عدم اجرای حکم دادگاه بین‌المللی و بی‌عدالتی حکومت میانمار علیه اقلیت مسلمان روهینگیا باعث شده که وضعیت بلاتکلیف و اسف‌بار پناهندگان در بنگلادش بدتر شود.
به مناسبت روز جهانی عدالت که هرساله در ۱۷ جولای گرامی داشته می‌شود، استاد عبدالرحیم، روهینگیایی سالخورده‌ای که از سال ۲۰۱۷ در اردوگاه کوتوپالانگ بنگلادش زندگی می‌کند، به خبرگزاری آناتولی گفت: تقریباً پنج سال از ضدانسانی‌ترین عملیات نظامی علیه ما در سال ۲۰۱۷ می‌گذرد که در پی آن مجبور به ترک سرزمین مادری خود شده‌ایم؛ اما هنوز به عدالت نرسیده‌ایم.
این معلم مدرسه که از یک سرکوب وحشیانه نظامی در ایالت راخین غربی میانمار جان سالم به‌در برده بود، همراه با پنج فرزندش در آگوست ۲۰۱۷ به بنگلادش گریخت.
وی افزود که گروه‌های حقوق بشر، رسانه‌های بین‌المللی و نمایندگان دیگر نهادهای بانفوذ ازجمله سازمان ملل متحد، بارها با هموطنان روهینگیا مصاحبه و اسنادی از اقدامات ارتش میانمار علیه آنها که توسط چندین کشور به‌عنوان «نسل‌کشی» به رسمیت شناخته شده است، ضبط کرد‌ه‌اند. اما تاکنون هیچ پیشرفت امیدوارکننده‌ای در روند عدالت ندیده‌ایم.
عبدالرحیم ادامه داد: چرا درحالی‌که تصاویر ماهواره‌ای، فیلم‌هایی از اقدامات وحشیانه ارتش و اسناد محکم ارائه‌شده توسط بسیاری از بازماندگان نسل‌کشی در دسترس است، دنیا این‌قدر تنبل است که عدالت را برای ما تضمین کند؟
وی با اشاره به پرونده نسل‌کشی در دسامبر ۲۰۱۹ علیه ارتش میانمار که توسط گامبیا به دادگاه عالی سازمان ملل ارسال شد، از روند طولانی محاکمه ابراز ناامیدی کرد و گفت: این پرونده امید ما را برای عدالت زنده کرد، اما مطمئن نیستیم که آیا در آینده نزدیک نتیجه مثبتی خواهیم گرفت یا خیر.
مولانا عظیم‌الله، یکی دیگر از روهینگیایی‌هایی که در اردوگاه آوارگان در بنگلادش زندگی می‌کند، همین احساس را داشت و گفت: بیش از ۵۰۰ هزار مسلمان روهینگیا که هنوز در داخل میانمار زندگی می‌کنند از شکنجه رنج می‌برند و تقریباً ۱۳۰ هزار نفر از آنها در کمپ‌های مختلف تحت کنترل ارتش با شرایط سخت مواجه هستند.
عظیم‌الله افزود: اگر ما به عدالت برسیم و محیطی آرام در میانمار ببینیم، آماده بازگشت به کشور خود هستیم، اما همچنان، تابعیت ما سلب شده و هیچ تضمینی وجود ندارد که در کشور خود در امنیت باشیم.
وی ادامه داد: هیچ‌یک از روهینگیایی‌های حاضر در بنگلادش نمی‌خواهند به عنوان آواره و بدون داشتن وضعیت پناهندگی در آنجا بمانند. هیچ حقی برای داشتن تحصیلات عالی نداریم و امکانات بسیار محدود آموزش ابتدایی در اردوگاه‌های محدود هرگز نمی‌تواند برای بقای یک ملت کافی باشد.
شیخ مبارک علی ۱۹ ساله به خبرگزاری آناتولی گفت: زمانی که در سال ۲۰۱۷ در بحبوحه کارزار نسل‌کشی ارتش میانمار به بنگلادش گریختم، دانش‌آموز مقطع متوسطه بودم. اگر همه‌چیز به درستی پیش می‌رفت، باید تا به حال در یک دانشگاه درس می‌خواندم. اما رؤیاهای من برای تحصیلات عالی در چادرهای محدود و فشرده بنگلادش نقش بر آب شده است.
مانند علی، بسیاری دیگر از دانش‌آموزان روهینگیا در منطقه مرزی جنوبی بنگلادش به نام کاکس بازار – که یکی از بزرگ‌ترین شهرک‌های پناهجویان جهان را در خود جای داده است – مجبور به ترک تحصیلات شده و اکنون زندگی نامطمئن و ناامیدانه‌ای دارند.
یکی دیگر از دانشجویان روهینگیا که ترجیح داد نامش فاش نشود، نیز گفت که به دلیل عدم اطمینان طولانی‌مدت در مورد بازگشت به کشور، شرایطی که جوانان روهینگیا با آن روبرو هستند باعث شده زمینه مناسبی برای فعالیت‌های جنایتکارانه و شورش بین آنها به وجود بیاید.
علی گفت: لطفاً با ما به‌عنوان یک انسان رفتار کنید. ما حق داشتن عدالت داریم. ما می‌خواهیم درس بخوانیم و به میهن عزیزمان کمک کنیم. ما دیگر نمی‌خواهیم آواره باشیم.
اسناد کافی، عدالت بین‌المللی ناکافی
علی‌رغم در دسترس‌بودن اسنادی در مورد نسل‌کشی مسلمانان روهینگیا در میانمار که اکثریت مردم آن را بوداییان تشکیل می‌دهند، جامعه بین‌الملل متهم شده که نقش خود را در تأمین عدالت برای این ملت تحت آزار و شکنجه ایفا نکرده است.
ماونگ زارنی (Maung Zarni)، محقق مرکز اسناد (نسل‌کشی) در کامبوج، در گفت‌وگو با خبرگزاری آناتولی، گفت که رقابت‌های ژئوپلیتیکی بین روسیه، هند و چین در وضعیت میانمار دخیل است و از ایفای نقش بین‌المللی قوی جلوگیری می‌کند.
زرنی گفت: روسیه و چین در میانمار، به‌عنوان یک بازیگر استراتژیک، مانع اساسی و اصلی در دستیابی به هر چیز معناداری مانند پاسخگویی واقعی بین‌المللی و بازگرداندن داوطلبانه آوارگان هستند.
وی با اشاره به اوضاع آشفته داخلی میانمار، افزود: تا زمانی که موضوع حکومت نظامی میانمار و نژادپرستی این حکومت علیه روهینگیاها مطرح نشود، هیچ امکان یا چشم‌اندازی برای آینده‌ای امن و با حقوق شهروندی کامل وجود نداشته و به این جمعیت مسلمانان توجهی نمی‌شود.
به دلیل تأخیر در اجرای عدالت و بازگشت به کشور، ناامیدی در میان جمعیت جوان روهینگیا در حال افزایش است./ آناتولی
دیدگاههای کاربران