سخن از شخصیتیست که خستگیها را خسته کرده است. شخصیتی که در بحرانیترین شرایط، جامعه را از تفرق و تشتت نجات داده است. شخصیتی که عموم مردم بهجای خود، خواص را هم شیفتۀ خویش گردانیده است.
حضرت شیخالاسلام مولانا عبدالحمید حفظهالله مجتهدی دانا، خطیبی توانا، مدیری بیبدیل، اسطورهای تکرارنشدنی، دانشمندی متبحر و عالمی متفکر است. ایشان در قرنِ افول انسانیت، انسانسازی کرده و اندیشههای مرده را بارور کرده است.
مولانا عبدالحمید نمونۀ کاملی از اعتدال و میانهروی است و معتقد است بشر باید از قلههای «افراط» و لغزشگاههای «تفریط» دوری کند و راه میانه و «اعتدال» را سرلوحه خویش قرار دهد.
مولانا عبدالحمید در راه پیشبرد اهداف انسانی و اسلامی شبانهروز در تلاش و تکاپوست و لحظهای آرام و قرار ندارد و بسان یک پدر دلسوز و مربی مشفق در راه اصلاح جامعه میکوشد.
حضرت شیخالاسلام مولانا عبدالحمید زبان گویای مطالبات برحق اهلسنت و جامعه بشری است. ایشان تکریم انسانها و دادن حقوق اقوام و مذاهب مختلف را وظیفۀ حکومتها و دولتها میداند و معتقد است که رعایت حقوق شهروندی باید در اولویت قرار گیرد.
در مسلک مولانا عبدالحمید تفرقه و دودستگی معنایی ندارد. او نهتنها از سکوت در برابر ناعدالتیها خودداری میکند، بلکه سکوت در برابر ظلم را ظلم مضاعف در حق مظلوم میداند.
مطالبات مولانا عبدالحمید همیشه در چارچوب قانون اساسی کشور و قوانین بشری بوده و فراتر از آن هیچ درخواستی مطرح نمیکند. در بیان حقوق پایمالشدۀ افراد جامعه واهمهای ندارد و مصلحانه دنبال حقوق ملت و مردم است و هدفش از بیان مشکلات، نه تخریب است و نه اهداف دیگر، بلکه هدفش توازن و رسیدن جامعه به جایگاه واقعی است.
خلاصه اینکه این گوهر گرانبها هدیۀ خداوندی است برای جامعۀ ما و چه زیباست که قدر این نعمت الهی را بدانیم و از اندیشههای اصلاحی و مسیر معتدلانۀ ایشان بهره جوییم.
شیخالاسلام مولانا عبدالحمید؛ رهبری تکرارنشدنی
منتشر شده در عبدالمالک دامنی