جمعی از جامعه اهلسنت از علما و نخبگان و فعالان مدنی، اجتماعی و سیاسی با این تعامل بیمهری عمیقا از رئیس جمهور محترم جناب آقای روحانی دلشكسته شدند…
اعتدالگرایی روحانی میطلبد که نگذارد این بار نمایندگی همه ایرانیان از تعادل و اعتدال خارج و کج شود و هیچگاه راست و مستقیم نگردد و این مسئولیت تاریخی بر گردن ایشان بیفتد.
در این سرزمین ترک همانقدر ایرانی است که فارس، سنی همان حقی را دارد که شیعه، یهودی و مسلمان همانقدر ایرانیاند که هر یک از آحاد دیگر مردم ایران.
درباره چرایی ملی نبودن صدا و سیما، دلایل مختلفی مطرح شده است. برخی آن را ناشی از خلأ قانونی در زمینه اداره این سازمان میدانند که باعث شده است مدیریت فردی بر این سازمان حاکم باشد.
مسیحیان علیرغم آتشافروزیهای غرب در جهان که تاریخ از آوردن مشابه آن حتی در جنگ جهانی اول که 7میلیون کشته و 21 میلیون زخمی برجا گذاشت، عاجز است؛ باز هم «جنایتکار» نیستند و ما هم آنها را «تروریست» نمیدانیم!!
اوضاع کنونی جهان اسلام و بحرانهای سیاسی، مذهبی و معنوی آن بر کسی پوشیده نیست و آنچه از آن با نام «گفتمان مولانا عبدالحمید» یاد میکنیم، راه حل عملی مناسب برای کاهش بحرانهای مذکور است.
تأثیر مافیای رسانهای و خبری با حجمی وسیع و اختاپوسی و پوشش همهجانبه، حاکی از آن است که دیگر خبر جنگهای فرسایشی و دیدن آثارش در تلویزیون، وجدانها را به درد نمیآورد!
آنچه این روزها بیش از هر چیز دیگری، میان کوردها ایجاد حساسیت کرده و به آن میپردازند، به عقیدهی عدهای، موضوع توجه بیشتر به شمّ «ملیگرایی» است تا دینی.
سخنان جناب عبدالحمید با فلسفه ایرانشهری که در آن همه اقوام و مذاهب از حقوق مساوی برخوردارند، تطابق دارد و با استقبال نخبگان و کنشگران سیاسی در سطح ملی مواجه شده است.
وقتی بتوانیم منادیان صلحطلبی نظیر مولوی عبدالحمید و اهلسنت و فرزندان ایرانی و شایسته دیگر اقوام و مذاهب را بکار گیریم میتوانیم نمونهای عینی و عملی برای امروز خاورمیانه از دست بحران و ناکارآمدی و تضاد هویتی ایجاد کنیم.