردن حضرت عمر رضیاللهعنه جامعۀ اسلامی رنگ جدیدی به خود گرفت. حضرت عمر «فاروق» یعنی جداکننده حق و باطل بود، قبل از او خداوند مخفیانه در مکه به یگانگی عبادت میشد، اما بعد از ایمانآوردن عمَر، ندای توحید علنا در مکه مکرمه طنینانداز شد.
اوّلین گفتگوی اسلام و مسیحیت در تاریخ در فضایی صورت گرفت که دوستی، آزادی دینی، پذیرش یکدیگر و خیرخواهی بر آن حاکم بود. رفتار پیشرفته و احترام متقابل بین طرفین تا جایی بود که هنگامی که وقت نماز هیئت مسیحیان نجران رسید، پیامبر صلىاللهعليهوسلم به آنان اجازه داد که نمازشان را در مسجد نبوی ادا کنند.
عمر بن عبدالعزیز؛ اصیلزادهای که دموکراسی مدنی را به عادلانهترین مظهر ممکن در جامعهاش میان مردمی بارانندیده به منصه ظهور میرساند. نجیب بنیامیه، دل از لذات دنیوی میشوید و اموالش را به بیتالمال پس میدهد تا فصل دیگری از این معنویت نامحدود را آغاز کند.
در ماههای گذشته اخبار مربوط به تجاوز و قتل تعدادی از کودکان و دختربچهها در مناطق مختلفی منتشر شد که علیه آنها در شهرهای مختلف تظاهرات برگزار شد و معترضان خواهان بازداشت و مجازات عوامل این حوادث شدند، سؤال اینجاست که علت اینگونه اتفاقات تأسفبار و زشت چیست؟ مشخص است که علت اصلی آن عمل […]
این سفرنامۀ خواندنی و جذاب درواقع درس عشق و محبت، و موعظهای گرانقدر است برای آنانی كه میخواهند راهی دیار نور گردند و شایسته است كه مسافران این سفر معنوی و روحانی این سفرنامه را بخوانند و با چنین رویكردی خداپسندانه و انساندوستانه قدم در راه دیار محبوب بگذارند. خلاصهای از این را باهم بخوانیم.
جوانان مسلمان بهویژه کسانی که تحت تأثیر نظام آموزشی جدید غربی و فلسفههای مادی و اقتصادی قرار گرفتهاند و دنیا را یک مرکز تجاری یا کارخانه تولیدی یا مغازۀ شرابفروشی یا خانه قماربازی پنداشتهاند و از شخصیت والای خود و جهان روح و قلب ناآگاه هستند، باید کلام اقبال را آویزۀ گوش کنند و به عزت نفس و بلندپروازی و قدرت معنوی یک «مسلمان» و «مومن» پی ببرند. حقا که سراسر آثار و دیوانهای اشعار اقبال حامل پیام خودشناسی، افتخار، سربلندی و عزت نفس است.
حج بیتالله، جلوهای روشن از دلدادگی و سرسپردگی به خداوند است، و حاجیان در آنجا مسلمانی را به تمام معنا میآموزند. حج، مظهر فداكاری، اخلاص، خداباوری و خدامحوری است و زائران بیتخدا در آنجا درس انسانبودن میآموزند و این سفر میمون و مبارك در پیراستگی آنان از آلایشهای دنیا و آراستگیشان به زیور عشق و محبت و اخلاص و رسیدن به قلههای وارستگی و فرزانگی نقشی تأثیرگذار دارد.
قاری محمدطیب رحمهاﷲ، مینویسد: «حجاب بهذاته مقصود نیست، بلکه تدبیری است برای نجات از یک مرض مهلک و بسیار خطرناک که برای هر فرد بشر سمّ قاتل بهشمار میرود و اثرات سوء آن، منجر به تباهی و هلاکت اقوام و ملل میگردد و آن مرض مهلک همان است كه قرآن کریم از آن به «فحشا» تعبیر کرده است و در اصطلاح به بیحیائی، بیغیرتی، و بیعفتی معروف است و بدون شک این مرض چنان مرضی است كه باعث هلاکت و نابودی اقوام و ملل میگردد». (حجاب زن مسلمان:36)
خانواده سنگِ بنای جامعه است. اولین بذرِ زندگی در خانه و خانواده کاشته میشود. اصلاحِ جامعه منوط به اصلاحِ خانواده و فسادش نیز منوط به فسادِ آن است. ما هراندازه خانوادههای متدین و آراسته با آموزههای اسلامی و دینی داشته باشیم، همان اندازه نیز جامعهای متدین و سالم خواهیم داشت.