سه همبند که سالها در زندان بگرام در افغانستان زندانی بودهاند، از رفتار غیرانسانی سربازان آمریکایی و نقض حقوق بشر در این زندان روایت میکنند.
زندان بگرام در 50 کیلومتری شمال کابل قرار دارد. این زندان که دارای 120 بند با 5 تا 6 هزار زندانی بود، توسط ایالات متحده در سال 2002 در محوطه پایگاه هوایی بگرام ایجاد شد.
در این زندان که به عنوان «زندان گوانتانامو افغانستان» شناخته و توسط اداره اطلاعات مرکزی آمریکا (سیا) اداره میشد، هزاران افغان به بهانههای مختلف توسط نیروهای آمریکایی مورد بازجویی و شکنجه قرار گرفتند.
سه تن از اعضای طالبان که سالها در زندان بگرام که به «سیاهچال» معروف است، در حبس بودهاند، درباره تجربیات سالهای زندان خود با خبرنگار آناتولی گفتوگو کردهاند.
روزهایی بود که سه روز غذا نمیدادند
«مولوی عبدالحلیم شادیم» 33 ساله بود که دستگیر شد. میگوید 7 سال و 3 ماه را در زندان بگرام گذرانده و شاهد شکنجههای زیادی بوده است.
وی ادامه میدهد: آنها (آمریکاییها) مرا با ادعاهای بیاساس زیادی به اینجا آوردند. گفتند: عضو گروه حقانی هستم. سپس آنها مرا دستگیر کردند و به زندان انداختند.
شادیم در مورد شکنجه توسط سربازان آمریکایی میگوید: من 7 سال و 3 ماه در این بند ماندم. آن زمان 33 ساله بودم، ازدواج کرده بودم و 4 فرزند داشتم. شکنجههای زیادی شدم. روزهایی بود که سه روز غذا نمیخوردیم.
وی میافزاید: ما بین 30 تا 40 نفر در در یک بند بودیم. فضایی به وسعت بیش از نیم متر برای درازکشیدن وجود نداشت.
مولوی عبدالحلیم با نشاندادن محل توالت و دوش در گوشهای از بند، میگوید: این توالت بود. 30-40 نفر از این مکان استفاده میکردند. در ابتدا این نیمهدیوار هم وجود نداشت. آنها همچنین پرده را مجاز نمیدانستند. ما در اینجا وضو گرفته و حمام میکردیم. پردهای در حمام نبود و درحالی بیاساس که ما حمام میکردیم عکس میگرفتند.
وی در ادامه امیافزاید: ما با آنچه در این زندان پشت سر گذاشتیم آنقدر قوی شدهایم که حتی اگر 100 بار دیگر در زندان باشیم از دفاع از ایمان، میهن و دین خود دست نمیکشیم.
نقاب حمایت از حقوق بشر در زندان بگرام از چهره ایالات متحده افتاده است
«احمد داوود منصوری» یکی دیگر از کسانیست که سالها در زندان بگرام بوده است. منصوری که در سن 32 سالگی به اتهام تبلیغ علیه آمریکا دستگیر شد، 7 سال را در زندان بگرام گذراند.
منصوری میگوید: نقاب حمایت از حقوق بشر در زندان بگرام از چهره ایالات متحده افتاده است.
وی خاطرنشان میکند: کسانی که از حقوق بشر دفاع میکنند ما را اینجا زندانی کردند. ما سالها ماندیم. آیا حقوق بشر اینگونه عمل میکند؟ به وضعیت اینجا نگاه کنید. زندان در تابستان بسیار گرم و در زمستان بسیار سرد بود.
منصوری در مورد پایان حمله آمریکا به افغانستان میگوید: ما خدا را شکر میکنیم. ایالات متحده یک قدرت اشغالگر بود که افغانها را در شرایط سختی قرار داد. مردم مظلوم افغانستان با کمک خدا آنها را شکست دادند. برای این ما باید بسیار سپاسگزار باشیم. آزادی را نمیتوان تعریف کرد.
«حقوق بشر» یک عبارت ساختگیست
«شکرالله» از معلمین مدرسهای در افغانستان نیز (که مدتی را در زندان بگرام گذرانده است) میگوید که ایالات متحده زندان بگرام را بهعنوان مکانی طراحی کرده بود که در آن زندگی و زنده ماندن ممکن نبود.
وی با اشاره به اینکه حافظان قرآن و علمای زیادی در بند او بودند، میافزاید: افراد بسیار ارزشمندی در اینجا بودند. نمیدانستند در بیرون چه خبر است، آنها فقط منتظر بودند، دور از خانه و فرزندان خود. ما اینجا قرآن میخواندیم و دعا میکردیم.
«شکرالله» با بیان اینکه حقوق بشر یک عبارت ساختگی است، گفت: این چه حقوق بشری است؟ آنها فقط یک کلمه به نام «حقوق بشر» ساختند. آیا این حقوق بشر است؟ آیا میتوان در اینجا زندگی کرد؟ آنها زندانی ساختهاند که در آن زندهماندن امکانپذیر نیست. یک نفر یا در اینجا میمیرد یا دیوانه و یا فلج میشود. این هدف آنها بود. حتی یک حیوان نمیتواند در اینجا زندگی کند، چگونه یک انسان میتواند زندگی کند.