احیای صفحات تاریخ اسلام، از همان ابتدا تا امروز و واکاوی سیرهی پیامبر میتواند مؤید این حقیقت باشد که اسلام، دین آشتی است و ریشهی آن هم از همین ماده مشتق شده است.
تبسمش، روحافزاست. نگاهش «مشفقانه» است. نسبت به مسلمان و غیرمسلمان دلسوزی دارد. او پیامآور «وحدت» است، شیعه و سنی به نزدش یکی هستند…
واقعیت مسئله این است که ایران برای همه ایرانیان بوده و همه حق یکسان و واحد در برخورداری از امکانات دارند. اما در عمل چنین نبوده و تبعیض و نابرابری موجب پایمال شدن حقوق لاینفک اقوام و مذاهب تشکیلدهندهی ایران میشود.
تحمیل عقاید و باورهای مذهبی یک مذهب به پیروان سایر مذاهب، نهتنها در راستای وحدت و تقریب نیست، بلکه بیشتر سبب اختلاف و تفرقه میشود.
مخربترین نوع تعصب در کشور ما، «تعصب قومیتی» است که خودبرتربینی قومی و توهم توطئه از مهمترین پیامدهای آن هستند. در واقع تعصب قومی مانند دستهایی بر چشمان شخص متعصب قرار میگیرد و مانع از انتخاب درست او میشود.
آنچه مسلّم است اینکه در قاموس اسلام بیتفاوتی و عدم احساس مسئولیت در قبال اوضاع نابهسامان، نهتنها هیچ ارزشی ندارد بلكه در دنیا و آخرت مایۀ شرمساری و ناکامی است. آنحضرت به صراحت هشدار دادهاند: «من لم یهتمّ بأمر المسلمین فلیس منهم»؛ كسی كه به قضایای مسلمانان توجه نكند و بیاعتنا باشد، از مسلمانان نیست.
پرسش اینجاست که چرا شخصیتی که ابتدا در عرصه سیاسی “گمنام” بود، سپس “مورد تمسخر” قرار گرفت و بعد “منفور” شد، چگونه در مرحله آخر توانست “رئیس جمهور” شود؟!
«ما به عنوان اصحاب رسانه باید طالب شفافیت از سوی دولت باشیم، هر میزان شفافیت افزایش پیدا کند، راه و روش مبارزه بنیادین با فساد، گشودهتر میشود. ضمن اینکه این مساله به توسعه مردمسالاری و ایفای حقوق شهروندی در جامعه کمک میکند، همچنین هزینه نظارت ها را کاهش میدهد…»
زنجیرهی شیطانی اهانتها و گستاخیها در مورد شخصیتهای مقدس صدر اسلام و مقدسات اهلسنت ادامه دارد؛ در تازهترین مورد روزنامه «جوان» در سرمقالهی شماره 4944- شنبه 8 آبان 95 با پرداختن به ماجرای “سعید طوسی”- قاری برجسته اما پرحاشیهی کشور-، به حضرت خالد بن ولید رضیاللهعنه، یکی از یاران باوفا و جلیلالقدر پیامبر خدا صلیاللهعلیهوسلم اهانت کرده است.
نام «کری» و «لاوروف» برای کسانیکه پیگیر اخبار و تحولات جهان، بهویژه خاورمیانه و سوریه هستند، شناختهشده است؛ اما سایکس- پیکو در اصل تلفیق نام دو دیپلمات بریتانیایی و فرانسوی است که پیمان تقسیم کشورهای عربی بین بریتانیا و فرانسه را امضا کردند و خاورمیانهی جدید را طرحریزی نمودند.