یک بار برنامهی «نود»، بار دیگر روزنامهی «وطن امروز»، روزی نا صادق زشت کلامی، روز دیگر بهمان پیامی… آیا همهی تذکر را ما باید بخوریم؛ وطن امروز، در دقیقهی نود، نباید حداقل کارت زرد بگیرد؟ همیشه ما باید کوتاه بیاییم؟
اگر فتوای مقام معظم رهبری به عنوان یک قانون الزامآور قرار گیرد و طبق درخواست دستیار ویژه رئیسجمهور در امور اقوام و مذاهب؛ اهانت به مقدسات مذاهب «جرم امنیتی» تلقی شده و برای آن «مجازات قانونی» در نظر گرفته شود، امید است بتواند بازدارندهای قوی در مقابل اهانتکنندگان باشد.
اگر فرض را بر آن بگیریم که ترامپ بر اسلامستیزی اصرار داشته باشد، بههیچعنوان نمیتواند برنامههای خود در این راستا را اجرایی کند؛ چون این مخالف قانون اساسی ایالات متحده و همچنین مخالف قرارداد جهانی حقوق بشر مجمع عمومی سازمان است.
میان حادثهها و دردهای این مردم، لابهلای روزهای پر قیل و قال… زمانی هم بگذاریم برای اسیران دزدان دریایی که هموطنمان هستند و کسی از حالشان نمیپرسد!
روزی که سید قطب رحمه الله اعدام شد؛ تعدادی از علمای ازهر به ملاقات شیخ محمد ابو زهره رفته بودند، وقتی که اهل مجلس از اعدام سید قطب اطلاع یافتند، تعدادی از ملاهای درباری در مورد شخصیت و برخی دیدگاه های او لب به سخن گشودند.
حضور جوانان اهل سنت که متعجبتان کرد، نه برای نمایش، که اعتقادی است و حتی سیاسیون ما به آن احتیاجی ندارند…شرکت در نماز و فشرده شدن صفوف آن، تکلیفی است نه برای نمایش، که برای جلب رضایت ربالعالمین صورت میگیرد.
آنچه برای پلاسکو و شهروندان موجود در آن رخ داد و سپس گریبانگیر جانبرکفان آتشنشانی و نیروهای امدادی شد، درسهایی در خود برای عوام و خواص جامعه دارد. این درسهای نهفته برای روشنضمیران دارای بینش، واضح و آشکارند.
در عصر حاضر تنها همان فردی شایستهی داشتن یک زندگی خوشایند و پاکیزه است که از فرصتها کمال استفاده را بکند و بداند چگونه با چالشها روبرو شود.
تأثیرگذاری نهادهای اجتماعی سنتی در جامعه بلوچ و بلوچستان امری مسلم و روشن است؛ نادیده گرفتن هر یک از این نهادها باعث عدم مقبولیت در جامعه بلوچستان شده و روند رشد و توسعه در این جامعه را با مشکل مواجه میکند.
سؤال اینجاست چرا زمانیکه رسانههای محلی پرده از پدیدهی تلخ«گورخوابی»در سیستانوبلوچستان برداشتند، این پدیده به قول کارشناسان «علنی» نشد؟