مولانا خدارحم رودینی درگذش مولانا خدارحم رودینی، از اساتید باسابقه و برجستۀ حدیث دارالعلوم زاهدان، ظهر امروز دوشنبه (12 مهرماه 1400) پس از تحمل یک دوره بیماری، در سن 86 سالگی در زاهدان دار فانی را وداع گفت.
به گزارش سنیآنلاین، مولانا خدارحم رودینی، عالم و عارفی برجستۀ بود که اکثر عمر خویش را در راه تعلیم و تعلّم علوم نبوی سپری نمود و در زمینههای مختلف علمی مهارت و تواناییهای ویژهای داشت.
مولانا خدارحم رودینی در سال 1314 در روستای «سهراب» از توابع بخش «میانکنگی» منطقۀ سیستان در سیستانوبلوچستان دیده به جهان گشود، در دوران کودکی از نعمت پدر محروم شد و خانوادۀ ایشان به دلیل مشکلات معیشتی مجبور به هجرت به کشور همسایه؛ افغانستان، شد.
مولانا خدارحم علیرغم بعضی مخالفتها، با تحمل سختیهای فراوان فراگیری علوم دینی را آغاز کرد. مدتی نزد ائمۀ مساجد منطقۀ «چخانسور» ولایت نیمروز افغانستان کتابهای ابتدایی دینی را فراگرفت، سپس به قندهار رفت و 12 سال در این ولایت از محضر علمای بزرگی ازجمله: مولانا عبدالاحد، از دانشآموختگان دارالعلوم دیوبند، و مولانا عبیدالله قندهاری زانوی تلمذ زد.
مولانا خدارحم برای ادامۀ تحصیل به پاکستان عزم سفر کرد؛ مدت دو سال در شهر کویته از محضر علمایی همچون مولانا عبدالله اجمیری و مولانا عرضمحمد استفادۀ علمی کرد، سپس به کراچی رفت و در «جامعه فاروقیه» ثبتنام کرد و ضمن فراگیری علوم نبوی در این مرکز علمی مشهور، با سایر مدارس دینی کراچی ازجمله دارالعلوم نیز ارتباط داشت و در مجالس علمی و اصلاحی شخصیتهایی همچون: مولانا مفتی محمدشفیع عثمانی و مولانا محمدیوسف بنّوری رحمهماالله حضور مییافت.
مولانا رودینی سپس به لاهور رفت و با ثبتنام در «جامعه مدنیّه» این شهر از محضر مولانا احمدمیان کسب علم کرد. ایشان در لاهور در کلاس درس مولانا ادریس کاندهلوی و مولانا رسولخان که از شخصیتهای علمی برجستۀ «جامعه اشرفیه» لاهور بودند نیز شرکت میکرد. مولانا خدارحم در اثنای تحصیل در لاهور، در ماههای تعطیلی مدارس به بدرالعلوم رحیمیارخان رفت و در دورۀ ترجمه و تفسیر قرآن مجید مولانا عبدالغنی جاجروی رحمهالله شرکت کرد.
مولانا خدارحم رودینی برای تکمیل تحصیلات دینی خود به شهر «گجرانواله» از توابع ایالت پنجاب پاکستان رفت و در مدرسۀ دینی «نصرتالعلوم» مولانا سرفرازخان صفدر ثبتنام کرد و کتابهای «صحیح بخاری» و «سنن ترمذی» را نزد مولانا سرفرازخان صفدر، «صحیح مسلم» و «حجةالله البالغة» را نزد مولانا صوفی دوستمحمد و «سنن ابوداود» را نیزد مولانا عبدالقیوم فراگرفت.
ایشان در دوران تحصیل در گجرانواله با مولانا عبدالله درخواستی (مدیر مخزنالعلوم خانپور) و مولانا قاری محمدطيب قاسمی (مدیر دارالعلوم دیوبند) که مسافرتهایی به این شهر داشتند، نيز ملاقات کرده و از مجالس ایشان نیز استفاده نمود.
مولانا خدارحم رحمهالله در گفتوگویی که فصلنامۀ «ندای اسلام» با ایشان داشته و در شمارۀ 65-66 این مجله منتشر شده، خاطرنشان کرده است که در علم تفسیر از محضر مولانا عبدالغنی جاجروی، در علم حدیث و فن اسماءالرجال از محضر مولانا سرفرازخان صفدر، در علم فلسفه از محضر مولانا منظوراحمد نعمانی، و در علم سیاست و حکمت و عرفان از محضر مولانا قاری محمدطیب قاسمی و مولانا شمسالحق افغانی کسب فیض کرده و تأثیر گرفته است.
مولانا خدارحم پس از دانشآموختگی، در سال 1352 به شهر «سیبّی» در ایالت بلوچستان رفت و بیش از دو سال در مدرسه دینی «مطلعالعلوم» به تدریس مشغول شد.
ایشان پس از مدتی به افغانستان و از آنجا به ایران بازگشت. ابتدا مدتی در مدرسۀ دینی «اشاعةالتوحید» زاهدان تدریس کرد، سپس در سال 1362 به دعوت حضرت مولانا عبدالعزیز رحمهالله و شیخالاسلام مولانا عبدالحمید حفظهالله به دارالعلوم زاهدان آمد و تا پایان عمر بابرکت خویش در این مرکز بزرگ علمی اهلسنت ایران به آموزش و تربیت دینی و اصلاحی طلاب مبادرزت ورزید.
مولانا خدارحم رودینی رحمهالله در طول چند دهه فعالیت علمی ـ آموزشی خویش، علوم مختلفی همچون: تفسیر و حدیث، فقه و اصول فقه، کلام و عقاید، فلسفه و منطق، بلاغت و معانی، صرف و نحو و… را تدریس و به طلاب و دانشپژوهان بسیاری فیض رساند.
دیدگاههای کاربران