سیستان‌وبلوچستان استانی وسیع با مرزی طولانی خاکی و آبی. بیش از ۱۲۰۰کیلومتر مرز خاکی با دو کشور افغانستان و پاکستان و حدود ۴۰۰ کیلومتر مرز آبی در شمال دریای مکران که کشور ایران را به اقیانوس و آب‌های آزاد وصل می‌کند؛ مرزی که بعد از انقلاب به دید امنیتی به آن نگاه شد و مرز شرقی یک تهدید تلقی شد.

اهانت به قرآن توهین به تورات، انجیل، زبور و دیگر کتاب‌های آسمانی است. توهین‌کنندگان به قرآن، کسانی هستند که اراده کرده‌اند جهان را در تاریکی نگه دارند تا به فرمانروایی ناعادلانه‌شان ادامه دهند.

امروز بزرگترین رسالت روزنامه‌نگاران این است که در جهت رضایت مردم و شنیدن صدای مردم و دفاع از حقوق آنها حرکت کنند. نباید روزنامه‌نگاری را به‌خاطر نوشتن حقایق و نقد عملکرد مسئولان مورد حبس و حصر قرار داد. جای روزنامه‌نگار در زندان نیست.

فقر و تنگدستی در بلوچستان به جایی رسیده است که مردمش باید برای لقمه‌ای نان، جان شیرین خود را کف دست‌شان بگذارند و هر روز شاهد داغدارشدن مادری از مادران و بیوه‌شدن زنی از زنان و یتیم‌شدن کودکی از کودکان این سرزمین باشند.

اخیرا -ازجمله پس از حادثۀ حمله به واحد گشتی پلیس راه در نزدیک شهرستان خاش- باب شده است پس از وقوع هر حادثه‌ای که منجر به جان‌باختن مأموران نظامی می‌شود، به جای پرداختن به علل اصلی، مردم را متهم می‌کنند و سخنان حق‌طلبانۀ شیخ‌الاسلام مولانا عبدالحمید را بسترآفرین برای این ناامنی‌ها معرفی می‌کنند. این درحالی‌ست که هم مردم از خود صبر و شکیبایی نشان داده‌اند و هم مولانا عبدالحمید همواره بر پرهیز از خشونت و رعایت امنیت تأکید کرده‌اند.

در آغاز سال جدید هجری قمری؛ یعنی سال 1445 هجری قمری قرار داریم. هزاروچهارصدوچهل‌وچهار سال از زمان هجرت رسول اکرم صلی‌الله‌علیه‌وسلم از مکه به مدینه گذشته و وارد هزاروچهارصدوچهل‌وپنجمین سال شده است. باید بررسی کنیم ما که یک سال را سپری کردیم چقدر تغییر در ما ایجاد شده است.

مهم‌ترین و بهترین تبلیغ دین در حال حاضر عملکرد «حکومت دینی» است. هر میزان که این حکومتی که به اسم دین حکمرانی می‌کند، بتواند کارآمدتر و صالح‌تر باشد، خود به خود ترغیب مردم به دین بیشتر خواهد شد و چنانچه عملکرد حکومت مشحون از ظلم و فساد و در کنار آن ناکارآمدی در ساختن دنیای مردم باشد، بیشتر از همه مخرب دین و ایمان مردم خواهد بود. بنابراین حفظ ایمان مردم وابسته به عملکرد درست حکومت است و مسئولیت این امر بیش از همه متوجه تمامی دست‌اندرکاران است.

مسجد مکی و دیدگاه شیخ‌الاسلام مولانا عبدالحمید مدتی‌ست که مورد توجه ایرانیان و حتی جهانیان است؛ دیدگاهی به‌دور از هرگونه خشونت و افراط و تفریط، دیدگاهی معتدل که به اصل اسلام و حقوق همۀ انسان‌ها می‌اندیشد، دیدگاهی که دیگر فقط مدافع اهل‌سنت و قوم بلوچ نیست، بلکه بیشتر به مسائل ملی و منافع ملی و وحدت اسلامی فکر می‌کند؛ تفکری که برای آن شیعه و سنی و دیگر تفاوت‌های مذهبی مهم نیست، اصل، اسلام، انسانیت و رعایت حقوق همۀ انسان‌ها با هر عقیده و تفکری است.

سخنی با نویسندۀ مطلب درج‌شده در روزنامه جمهوری اسلامی، با سرتیتر «حمله تروریستی به کلانتری زاهدان محصول تندروی‌های او در نماز جمعه است» دارم، البته با یادآوری حوادثی که می‌توانستند استان سیستان‌وبلوچستان را دچار چالش کرده و به سمت تنش و ناامنی هدایت کنند ولی با درایت و هوشمندی و احساس تکلیف شرعی و مسئولیت ملی و مدنی مولانا عبدالحمید این استان نه‌تنها از همۀ آن حوادث و وقایع با موفقیت عبور کرد بلکه به سمت گسترش و نهادینه‌شدن وحدت و همدلی حرکت نمود و سیستان‌وبلوچستان به مرکز وحدت اسلامی تبدیل شد.

بارها و بارها گفتیم؛ سیستان‌وبلوچستان پاشنه آشیل امنیت و تمامیت ارضی ایران است. اوضاع اجتماعی این سرزمین به‌گونه‌ای است که بالقوه می‌تواند جولانگاه گروهک‌های تند و افراطی باشد و گفتیم و تاکید کردیم؛ حضرت شیخ‌الاسلام مولاناعبدالحمید- حفظه‌الله‌تعالی- با سابقه‌ای روشن از فعالیت سیاسی خیرخواهانه و دلسوزانه تنها فرصت نظام برای حل مشکلات بلوچ و حاکمیت در یک چارچوب قانونی و منطقی است. اما نشنیدید و یا منافع‌تان اینگونه ایجاب می‌کرد که نشنوید! یا شنیدید و در توان‌تان نبود که شنیده‌ها را عملی کنید!